Publikacja poświęcona jest odczytaniu jednego z najciekawszych i najbardziej kontrowersyjnych poematów Juliusza Słowackiego - "Poematu Piasta Dantyszka". Zgodnie z opinią recenzenta naukowego praca "ma bardzo szczególną konstrukcję: wypracowaną, przemyślaną, bardzo indywidualną: jest w niej zarówno otwarcie, jak konsekwencja myślowa i dowodowa. Struktura tekstu przypomina mozaikę, (...) która w rezultacie buduje całość spójną i pełną. Czytelnik jest niejako świadkiem tej czynności układania pełnego obrazu z części mniejszych i niekiedy samoistnych, jednak znakomicie sfunkcjonalizowanych w całości myślowej i pisarskiej". Poszczególne pola wspomnianej interpretacyjnej mozaiki układają się w tematyczne "strefy". Pierwsza z nich odtwarza wizerunek Słowackiego, jako po części romantycznego "wojażera", po części zaś już modernistycznego flâneura, przemierzającego mroczny labirynt obcego miasta - Florencji. Druga odsłona książki przynosi łatwo rozpoznawalne symptomy głębokiej fascynacji dantejskiej autora Kordiana. Część trzecia to studium polskiego, patriotycznego szaleństwa "z miłości". Rozdział czwarty odsłania "mechanikę" rządzącą tokiem wypowiedzeniowym poematowego protagonisty. Szukaniu zasady organizującej tryb, w jakim wypowiada się główny bohater, towarzyszy jednocześnie odsłanianie mocy tkwiącej "w zakamarkach pijanego języka". W części ostatniej Autor próbuje odkryć, jak zawartość poematowej tkanki wpływa na egzystencję piszącego i jego bliskich.