Książka jak dla mnie fantastyczna piękny język, styl, ciekawa historia, realizm tak magiczny, że aż ciarki przechodzą :) , bohaterowie tak wyraziści, że nie można pozostać obojętnym.

Jest jednak jedna rzecz, do której się przyczepię bo trochę mi to popsuło przyjemność czytania. Mam tu na myśli opis z okładki, z którego wywnioskowałam (ok może mylnie), że jest to kolejna historia o tym, jak to kobiety pokazują, że też potrafią i to jeszcze lepiej od mężczyzn. Spodziewałam się, niezwykłej pani Naczelnik, która podniesie wszystkich na duchu, zorganizuje pracę i udowodni, że kobiety też mogą. Nie znalazłam tego niestety. Pani Naczelnik nie jest bardziej wyjątkowa niż każda inna Wdowa. Kobiety z Mariquity mają też fantastyczną zgodę na porażkę, nie ma w nich chęci udowodnienia, pokazania, że potrafią. Tak więc jeśli ktoś odebrał opis z okładki podobobnie do mnie, to cóż dobra wiadomość jest taka, że ta książka jest dużo, dużo lepsza.

Jest ona czymś więcej niż opowieścią o tym, jak to kobiety poradziły sobie bez mężczyzn, jest magicznym oknem do innego świata. Świata odległego i egzotycznego, świata, w którym praży słońce, zamiast kasztanów rosną mangowce, gdzie czas płynie sobie swoim torem, ni to wolno ni to szybko, gdzie nie ma prądu, a jedyny zegar się popsuł. Jest oknem do świata w którym mężczyźni decydują i sprawują władzę; szacunek należy się im z racji płci, tak po prostu jest i nikomu do głowy nie przyjdzie, że mogłoby być inaczej. Świata w którym wojna jest czymś, co jest. Jest krwawa, okrutna, bez nadziei na koniec, bez zrozumienia początku.

Wszystko to odmalowane jest tak fantastycznie, że w jakiś magiczny sposób zapominamy, że czytamy, jesteśmy w tym świecie, obok tych kobiet, z krwi i kości, pięknych i brzydkich, mądrych i głupich, dobrych, przedsiębiorczych ale i zawistnych, zazdrosnych, egoistycznych. Przyglądamy się jak radzą sobie ale i nie radzą, z tym co je spotkało. Jak koniec końców zmuszone do tego przez sytuację tworzą swój nowy, mały świat. Jak im się udał? Tego nie zdradzę. Czy wpuszczą do niego mężczyzn? Tego tym bardziej nie powiem.

Książka jak dla mnie fantastyczna piękny język, styl, ciekawa historia, realizm tak magiczny, że aż ciarki przechodzą :) , bohaterowie tak wyraziści, że nie można pozostać obojętnym.

Jest jednak jedna rzecz, do której się przyczepię bo trochę mi to popsuło przyjemność czytania. Mam tu na myśli opis z okładki, z którego wywnioskowałam (ok może mylnie), że jest to kolejna...