No muszę przyznać, że Suworow dał popis swojego kunsztu pisarskiego tą książką. Styl bez zarzutu. Książka jest tak interesują i wciągająca, że czyta się ją w jeden-dwa wieczory. Autor sięga w niej do historii ZSRR i wyścigu zbrojeń z USA zapoczątkowanego wyścigiem w kosmos i rzekomą luką w broni nuklearnej między tymi dwoma potęgami. Suworow porusza takie tematy jak: detonacja bomby 50MT tzw. "matki diabła" (dla porównania ta w Hiroszmie miała ok. 14kT), szpiegowanie ZSRR za pomocą samolotów U-2 przez Stany Zjednoczone i zestrzelenie Powersa, wyścig w kosmos, lot Gagarina, konstruowanie rakiet do przenoszenia ładunków nuklearnych i rakiet kosmicznych, główny konstruktor Korolow, aż w końcu dochodzimy do kryzysu kubańskiego który rzekomo doprowadził te dwa mocarstwa na skraj wojny totalnej/nuklearnej. Akcja książki zamyka się więc w okresie 1960-1962. Autor w ciekawy sposób argumentuje, że blef Chruszczowa z Kubą, służył odwróceniu uwagi od Niemiec Zachodnich i Berlina Zachodzniego, które to tereny Chruszczow chciał przejąć. Autor stawia tezę, że Pieńkowski działał z polecenia najwyższych dowódców ZSRR i odkrył blef atomowy Chruszczowa przed Brytyjczykami i Amerykanami, mówiąc że ZSRR ma duże trudności w produkcji rakiet do przenoszenia broni atomowej. Pieńkowski obnażał kłamstwo ZSRR, pokazywał że wyścig zbrojeń nie ma sensu, bo USA zostawiło daleko w tyle ZSRR, to uderzało w koncerny zbrojeniowe robiące duże pieniądze na dostawach do armii amerykańskiej, więc CIA Pieńkowskiego wydało KGB doprowadzając tym samym do jego rozstrzelania za zdradę. Samo zagrożenie atakiem nukelarnym z Kuby było mniejsze niż sądzono, gdyż rakiety na naftę wymagały długiego czasu przygotowywania do wystrzelenia, co wystawiało je na duże ryzyko unieruchomienia przez lotnictwo i kontratak USA. Książka ciekawa, napisana pod czytelnika jako lektura łatwa i jak sam Suworow pisze przyjemna. Nie wiem po co Autor pod koniec wstawia swój krótki życiorys i historię pisania poszczególnych ksiażek. Umieszczenie tego w tej pozycji wydaje się zbędne.
Teraz na zakończenie mały cytat z książki jakże aktualny i dzisiaj: "Wszystko to (broń) nieodpłatnie przekazywano każdemu, który oświadczał, że walczy z kapitalizmem. (...) Odbywało się to na koszt Związku Radzieckiego, gdzie w połowie szpitali położniczych nie było gorącej wody, a w połowie szkół ciepłych toalet, w państwie które nie mogło samo się wyżywić i zbudować mieszkań dla swoich oficerów. Tak postępowało państwo, którego naród się degenerował, rozpijał i wymierał. Tak postępowało państwo niezdolne do produkcji nieczego oprócz broni i matrioszek. A ropa i gaz nie są naszym dziełem. Żeby wywiercić dziurę w ziemi, nie trzeba nie wiadomo jakiej inteligencji. (...) Teraz spróbujemy wyobrazić sobie Afrykę albo świat muzułmański bez radzieckiej broni wogóle i bez automatu Kałasznikowa w szczególności. (...) Po co Związek Radziecki zalewał świat bronią? (...) Z pewnością nie dla zysku. Otóż przywódcy na Kremlu żyli wedle zasady: Nie możemy uczynić życia we własnym państwie równie godnym jak u was, ale postaramy się wasze życie zniżyć do naszego poziomu." Niestety ta prawda obecna była nie tylko wtedy w latach 60-tych, ale obecna jest również dzisiaj.

No muszę przyznać, że Suworow dał popis swojego kunsztu pisarskiego tą książką. Styl bez zarzutu. Książka jest tak interesują i wciągająca, że czyta się ją w jeden-dwa wieczory. Autor sięga w niej do historii ZSRR i wyścigu zbrojeń z USA zapoczątkowanego wyścigiem w kosmos i rzekomą luką w broni nuklearnej między tymi dwoma potęgami. Suworow porusza takie tematy jak:...