http://basiapelc.blogspot.com/2016/01/bianki-witali-dziupla.html


"Rośnie w lesie dąb. Dąb gruby, prastary, potężne ma konary."

W tak klimatyczny sposób zaczyna się bajeczka pt. "Dziupla" autorstwa Bianki z serii "Poczytaj mi mamo". To genialna książeczka o lesie, przyrodzie, dziupli w starym dębie i jej mieszkańcach.

Najpierw przyleciał dzięcioł, który stukał, pukał i wykuł dziuplę. Stworzył dom dla swoich dzieci. Z roku na rok "dąb schnie, kruszy się, kora z niego oblata. Dziupla coraz się poszerza i otwiera się na ścieżaj." Następnym mieszkańcem został Szpak i jego żona, W swoim nowym gnieździe wykarmili siedem szpaczków. W kolejnych latach dziuplę zajął Puszczyk, potem Wiewióreczka Ruda Kita/Czarnooka z rodziną, następnie drapieżna Kuna, po niej rój pszczeli, a ostatnim lokatorem był Niedźwiedź pod którego potężnym ciałem wiekowy dąb nie wytrzymał i się rozpadł.

Ta cudowna publikacja zbliża dzieci do natury. Najmłodsi czytelnicy mogą dowiedzieć się w jaki sposób żyją zwierzęta leśne, jak zakładają gniazdo i czym się zajmują.

Bardzo ciekawie ukazano tutaj powtórzenia, które są często stosowane w bajkach rosyjskich (i nie tylko):
-każde zwierzątko pytało dąb czy może w nim zamieszkać,
-za każdym razem, po następnym lokatorze czytamy słowa "dąb schnie, kruszy się, kora z niego oblata. Dziupla coraz się poszerza i otwiera się na ścieżaj",
-kolejni mieszkańcy przedstawiają historię dziupli w dębie nowo przybyłym:
"Wykuł dziuplę Dzięcioł, co jadł korniki z chęcią, potem mieszkał Szpak, ponoć mądry ptak, potem Puszczyk-Sowa - mocne szpony, tęga głowa, potem Wiewiórka Czarnooka, po gałęziach skoczka, potem Kuna drapieżna, niech omija, kto jej nie zna. Teraz my, pszczeli rój - nie wyzywaj nas na bój!"
- mieszkańcy byli ciągle opisywani w ten sam sposób, przez całą bajkę, np.: Szpak, ponoć mądry ptak, Puszczyk-Sowa - mocne szpony, tęga głowa.

"Dziupla" to lektura o życiu, jego trwaniu, odnawianiu się z roku na rok, rodzeniu się nowych piskląt i zwierząt na wiosnę, o ciągłym, nieustająco tętniącym kręgu życia.

Jednak utwór Witalija Bianki, to także dzieło o przemijaniu, o końcu, o tym, że wszystko kiedyś nieuchronnie chyli się ku upadkowi, umiera. To jest naturalna kolej rzeczy i trzeba się z tym pogodzić. Autor przedstawia to dość zabawnie, bez żadnej kumulacji żalu i patosu:

"Na cały las - pafff! - poszedł kurz!
I po dziupli w dębie już!..."

http://basiapelc.blogspot.com/2016/01/bianki-witali-dziupla.html


"Rośnie w lesie dąb. Dąb gruby, prastary, potężne ma konary."

W tak klimatyczny sposób zaczyna się bajeczka pt. "Dziupla" autorstwa Bianki z serii "Poczytaj mi mamo". To genialna książeczka o lesie, przyrodzie, dziupli w starym dębie i jej mieszkańcach.

Najpierw przyleciał dzięcioł, który stukał, pukał i...