*To będzie wspólna opinia do całej serii, chyba że któryś tom czymś się wyróżni w przyszłości*

Mroczna i brutalna. Klimat gangów, podziemia i barku skrupułów. Świat i państwa właściwie nie istnieją.
Gwałtowa i interesująca, a przedewszytkim jest dla mnie świetną odskocznią, bo jest totalnie inna niż to co ostatnio czytałam.

*To będzie wspólna opinia do całej serii, chyba że któryś tom czymś się wyróżni w przyszłości*

Mroczna i brutalna. Klimat gangów, podziemia i barku skrupułów. Świat i państwa właściwie nie istnieją.
Gwałtowa i interesująca, a przedewszytkim jest dla mnie świetną odskocznią, bo jest totalnie inna niż to co ostatnio czytałam.

Naoto wciąż poszukuje człowieka, który nie tylko dzierży tę samą katanę, co ona, ale też majstrował przy jej wspomnieniach. Dziewczyna wie jedynie, że ukradł jej przeszłość, choć sama jej nie zna. Naoto podąża za Heinem i Badou do Podziemia, by zasięgnąć informacji na temat właściciela miecza. Jednak rąbanka wpisana została drobnym druczkiem w cenę wycieczki i nic nie wskazuje na to, by była to pokojowa misja. Sprawy tradycyjnie się komplikują, niewiele idzie po myśli Heine’a i Badou. A kiedy wydaje się, że wszystko w ślimaczym tempie wraca na swoje stabilne tory, na scenę wkraczają bliźniaczki Hardcore Twins – Luki i Noki – które chcą nieco „zabawić się” z naszymi bohaterami. I raczej ich zabawkami nie będą lalki Barbie i kucyki Pony…

W drugim tomie „DOGS-ów” ponownie mamy do czynienia ze sporą dozą rozrób, zadym, bójek, szarpanin, nawalanek i mordobić. Tymi rzeczownikami można określić mniej więcej środek akcji mangi. Heine, Badou, Naoto i zabójcze bliźniaczki zapewniają czytelnikowi odpowiednią dawkę zabawy. Wybuchy, spluwy, wulgarny język – te elementy najlepiej oddają formę tej części historii. Na szczęście harmonia została zachowana, bowiem początek i końcówka mają dużo więcej do zaoferowania od strony fabularnej. W tym tomie skupiamy się przede wszystkim na Naoto. Wraz z nią poznajemy na razie tylko skrawki jej przeszłości, które (miejmy nadzieję) w kolejnych częściach „DOGS-ów” złożą się w logiczną całość. Okazuje się jednak, że nie jest jedyną postacią, skrywającą mroczne sekrety. Również Heine bardzo powoli odkrywa swoje karty. Jednakże niewiele można powiedzieć o jego losach – kilka spraw na pewno rozwiąże się w najbliższych tomach, choć po lekturze drugiego tomu coś mi mówi, że mimo wszystko sporo z nich pozostanie niewyjaśnionych. Shirow Miwa jeszcze długo potrzyma nas w niepewności, lecz dzięki takim zabiegom utrzymuje odbiorcę w niepewności, pozostawia go nad przepaścią niesławnego cliffhangera.

Oprócz właściwej historii autor dołożył jeszcze dodatek o Luki i Noki pt. „Hardcore Twins”. Mangaka przybliża nam owe postaci, diametralnie różniące się od tych, które poznaliśmy w pierwszym tomie „DOGS-ów”. „Looks like cinnamon roll but could actually kill you” – tak można w skrócie opisać obie panienki, które sporo namieszały w planach dwóch Psiaków, Heine’a i Badou. Z racji ich zamierzonej infantylności (bez tego elementu kreacja bohaterek byłaby nijaka i nieciekawa) nie jestem ich największą fanką, lecz muszę przyznać, że dodały nieco smaczku całej historii. Raczej nie skradną mi serca, ale też nie jestem do nich negatywnie nastawiona. Dodatek na pewno spodoba się wielbicielom Luki i Noki – jest zabawny, nie wpływa na główny nurt fabularny. Taki typowy dodatek do mangi.

Kreska z rozdziału na rozdział wydaje się coraz bardziej dopracowana. Dominują postaci ukazane niekiedy na całą stronę. Cieszą oko, anatomii w pompie nie mają, a więc i czytelnik nie będzie się krzywił na widok nieproporcjonalnych części ciała. Tła zostały zdominowane właśnie przez bohaterów – jest ich niewiele, co jest w tym wypadku plusem. Zbyt „naciupciany” kadr przeszkadzałby w odbiorze.

Jednak znalazłam kilka niewymazanych onomatopei w miejscach, w których rządzi rozpierducha i mordobicie. Nie razi to bardzo, gdy wciągniemy się w historię głównych bohaterów, ale mimo wszystko są one widoczne. Na szczęście wydanie Waneko ma swoje mocne strony. Powiększony format zdaje egzamin szczególnie w czasie, gdy Heine i Badou „bawią się” swoimi spluwami – rysunki są wyraźniejsze, szczegóły bardziej widoczne. Dodatkowo na samym początku uraczono nas dwoma kolorowymi ilustracjami, przedstawiającymi bliźniaczki Luki i Noki oraz Nill, małomówną mieszkanką kościoła, a także Badou i Heine’a w pełnej krasie.

Drugi tom „DOGS-ów” to udana i obiecująca kontynuacja serii. Nie rozwiązuje ona właściwie żadnych zagadek, fabuła jedynie się zapętla, ale dzięki temu czytelnik ma ochotę na więcej przygód Psiaków. Jednakże wciąż czekam na większe i nieco szybsze rozwinięcie fabularne. Rąbanka rąbanką (prosty przekaz, to dobry przekaz – na nadmiar takich atrakcji w japońskich komiksach nigdy nie narzekałam),ale przydałoby się nieco więcej konkretów w kolejnych częściach mangi Shirow Miwy.

Za możliwość przeczytania „DOGS: Bullets & Carnage 2” dziękuję wydawnictwu Waneko.
Gumiguta

Naoto wciąż poszukuje człowieka, który nie tylko dzierży tę samą katanę, co ona, ale też majstrował przy jej wspomnieniach. Dziewczyna wie jedynie, że ukradł jej przeszłość, choć sama jej nie zna. Naoto podąża za Heinem i Badou do Podziemia, by zasięgnąć informacji na temat właściciela miecza. Jednak rąbanka wpisana została drobnym druczkiem w cenę wycieczki i nic nie...

Sam nie wiem co mogę napisać. Kolejna część mangi "Dogs", tak samo jak pierwsza, jest genialna. Akcja zaczyna nabierać rozpędu, poznajemy zamiary oraz przeszłość głównych bohaterów, mamy już pierwsze starcie, poprostu super.
Już nie mogę się doczekać kiedy moje łapki dobiorą się do kolejnej cześci.
Serdecznie polecam.

Sam nie wiem co mogę napisać. Kolejna część mangi "Dogs", tak samo jak pierwsza, jest genialna. Akcja zaczyna nabierać rozpędu, poznajemy zamiary oraz przeszłość głównych bohaterów, mamy już pierwsze starcie, poprostu super.
Już nie mogę się doczekać kiedy moje łapki dobiorą się do kolejnej cześci.
Serdecznie polecam.

Pierwszy tom "Dogs" sprawił, że mój apetyt na tą mangę wrósł bardzo wysoko. Humor - często wulgarny - potrafił rozbawić mnie do łez. Sceny akcji - efekciarsko narysowane - zachwycały. Warto też wspomnieć o wyrazistych bohaterach.

"Dwójka" kontynuuje ten trend, aczkolwiek nieco miesza proporcje. O ile zarówno w "jedynce, jak i w "Stray Dogs Howling in the Dark" Shirow Miwa przeplata humor z powagą mniej więcej w równym stopniu tak, w drugiej części "Bullets & Carnage" pierwsza połowa jest jakby spokojniejsza, poważniejsza (ale to też nie oznacza, że jest CAŁKIEM spokojna i poważna ;P),tak w drugiej połowie, wraz z pojawieniem się bliźniaczek jest już jazda po całości.

Brawa należą się dla autora za fabułę. Mimo, że dużo tu akcji, i zdarzają się momenty, kiedy przewraca się strony oglądając tylko naparzające się postacie, ten aspekt też wypadł wyśmienicie. Fabuła autentycznie mnie wciągnęła, Shirow Miwa świetnie przeplata z sobą wątki, oraz różnych bohaterów. Podoba mi się też wplecenie w historię kilku wątków z "części zerowej". To naprawdę ma potencjał.

Bohaterowie - tak jak poprzednim razem też są bardzo fajni. Świrnięci Badou, oraz Heine to już klasyka, jednak tym razem to nie tylko oni są głównym daniem. Więcej tutaj mamy Naoto, która jest jakby równowagą dla tej szalonej dwójki. Jest bardziej poważna, spokojna (choć kiedy trzeba też potrafi pokazać katanę). Podoba mi się taka kreacja bohaterów. Są żywi, a nie płascy i papierowi jak w niektórych historiach.

Czy muszą jeszcze dodawać, że kreska, tak jak poprzednim razem, jest kapitalna? Dużo tu rysunków bez tła, skupiających uwagę Czytelnika na najważniejszych rzeczach. Jednocześnie, kiedy autor się na tło pokusi, to nie ma przebacz, masa detali i odpowiedniego "przyciężkawego" klimatu robi dobre wrażenie. Z kolei, kiedy bohaterowie się biją rysunki nabierają dynamiki, zdają się wręcz poruszać wraz z bohaterami.

Mimo nieco zachwianej równowagi poprzednich dwóch części to nadal świetna, pełna humoru i akcji manga. Zwolennikom takiego zestawienia nie muszę polecać, bo pewnie już znają. Innych zachęcam do dania szansy serii "Dogs".

Pierwszy tom "Dogs" sprawił, że mój apetyt na tą mangę wrósł bardzo wysoko. Humor - często wulgarny - potrafił rozbawić mnie do łez. Sceny akcji - efekciarsko narysowane - zachwycały. Warto też wspomnieć o wyrazistych bohaterach.

"Dwójka" kontynuuje ten trend, aczkolwiek nieco miesza proporcje. O ile zarówno w "jedynce, jak i w "Stray Dogs Howling in the Dark" Shirow Miwa...

Niesamowita. Najlepsza manga, jaką dotąd miałam w rękach. Posiada wszystko, co lubię, a kreska jest obłędna. Uwielbiam to napięcie i pragnienie, żeby dowiedzieć się, o co chodzi. A sceny walki!... :3 Nie mogę się doczekać następnych tomów.

Chociaż w tym akurat trochę mało się działo.

miedzysklejonymikartkami.blogspot.com

Niesamowita. Najlepsza manga, jaką dotąd miałam w rękach. Posiada wszystko, co lubię, a kreska jest obłędna. Uwielbiam to napięcie i pragnienie, żeby dowiedzieć się, o co chodzi. A sceny walki!... :3 Nie mogę się doczekać następnych tomów.

Chociaż w tym akurat trochę mało się działo.

miedzysklejonymikartkami.blogspot.com

O ile pierwszy tom jedynie nieznacznie podsycił mój apetyt, to drugi sprawił, że się ślinię ;).

Kreska ze strony na strony robi się coraz przyjemniejsza, a kolorowymi obwolutami jestem zachwycona - są przepiękne, już nie mogę doczekać się morskiej trójeczki( będzie pasowała mi do grzywki~).


Wartka akcja, fabuła, która zagęszcza się coraz bardziej i ciekawe, pogłębione psychologicznie portrety bohaterów.

Czegóż chcieć więcej?

Interakcja Natoto z Heinem zapowiada się interesująco. Podobają mi się też te typowo 'psie' wstawki.

Nieco wulgarny humor i same wulgaryzmy wbrew pozorom nie są też specjalnie nachalne.

Polecam!

O ile pierwszy tom jedynie nieznacznie podsycił mój apetyt, to drugi sprawił, że się ślinię ;).

Kreska ze strony na strony robi się coraz przyjemniejsza, a kolorowymi obwolutami jestem zachwycona - są przepiękne, już nie mogę doczekać się morskiej trójeczki( będzie pasowała mi do grzywki~).


Wartka akcja, fabuła, która zagęszcza się coraz bardziej i ciekawe, pogłębione...