Jest to tłumaczenie z języka niemieckiego (A. Paczos) jednego z najstarszych opisów Cieplic, autorstwa Caspara Schwenckfeldta (zwanego „śląskim Pliniuszem”),powstałego na przełomie XVI i XVII w. Dzieło to ukazało się drukiem pierwszy raz w 1607 roku. Było kilka razy wznawiane i nawet po stu latach nie straciło na aktualności, czego dowodem było wydanie z 1708 roku, na którym opiera się obecny przekład. Jest to pierwsze tłumaczenie na język polski w całości, uzupełnione o niezbędne przypisy, wzbogacone o ilustracje.


Wydawnictwo to jest także pierwszą pozycją nowego cyklu pod wspólnym tytułem „Źródła Cieplickie”, zainicjowanego przez Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze (S. Firszt). Kolejne, dotyczące Cieplic, uzdrowiskowej dzielnicy Jeleniej Góry, w zamyśle pomysłodawcy będą dotyczyły dziejów, współczesności, zabytków, mieszkańców i wybitnych osobowości najsłynniejszego karkonoskiego uzdrowiska.


Caspar Schwenckfeldt (1563-1609) gryfowianin, lekarz miejski w Gryfowie Śląski, Jeleniej Górze i Cieplicach oraz w Görlitz. Badacz przyrody i farmaceuta, autor wielu dzieł na temat przyrody i medycyny. Jedna z najwybitniejszych postaci Dolnego Śląska wszech czasów.