Pierwsze strony książki były dla mnie zdecydowanie zniechęcające tym bardziej, że zostały opisane koligacje rodzinne, nie potrafiłam połączyć imion na zasadzie, kto z kim trzyma i kto kim dla kogoś jest.. ale mimo wszystko stwierdziłam - zaryzykuję.

Można powiedzieć, że każdą stronicę czytałam z zapartym tchem, ogromnym zaangażowaniem i niezwykłą ciekawością. To u mnie nie jest powszechne zjawisko, bo jak kiedyś wspomniałam -jestem wymagającą czytelniczką, trudno mnie zaspokoić ;D Wędrowałam dalej wraz z główną bohaterką, poznawałam jej mroczną przeszłość owianą tajemnicami.. Było mi okropnie przykro, kiedy ujrzałam "o,ostatnia kartka, sama bym dopisała kontynuację"..

Czytało mi się lekko, przyjemnie. Kończąc już powieść doszłam do wniosku, że jak tak doskonale nie ujęłabym żadnego słowa - opowieść jednego tchu, nie można od niej ot tak bez przemyśleń się oderwać.

Moje końcowe refleksje? Smutna historia kobiety, która żyła w błędzie przez kilkadziesiąt lat. Sądziła, że jej mąż kocha inną -miłość z czasów młodości, że to właśnie jej trzyma zdjęcia w zakamuflowanej teczce. A kim okazała się ta piękność ze zdjęć? Uroczą siostrą naszego bohatera!

I jak Ty byś poczuł się/poczuła kiedy wyszłoby na jaw, że uczucie do męża/żony nie jest pełne?

Jaki tutaj błąd popełnili nasi kochankowie? Nie rozmawiali ze sobą, nie odkrywali wspólnie tajemnic..

Finał historii? Celia bierze na swoje sumienie śmierć swojego męża, cały ten ból, te kłamstwa..

Piękna miłość, wielkie serce, niemałe poświęcenie,a prawdziwa iskra miłości biła dla zupełnie innego mężczyzny.

Ta historia mnie ..zdołowała prawdę powiedziawszy. Zrozumiałam, że w życiu trzeba rozmawiać. O tych dobrych, ale też mrocznych chwilach. Należy się poznawać, okazywać emocje, a nie pokazywać i dawać wyłącznie to co niby uznamy za słuszne. To tylko pół-prawda. A gdzie ta druga połowa? Już nieważna jest prawda, bo co? Bo kogoś krótko mówiąc zmartwimy?

I kończąc, nie wiem kogo tak najbardziej było mi żal.
Naszej bohaterka Celia, która była oddaną matką, starała się być wspaniałą żoną, a 3 dni podróży do Pragi obudziły w niej namiętność, prawdziwą i dozgonną miłość, która..nie była skierowana do męża.
Gorzkie kłamstwo, gorzkie życie, ale mimo wszystko historia, jaka wydaje się być ckliwą, przecież mogłaby być prawdziwą, tak?

Zamykając książkę.. pytałam tylko siebie "dlaczego wy nigdy nie potrafiliście się zdobyć na szczerą rozmowę, dlaczego.."
Pozostałam z tyloma pytaniami. I smutkiem.

Pierwsze strony książki były dla mnie zdecydowanie zniechęcające tym bardziej, że zostały opisane koligacje rodzinne, nie potrafiłam połączyć imion na zasadzie, kto z kim trzyma i kto kim dla kogoś jest.. ale mimo wszystko stwierdziłam - zaryzykuję.

Można powiedzieć, że każdą stronicę czytałam z zapartym tchem, ogromnym zaangażowaniem i niezwykłą ciekawością. To u mnie...