Jezus z Nazaretu nie był pierwszą ani jedyną istotą na Ziemi, która zmarła i zmartwychwstała. Nie był też pierwszym, który rozmnożył chleb, by nakarmić swych wyznawców, ani jedynym dzieckiem w historii ludzkości zrodzonym z matki-dziewicy, któremu hołd złożyli dostojni mędrcy. Tysiące lat przed wcześniej egipski bóg Ozyrys cieszył się identycznymi przywilejami. Przetrwały one wieki dzięki instytucji faraona, która w symboliczny sposób przypisywała władcy Egiptu cechy, jakimi wieki później uczniowie obdarzyli Jezusa z Nazaretu.
Claude-Brigitte Carcenac Pujol analizuje teksty egipskie i pisma biblijne, znajdując analogie pomiędzy religią starożytnych Egipcjan a nowotestamentowym przekazem. Swoją kontrowersyjną tezą podważa dotychczasową wiedzę na temat postaci Jezusa, dowodzi, że historia zawarta w ewangeliach opiera się na wierzeniach dotyczących osoby faraona i jego boskiego kultu, i ujawnia nieznany wpływ religii starożytnego Egiptu na chrześcijaństwo.