Ta książka przyciągnęła mnie swoją tematyką. Oczywiście słyszałam kiedyś o tej historii, ale nie wnikałam w szczegóły aż pewnego dnia, szukając książek w internecie, znalazłam ją. Przyznaję, poczułam się zafascynowana i zaciekawiona. Kim trzeba być, żeby skłonić władcę państwa, by dla ciebie zrezygnował z panowania? Jak to właściwie było? Czy to tak romantyczna historia, na jaką mi wyglądała?
Ciekawość, którą musiałam zaspokoić.
Autorka chyba bardzo się starała zburzyć głęboko zakorzenione przekonanie o tym, że Wallis była złem wcielonym. Świadczą o tym chociażby końcowe zdania, w których wyczuwa się, że zmiana negatywnego odbioru bohaterki, bardzo się autorce podoba. Mimo to, ja również nie mogę się zmusić do tego, aby ją polubić - wysiłki autorki spełzły na niczym.
Wallis Simpson - dwukrotna rozwódka, prawdopodobnie bezpłodna z powodu wrodzonych wad anatomicznych, panna o niezłym rodowodzie i dość dobrze wykształcona. Mając jedynie taką wiedzę na jej temat, można by żywić do niej jako taką sympatię. Chyba każda kobieta solidarnie współczułaby jej bezpłodności (która jest jedynie szczytem góry lodowej). Kiedy jeszcze byłam na etapie tej właśnie wiedzy, faktycznie byłam skłonna jej współczuć a czytając o jej pierwszym małżeństwie nawet dopingowałam ją do zmiany swojego położenia. Ale potem doczytałam resztę.
Wallis była próżna, zachłanna i chciwa. Nawet nie ukrywała tego, że szukała męża nie z czysto romantycznych pobudek, ale aby zapewnić sobie stabilność finansową. Mamy tu portret kobiety, która w dążeniu do swoich celów unieszczęśliwiała ludzi. Całe życie była skupiona na udowadnianiu sobie i innym, że może być atrakcyjna dla mężczyzn, a także na zdobyciu bogatego męża. A nawet gdy już zdobyła to, czego chciała - oddanego jej bogacza - wciąż było jej mało. Świadomie dążyła do uwiedzenia przyszłego króla Anglii. Tyle tylko, że gdy już jej się to udało, sprawy nieco wymknęły jej się spod kontroli.
Ktoś już to wcześniej napisał, ale podpiszę się pod tym wnioskiem - Wallis oddała temu krajowi ogromną przysługę, doprowadzając króla Edwarda do abdykacji. To nie był król na czas wojny.
Sam król też jest materiałem na osobny akapit. Przystojniak z najlepszym rodowodem w kraju na pewno był łakomym kąskiem dla wszystkich wolnych panien. Mógł przebierać w kobietach a mimo to, wybierał mężatki. Żeby było zabawniej, wszystkie mu matkowały. Czyżby utajony kompleks Edypa? Raczej skłaniam się ku lekkim skłonnościom masochistycznym, ponieważ z opisu jego relacji z Wallis wynika, że uwielbiał być poniżany. Mówimy o mężczyźnie, który przez prawie rok władał państwem a był tak uzależniony od swojej żony, że patrzył na świat jej oczami i rozpaczliwie potrzebował jej uwagi. Poza tym, był egoistą, ale zakochani mają już to do siebie, że często nie myślą racjonalnie. Gdyby było inaczej, być może nie wywołałby takiego skandalu i nie skazałby się na nieoficjalne wygnanie.
Podczas lektury nasunęło mi się określenie: dwoje ludzi z problemami. Zapewne tak właśnie było i te problemy odcisnęły piętno na ich życiu, ale też wpisało się na stałe do historii.
Nie da się zaprzeczyć, że to jest dość nieszablonowa historia, na pewno WARTA PRZECZYTANIA. Jak najbardziej polecam.

Ta książka przyciągnęła mnie swoją tematyką. Oczywiście słyszałam kiedyś o tej historii, ale nie wnikałam w szczegóły aż pewnego dnia, szukając książek w internecie, znalazłam ją. Przyznaję, poczułam się zafascynowana i zaciekawiona. Kim trzeba być, żeby skłonić władcę państwa, by dla ciebie zrezygnował z panowania? Jak to właściwie było? Czy to tak romantyczna historia, na...