Spróbujcie wyobrazić sobie jakieś czadowe zakończenie mutanckiej walki, potem pomnóżcie to przez siedem, dodajcie trzy i podnieście do czwartej potęgi. Właśnie tak mocny jest finał starcia Xaviera i Magneto według Marka Millara.

Boże, ile tu się dzieje! Król Magnetyzmu na własną rękę decyduje się "wymazać" Amerykę z pomocą przeprogramowanych Strażników, a przeciw niemu stają nie tylko ci dobrzy, ale i jego wcześniejsi poplecznicy. To prowadzi do przepotężnej bitwy, w której przegrana oznacza śmierć.

Mimo że to ledwo ponad czterdzieści stron, akcji i emocji jest tu tyle, że można by nimi wypełnić nową X-menową trylogię. Choć większość mutantów zepchnięta zostaje na drugi plan i służy jako ci, którzy mają tylko walczyć w tle i rzucać żartami, to z kreacją dwóch najpotężniejszych nie mam absolutnie żadnych problemów. Naprawdę podoba mi się millarowskie podejście do Magneto, nie jest tu po prostu kolejnym tym, który "jest zły, bo jest zły". Ma swoje racje i podstawy, wierzy w swoją misję i zrobi wszystko, żeby ją wykonać. Sam Xavier też nie jest tak przesłodzony jak zwykle. Nie boi się ubrudzić sobie rąk, żeby uratować ludzki gatunek. Chcę więcej takiego Profesora X!

Rany, Mark, miejsce na moim komiksowym podium jest znowu twoje! Zasłużyłeś!

Spróbujcie wyobrazić sobie jakieś czadowe zakończenie mutanckiej walki, potem pomnóżcie to przez siedem, dodajcie trzy i podnieście do czwartej potęgi. Właśnie tak mocny jest finał starcia Xaviera i Magneto według Marka Millara.

Boże, ile tu się dzieje! Król Magnetyzmu na własną rękę decyduje się "wymazać" Amerykę z pomocą przeprogramowanych Strażników, a przeciw niemu...