Nie chcąc dotykać tematu finezji literackiej i innych pochwał płynących z okładki dzieła, wolę przestrzec wszystkich sięgających po ksiązkę:

UWAGA - Jest to stronnicza, propagandowa, wrogo nastawiona pozycja napisana przez Libańczyka, którego wspierała oficyna wydawnicza we Francji - jedni z największych wrogów osoby Kaddafi'ego a jednoczęsnie, ci którzy na jego upadku zyskali najwięcej ekonomicznie i wizerunkowo.

Książka nie jest przydatna nawet w dyskusjach, ze względu na swój subiektywny temat i liczne wycieczki autora mające na celu upokorzenie, prześmianie, stworzenie negatywnego wizerunku opisywanej osoby.

Moją pierwszą myślą po przeczytaniu tej książki nie było to jakim to autor jest negatywnie nastawionym do opisywanej osoby człowiekiem. Rozumiem nawet jego ból i potrzebę elaborowania tematu i włączaniu się w dyskusję na temat Libii, terroryzmu, petrodolarów, demokracji wprowadzanej siłą.
Myślą tą było, kto w polskim wydawnictwie stwierdził, że wydanie tej książki i jej tłumaczenie na język polski ma jakikolwiek sens? Już nie mogę się doczekać kolejnych tytułów jak: biografia Putina, napisana przez więźnia politycznego, Cała prawda o Unii Europejskiej widziana oczyma młodego węgierskiego narodowca, Biografia Jana Pawła II pisana przez Johna Dollara - bankiera z Wall street odpowiedzialnego za kolejny kryzys finansowy itp.

Omijać szerokim łukiem, tylko szkoda tych drzew, które padły by rozsiewać tę francusko-libańską propagandę na ziemii polskiej.

Nie chcąc dotykać tematu finezji literackiej i innych pochwał płynących z okładki dzieła, wolę przestrzec wszystkich sięgających po ksiązkę:

UWAGA - Jest to stronnicza, propagandowa, wrogo nastawiona pozycja napisana przez Libańczyka, którego wspierała oficyna wydawnicza we Francji - jedni z największych wrogów osoby Kaddafi'ego a jednoczęsnie, ci którzy na jego upadku...

Ciekawie napisana historia Kaddafiego od urodzenia aż do śmierci, duzo dobrej historii - powstanie Libii -cała historia tych ziem,wreszcie rewolucja i dojście Kaddafiego do władzy...Autor ciekawie pokazuje związki władz libijskich i wpływ na stosunki z całym światem -choć głownie Europą i Afryką.Niestety autor(dobrze że wspomniane jest o tym)jest zadeklarowanym przeciwnikiem Kaddafiego-punktuje tylko jego wszystkie wady,nawet oczywiste zalety stara sie "przekabacić "na wady...Autor wypisuje różne inwestycje Kaddafiego na całym świecie-80% w Afryce--Kaddafi rozbudowuje CAŁA AFRYKĘ-inwestuje miliardy dolarów w rozwój państw afrykańskich i nie tylko,dzięki niemu wszystko trzyma się kupy-Europa jest bezpieczna--tego autor nie zauważa choć o tym pisze..Jest sporo o wspieraniu"terroryzmu"itp..niby prześladowania opozycjonistów(choć w innych źródłach te prześladowania to w normie ogólnoświatowej,a ci z opozycji libijskiej to zwykli bandyci)wreszcie rewolucja wywołana przez CIA i śmierć wodza--autor wspomina że Kaddafi"trzymał"całą Afrykę przed napływem do Europy i oczywiście ani słowa podziękowania--a to dzieki"rewolucji"mamy cały ten syf w Europie--na życzenie zbrodniarzy z uSSa i uSSraela--dla nich im słabasza Europa tym oni są silniejsi...

Ciekawie napisana historia Kaddafiego od urodzenia aż do śmierci, duzo dobrej historii - powstanie Libii -cała historia tych ziem,wreszcie rewolucja i dojście Kaddafiego do władzy...Autor ciekawie pokazuje związki władz libijskich i wpływ na stosunki z całym światem -choć głownie Europą i Afryką.Niestety autor(dobrze że wspomniane jest o tym)jest zadeklarowanym...

Masowy morderca, nowy Hitler i Mussolini w jedynym?
Tak widzi Muammara Kaddafiego Autor tej książki i na każdej niemalże stronie. stara się Go porównywać do wspomnianych wyżej postaci.
Jednak przedstawiane fakty nieco temu przeczą.
Oczywiście, że miał na sumieniu sporą ilość opozycjonistów, przypisuje się też Kaddafiemu sponsorowanie zamachów terrorystycznych, do czego zresztą sam się przyznawał, choć nie za wszystkie z nich był odpowiedzialny.
Pojawiały się nawet sensacyjne doniesienia, że np. za zamach nad Lockerbie był odpowiedzialny zgoła kto inny. Dla ułatwienia rozwiązania tej zagadki: na pokładzie Boeinga747 lot nr 103 nie pojawili się: płk Roelof Frederik "Pik" Botha – Minister Spraw Zagranicznych RPA, Steve Green – funkcjonariusz DEA oraz John McCarty – ambasador USA na Cyprze.
Nie przeszkodziło to Kaddafiemu w wypłaceniu odszkodowania rodzinom ofiar w wysokości drobnych… 2,7 mld.$.
Jednak do poziomu „osiągnięć” Fuhrera czy Stalina brakowało Kaddafiemu całkiem sporo.
Rządom Adolfa Hitlera przypisuje się śmierć ok. 10,5 mln. ludzi. Cała ludność Libii to nieco ponad połowa tej liczby, a jak wiecie, rządy Kaddafiego przeżyła ich znakomita większość.
Sytuacja „nieco” się zmieniła po jego upadku.
Warto mieć to na uwadze czytając tę książkę. Daleki jednak jestem od stwierdzenia, że książka jest zła – wręcz przeciwnie.
Jeżeli pominąć tezę Autora, że „Kaddafi wielkim zbrodniarzem był", bo to leitmotiv tej historii, można uzyskać mnóstwo ciekawych informacji o tym nietuzinkowym przywódcy.
Na przykład nie do końca wiadomo, czy Kaddafi nie był …Korsykaninem po ojcu i…. Żydem po linii żeńskiej.
Dowodów bezpośrednich nie ma, ale pośrednie i owszem tak.
Alexandre Najjar opisuję cała drogę życiową Kaddafiego – od ubogiego namiotu pasterza kóz i wielbłądów, aż do pozycji jednowładcy Libii.
Zdecydowanie lepiej wychodzi mu opisywanie porażek czy wad libijskiego przywódcy niż jego sukcesów.

„…Kapryśny, pozbawiony samokontroli Kaddafi nie znosi najmniejszego sprzeciwu. Obdarzony sporą wyobraźnią, kłamie bez zmrużenia oka. W razie potrzeby potrafi w jednej chwili, naprędce, podać całkiem rozsądne wyjaśnienie zaistniałych wydarzeń, odsuwające od niego wszelkie podejrzenia…”

„…Eric Rouleau mówi o nim, że jest pyszny, uparty i pozbawiony skrupułów […]ma nienasyconą wręcz potrzebę uznania. Dlatego właśnie jest nieprzewidywalny, dlatego właśnie chce zaskakiwać zarówno swoich rozmówców, jak i opinię publiczną …”

Cóż, dla mnie to taka dość zwyczajna ocena polityka, jednego z wielu, którzy zaludniają salony władzy pod każdą szerokością geograficzną. Jakby zmienić nazwisko „Kaddafi” na inne, które chodzi mi po głowie opis pasowałby jak ulał.
Kariera, życie rodzinne, sukcesy (acz niechętnie :-D),idee, „Zielona Książeczka” idole, przyjaciele (dość niestali jak np. Sylvio Berlusconi) wrogowie (tez niestali, podobnie, jak przyjaciele) oraz upadek.
Po lekturze jednak pojawi się pewnie i u Was pytanie, a nawet kilka.
Jeżeli to taki psychopata, morderca i generalnie osobnik mocno niezrównoważony to dlaczego po jego śmierci tysiące ludzi modliło się w Bomako (stolica i największe miasto Mali) o spokój jego duszy?
Dlaczego po „uwolnieniu Libii od krwiożerczego tyrana” kraj rozsypał się jak domek z kart i z miejsca, w którym ludziom żyło się całkiem dostatnio został tylko plener do kolejnej części ”Madmaxa” ?
Na te pytania odpowiecie sobie sami, a wiedza zawarta w tej lekturze (mimo grzechu pierworodnego, czyli „ Kaddafi wielkim zbrodniarzem był „) na pewno pomoże Wam wyrobić sobie własne zdanie o człowieku, który Libią zarządzał przez ponad 40 lat.

Więcej na blogu
http://niestatystycznypolak.blogspot.com

Masowy morderca, nowy Hitler i Mussolini w jedynym?
Tak widzi Muammara Kaddafiego Autor tej książki i na każdej niemalże stronie. stara się Go porównywać do wspomnianych wyżej postaci.
Jednak przedstawiane fakty nieco temu przeczą.
Oczywiście, że miał na sumieniu sporą ilość opozycjonistów, przypisuje się też Kaddafiemu sponsorowanie zamachów terrorystycznych, do czego...

Książka przedstawia Kaddafiego w bardzo okrojonych informacjach, nie jest to raczej kompletna biografia. Bardziej miałam wrażenie, że czytam jakiś artykuł jemu poświęcony. Chociaż czasami autor wywodził się na temat np: wojny w Czadzie tak dogłębnie że nie za bardzo rozumiałam jaki jest tego cel. Albo książka ogólnikowa, albo dogłębna analiza, nie zaś trochę tego, trochę tego. Może autor pisał najwięcej o tym co jego zainteresowało? Poza tym bardzo negatywne nastawienie do Kadaffiego psuje całość książki. To czy uważamy go za dobrego czy złego przywódcę autor powinien nam pozostawić (czytelnikom),nie zaś samemu dosłownie burzyć się na działania i słowa Kaddafiego, które czasem jak dla mnie były słuszne. Autor ponadto często powtarza w różnych rodziałach jakieś zdarzenie, tak jakbyśmy nie pamiętali co przed chwilą czytaliśmy.. a książka jest naprawdę krótka, więc nie wiem po co ten zabieg. O rewolucji z roku 2011 (z myślą dla której zakupiłam książkę) nie dowiemy się nic nowego. Więcej informacji znajdziemy w Internecie.

Książka przedstawia Kaddafiego w bardzo okrojonych informacjach, nie jest to raczej kompletna biografia. Bardziej miałam wrażenie, że czytam jakiś artykuł jemu poświęcony. Chociaż czasami autor wywodził się na temat np: wojny w Czadzie tak dogłębnie że nie za bardzo rozumiałam jaki jest tego cel. Albo książka ogólnikowa, albo dogłębna analiza, nie zaś trochę tego, trochę...

Autor książki, urodzony w Bejrucie Alexandre Najjar jest znanym w krajach francuskojęzycznych, wielokrotnie nagradzanym pisarzem i publicystą. W swoich książkach Najjar często porusza tematykę stosunków na Bliskim Wschodzie, odwołując się przy tym do osobistych wspomnień i przeżyć w pogrążonej w wojnie stolicy Libanu.
Książka „Kaddafi – anatomia tyrana” jest jego pierwszą książką, która ukazała się w języku polskim. We Francji wydana została w 2011 roku już po, autor pracował nad nią jednak znacznie dłużej. Już sam jej tytuł nie pozostawia czytelnikowi wątpliwości co do tego jaki stosunek Kaddafiego żywi jej autor. Z jednej strony narracja prowadzona jest w sposób chronologiczny, od wprowadzenia na temat historii Libii, poprzez okres poprzedzający przejęcie władzy przez Kaddafiego aż przez kolejne lata dyktatury. Równocześnie jednak autor stara się łączyć wydarzenia z życia dyktatora z pewnymi bardziej ogólnymi wątkami będącymi równocześnie tezami postawionymi w stosunku do jego osobowości. W książce krzyżują się więc rozdziały typowo biograficzne, między innymi bardzo interesujące dociekania na temat faktycznego pochodzenia Kaddafiego i plotek dotyczących tożsamości jego ojca z informacjami na temat stanu posiadania jego rodziny, udziałami w ogromnej ilości spółek i firm zagranicznych rozsianych po całym świcie.
Bardzo dużą uwagę Najjar poświęcił kwestii osobowości pułkownika, jego skłonnościom do ekstrawagancji i wielkoduszności przemieszanej z okrucieństwem i ignorancją. Z biografii wyłania się obraz ambitnego człowieka z prowincji, który dzięki uzyskanej władzy i pieniądzom próbuje leczyć własne kompleksy, równocześnie jednak wciąż pozostaje osobą nieśmiałą i momentami wręcz tchórzliwą. Co więcej, autor wielokrotnie daje czytelnikowi do zrozumienia, że wiele z zachowań Kaddafiego niemożliwych jest do wyjaśnienia w inny sposób niż postępującą chorobą psychiczną i co raz większym oderwaniem od rzeczywistości.
Należy przy tym podkreślić, że Najjar nie koncentruje się jedynie na postaci Kaddafiego, stara się umieścić jego postać w konkretnym kontekście historycznym ukazując specyfikę oraz historyczne uwarunkowania Libii. Czytelnik poznaje zatem historię tych ziem, informacje o zamieszkujących je ludach, kolejne siły które sprawowały nad nim kontrolę w końcu lokalne napięcia. Ten w 95% pustynny kraj dzielący się na trzy historyczne regiony Trypolitanię, Cyrenajkę i Fazzan. Podziały te od wieków wywierały istotny wpływ na dzieje Libii, ujawniły się też w 2011 roku podczas wybuchu wojny domowej w tym kraju.
Książka „Kaddafi – anatomia tyrana” jest z pewnością wartościową pozycją dla wszystkich chcących bliżej poznać jednego z najbardziej charakterystycznych dyktatorów drugiej połowy XX wieku. Dla wielu rażący może się wydać jednoznacznie negatywny obraz Kaddafiego jaki wyłania się z biografii Alexandre’a Najjara, z drugiej jednak strony trudno jest polemizować z ogromną ilością faktów i źródeł przez niego zawartych.

Autor książki, urodzony w Bejrucie Alexandre Najjar jest znanym w krajach francuskojęzycznych, wielokrotnie nagradzanym pisarzem i publicystą. W swoich książkach Najjar często porusza tematykę stosunków na Bliskim Wschodzie, odwołując się przy tym do osobistych wspomnień i przeżyć w pogrążonej w wojnie stolicy Libanu.
Książka „Kaddafi – anatomia tyrana” jest jego pierwszą...

Książka ciekawa, ale stronnicza (co zresztą sam Autor we wstępie zaznacza). Zbyt mało tu człowieka, zbyt dużo polityki.

Książka ciekawa, ale stronnicza (co zresztą sam Autor we wstępie zaznacza). Zbyt mało tu człowieka, zbyt dużo polityki.