Po tytule i okładce spodziewałam się historii ciekawych, pełnych grozy, marzeń i fantazji. Niestety, zawiodłam się po całej lini.

Najbliższe jest najczęściej niezauważalne. Jest w spojrzeniu, ale trudno je dostrzec, ponieważ jest również samym patrzeniem. Najbliższe jest trudno słyszalne. Jest w słuchu, ale trudno je usłyszeć, ponieważ jest również samym słyszeniem. I dotknąć je niezmiernie trudno. Pomyśleć? Tak samo niełatwo, gdyż jest samym myśleniem. „No więc, gdzie to jest i co to jest to Najbliższe?” Najbliższym jesteś zawsze ty sam, najbliższe jest najbardziej Tobą. Ty jesteś swoim życiem. Po prostu. I te opowiadania są po prostu opisem życia. Mojego? Twojego? Opisem niełatwym, bo zawsze nieaktualnym, „pośmiertnym”, spóźnionym i nie na czasie. Bo potrzeba innego czasu, potrzebne jest pomiędzy…



Już sam opis z okładki męczy.

Pomimo tego, że książka liczy sobie 108 stron to podczas jej czytania męczyłam sie jak nigdy. Czasami musiałam wracać się w tekście, aby coś zrozumieć, ale i tak wychodziło to kiepsko. Czytało się bardzo długo i męcząco. Autor ma dość dziwny styl pisania, bardzo ciężki i nie dla każdego. Rozdziały są długie, pełne nużących opisów.



Fabuła jest dość niezrozumiała, gdyby ktoś zapytałby mnie o czym jest poszczególne opowiadanie, nie byłabym w stanie tej osobie opowiedzieć. Nie jest tak, że nie wiem nic z tej książki, ale po prostu nie jest mi wiadomo o czym konkretnie autor chciał pisać i co czytelnikowi przekazać.



Oprawa graficzna jest zrobiona świetnie, rysunki w książce, choć jest ich niewiele to robią duże wrażenie. Tekst jest drobniutki, dlatego czytanie jest spowolnione.



Podsumowując, książka pisana bardzo trudnym językiem, pełnych staropolskich wyrażeń. Nie do końca wiadomo co tak naprawdę autor chciał przekazać odbiorcy. Trzeba się bardzo mocno skupić, żeby coś zrozumieć z lektury. Książka mi nie przypadła do do gustu, być może dlatego, że nie czytam zbyt dużo literatury pięknej i to nie są moje klimaty, a być może dlatego, że książka sama w sobie jest kiepska.

Polecam czytelnikom, którzy lubią ten gatunek literacki i są gotowi na nie lada wyzwanie.

Nie polecę książki jako lekkiej lektury.

Po tytule i okładce spodziewałam się historii ciekawych, pełnych grozy, marzeń i fantazji. Niestety, zawiodłam się po całej lini.

Najbliższe jest najczęściej niezauważalne. Jest w spojrzeniu, ale trudno je dostrzec, ponieważ jest również samym patrzeniem. Najbliższe jest trudno słyszalne. Jest w słuchu, ale trudno je usłyszeć, ponieważ jest również samym słyszeniem. I...