Książka o amiszach to zdecydowanie "górna półka" mojego księgozbioru. Bardzo zgrabnie łączy autorka akcenty poznawcze ze stroną estetyczną literackiego przedsięwzięcia.. Ta ostatnia, to ponad 100 fantastycznych zdjęć, która osobom wybitnie leniwym mogłyby wystarczyć do zapoznania się z fenomenem jakim jest owa społeczność, która podziękowała "zdobyczom" cywilizacyjnym, a mimo to czuje się szczęśliwą i chyba spełnioną.
Książka może sprawiać pozory zbyt poukładanej i schematycznej, ale amisze to temat na tyle egzotyczny, że aby go przybliżyć trzeba się uciec do takiej wersji ekspozycji.
Miałem wiedzę na ten temat już wcześniej, ale autorka też o tym wspomina. Zarzut indoktrynacji i trzymania na pasku młodzieży, sprawia, że społeczność jakoś funkcjonuje i nikt jej nie opuszcza.
Jest to nieprawda. Każdy małolat z tamtej społeczności ma w wieku 16 lat możliwość (wybór zależy od niego),na okres 2 lat opuszczenia społeczność i zapoznać się z urokami innego życia i zamieszkania na zewnątrz społeczności. Korzysta z tej możliwości niewiele osób (około 6 %),ale do społeczności wraca zdecydowana większość.
Z tego co wiem, Dagna Dejna ( bardzo piłkarskie nazwisko) też o tym wspomina, liczebność społeczności ostatnimi laty wyraźnie wzrasta i jest to trend stały.
Zdecydowanie polecam.

Książka o amiszach to zdecydowanie "górna półka" mojego księgozbioru. Bardzo zgrabnie łączy autorka akcenty poznawcze ze stroną estetyczną literackiego przedsięwzięcia.. Ta ostatnia, to ponad 100 fantastycznych zdjęć, która osobom wybitnie leniwym mogłyby wystarczyć do zapoznania się z fenomenem jakim jest owa społeczność, która podziękowała "zdobyczom" cywilizacyjnym,...

Praca na bazie rozprawy doktorskiej dr Dagny Dejny ukazująca obraz życia Amiszów. Materiał naukowo- badawczy, rzetelny,oparty na bazie badań i doświadczenia osobistego z pobytu wu rodzin Amiszów. Autorka uczestniczy w ich codziennym życiu, relacjonuje, wzbogaca o rys historyczny powstania tej społeczności. Dejna skupia się głównie na procesie wychowawczym młodego pokolenia Amiszów. Minusem jest dość suchy przekaz, trochę niepotrzebnych powtórzeń, ale warto książkę przeczytać ponieważ możemy uzyskać trochę rzetelnej wiedzy na temat życia tej ciekawej, hermetycznej społeczności. Mimo, że pisana przez naukowca, język prosty, zrozumiały dla przeciętnego czytelnika.

Praca na bazie rozprawy doktorskiej dr Dagny Dejny ukazująca obraz życia Amiszów. Materiał naukowo- badawczy, rzetelny,oparty na bazie badań i doświadczenia osobistego z pobytu wu rodzin Amiszów. Autorka uczestniczy w ich codziennym życiu, relacjonuje, wzbogaca o rys historyczny powstania tej społeczności. Dejna skupia się głównie na procesie wychowawczym młodego pokolenia...

Piszę pracę licencjacką na temat amiszów, a konkretnie o ich edukacji. Książka Dagny Dejny była jedyną pozycją w mojej bibliografii w języku polskim.
Pozycja mocno rozczarowująca. Jak na osobę, która żyła przez jakiś czas we wspólnocie Old Order, oczekiwałam relacji pokroju książek Kraybilla.
Niestety, zaczynamy od wielostronicowego omówienia metody, co można by ując w jednym akapicie a i to wydaje się zbyteczne. Mamy też zaznaczenie, że autorka będzie się skupiać na wychowaniu, a książka to w sumie zbiór najbardziej powszechnych ciekawostek, o wychowaniu jest ciutkę więcej, ale na pewno nie jest to temat przewodni. Następnie, przez kolejne rozdziały, autorka powtarza ciągle to, co już wcześniej wspominała. Niepotrzebnie porusza takie tematy jak np. ślub i opisuje je... na 3/4 strony. Mnóstwo ambitnie brzmiących definicji, zupełnie zbędnych do zrozumienia treści, przypisy o rzeczach nie związanych z książką na 70% strony.
Jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś naprawdę o amiszach, polecam próbować zagłębić się w literaturę z The Johns Hopkins University Press lub w jakiś inny sposób docierać do zagranicznych źródeł, bo ta książka jedynie rozczarowuje.

Piszę pracę licencjacką na temat amiszów, a konkretnie o ich edukacji. Książka Dagny Dejny była jedyną pozycją w mojej bibliografii w języku polskim.
Pozycja mocno rozczarowująca. Jak na osobę, która żyła przez jakiś czas we wspólnocie Old Order, oczekiwałam relacji pokroju książek Kraybilla.
Niestety, zaczynamy od wielostronicowego omówienia metody, co można by ując w...

Pozycja dobra dla każdego, kto interesuje się swoistą "egzotyką" wychowania. Książka napisana jest bardzo przejrzystym językiem, co jednocześnie nie ujmuje jej waloru naukowego. Autorka opiera się na faktach i osobistych doświadczeniach związanych z pobytem w rodzinach Amiszów, daleka jest od wyciągania nieuzasadnionych wniosków i "gdybania".

Pozycja dobra dla każdego, kto interesuje się swoistą "egzotyką" wychowania. Książka napisana jest bardzo przejrzystym językiem, co jednocześnie nie ujmuje jej waloru naukowego. Autorka opiera się na faktach i osobistych doświadczeniach związanych z pobytem w rodzinach Amiszów, daleka jest od wyciągania nieuzasadnionych wniosków i "gdybania".

Książkę Dagny Dejny, "Amisze, fenomen wychowania endemicznego", postanowiłam przeczytać, wiedziona tkwiącą we mnie już od kilku lat, chęcią bliższego poznania życia i tradycji amiszów. A ponieważ jest to książka powstała na bazie rozprawy doktorskiej ("Wychowanie i szkoła amiszów starego zakonu. Badania etnopedagogiczne na terenie stanu Pensylwania w USA"),jedno było pewne – będzie w niej wiele faktów, nie zaś o krążących po świecie mylnych wyobrażeniach dotyczących tejże społeczności.

Najważniejszą sprawą, o której należy powiedzieć, jest to, że w celu opisania życia i wychowania amiszów, Autorka przez pewien czas żyła wraz z nimi, dostosowała się do ich zwyczajów i rytmu dnia. Aby dogłębnie poznać tę społeczność, musiała wczuć się w ich rolę i na dłuższą chwilę stać się jedną z nich.

"Tylko to „całkowite podporządkowanie” pozwoliło mi na kontynuowanie badania. Pobudka o 4:30, krótka toaleta. W domu amiszów starego zakonu (tj. najbardziej konserwatywnego odłamu – przyp. limonka) nie ma bieżącej wody, a ta, która chwilę wcześniej zostaje wydobyta ze studni, jest okrutnie zimna. Żeby ją ogrzać trzeba rozpalić ogień w piecu, oczywiście pod warunkiem, że obok leży wcześniej przygotowane drewno. Bo jeśli nie leży…" (str. 28)

Choć "Amisze, fenomen wychowania endemicznego" jest książką stosunkowo krótką, Dejna zawarła w niej wszystkie istotne informacje, które pozwalają zdobyć ogólną wiedzę na temat społeczności amiszów (należy przy okazji wspomnieć, że jest to pozycja z dziedziny pedagogiki, nie antropologii, religioznawstwa czy etnografii! Tym większy szacunek należy się Autorce za tak precyzyjne przedstawienie swojego obiektu badań). Czytelnik nie znajdzie w tej pracy zbędnego rozwlekania się i licznych dygresji, a wszelkie przypisy i odniesienia do literatury są na tyle ciekawe, że nie wpływają negatywnie na wysoką wartość książki.

Oceniam tę książkę z perspektywy czytelnika nie mającego najmniejszego pojęcia o metodologii badań pedagogicznych, jak i samej pedagogice. Moją uwagę zwrócił przede wszystkim fakt, że jest to dla mnie pozycja zrozumiała i objaśniająca wiele istotnych dla mnie kwestii. Napisana jest w sposób interesujący, przytacza ponadto wiele sytuacji „prosto z życia”, a kilkadziesiąt zdjęć zamieszczonych w indeksie pozwalają przyjrzeć się bliżej temu, jak wyglądają budynki, stroje i słynne amish-buggy (konny zaprzęg).

Książkę Dagny Dejny, "Amisze, fenomen wychowania endemicznego", postanowiłam przeczytać, wiedziona tkwiącą we mnie już od kilku lat, chęcią bliższego poznania życia i tradycji amiszów. A ponieważ jest to książka powstała na bazie rozprawy doktorskiej ("Wychowanie i szkoła amiszów starego zakonu. Badania etnopedagogiczne na terenie stanu Pensylwania w USA"),jedno było pewne...