Czy ja czytałam kiepski horror dla gimnazjalnej młodzieży czy thriller Cobena? Raczej to pierwsze. Raz po raz spoglądałam na okładkę, by upewnić się, czy aby na pewno autorem tego badziewia jest Harlan? Za każdym razem zostawałam zaskoczona, że tak, to on napisał to coś. Czułam się zdezorientowana i zawiedziona. Znów. A może za bardzo się czepiam? W każdym bądź razie akcja tym razem rozgrywa się za szybko. Zagadka rozwiązywana jest krok po kroku, jakby nie było nic prostszego na świecie. A gdzie napięcie? Gdzie dreszczyk emocji? Gdzie niepewność? Gdzie ciekawość co będzie dalej? A no właśnie - tego brak i to bardzo. Fabuła właściwie w ogóle nie jest ciekawa, może nawet trochę oklepana. I jeszcze te elementy fantastyki.. Nie, to nie dla mnie. Wzięłam to jednak na klatę i przeczytałam tę historyjkę najszybciej jak mogłam - uff 1,5 dnia i po sprawie. Mam to za sobą. Ale czy na pewno? Wszak ostatni rozdział kończą słowa: "koniec części I", a jeszcze dalej, w podziękowaniach Coben informuje, uprzedza, a może ostrzega, że szykują się dalsze części tego chłamu. Czy Coben chce wcielić się w J.K.Rowling i stworzyć 7 tomową sagę o Mickeyu Bolitarze i zrobić z niego drugiego Harrego Pottera? Moim zdaniem - kiepski pomysł, oj kiepski.
Apel do Harlana Cobena: proszę, pisz po staremu, pisz dobre thrillery mrożące krew w żyłach, pisz na poziomie. Dziękuję.

Czy ja czytałam kiepski horror dla gimnazjalnej młodzieży czy thriller Cobena? Raczej to pierwsze. Raz po raz spoglądałam na okładkę, by upewnić się, czy aby na pewno autorem tego badziewia jest Harlan? Za każdym razem zostawałam zaskoczona, że tak, to on napisał to coś. Czułam się zdezorientowana i zawiedziona. Znów. A może za bardzo się czepiam? W każdym bądź razie akcja...