Jestem po lekturze trylogii A. Wojdowicz „Niepokorne”. Jedną z bohaterek trylogii jest żydowska dziewczyna, która musiała odpowiedzieć sobie na wiele pytań dotyczących własnej tożsamości. To nie była opowieść wybitna, moim zdaniem, mimo kilku wątków, za których poruszenie dziękuję autorce, były to pozycje raczej przeciętne. I dlatego zapragnęłam przeczytania czegoś dobrego, autentycznego o kulturze żydowskiej… Trafiłam na „Sztukmistrza z Lublina”, dzieło „polskiego i amerykańskiego pisarza żydowskiego tworzącego głównie w języku jidysz” (za Wikipedią), noblisty w dziedzinie literatury. Lepiej trafić nie mogłam:)

Piękny język. Wiedza z „pierwszej ręki”. Niebanalna opowieść. Niezwykły klimat. Świetnie nakreślone postaci bohaterów.

I. B. Singer jest dla mnie jednym z tych mistrzów słowa, którzy piszą obrazami. Odtworzył nieistniejący świat żydowskiej kultury, tradycji i zwyczajów drugiej połowy XIX wieku, z jego kształtami, kolorami, zapachami… Dostałam więc prawdziwy „żydowski świat”, którego niedosyt odczułam tak wyraźnie w trakcie poprzednich lektur. Ale dostałam też znacznie więcej: za sprawą rozterek i przemiany głównego bohatera, człowieka zadającego pytania i szukającego odpowiedzi, miałam doskonały materiał do rozmyślań, co w lekturach pozostaje dla mnie wartością nadrzędną:)

Jestem po lekturze trylogii A. Wojdowicz „Niepokorne”. Jedną z bohaterek trylogii jest żydowska dziewczyna, która musiała odpowiedzieć sobie na wiele pytań dotyczących własnej tożsamości. To nie była opowieść wybitna, moim zdaniem, mimo kilku wątków, za których poruszenie dziękuję autorce, były to pozycje raczej przeciętne. I dlatego zapragnęłam przeczytania czegoś...