"Siła trucizny" to pierwsza część cyklu "Twierdza magów" Marii V. Snyder i debiut powieściowy tej pisarki. Fantastyczny świat, zagubiona dziewczyna, prześladowani magowie, dyktatura... To wszystko już było.

Zacznę może od opisu na odwrocie książki, bo to z nim mam największy problem. Dlaczego zaczyna się od informacji o uprzywilejowanej kaście magów i KRWAWYM przewrocie? O ile umiem czytać ze zrozumieniem, a do tej pory nie miałam z tym najmniejszych problemów, to magowie szanowni z przewrotem, w szczególności krwawym, nie mieli nic wspólnego. No owszem byli, coś tam do powiedzenia mieli, ale powstanie było skierowane przeciw królowi, nie nim! Za stosowanie magii faktycznie grozi niespecjalnie egzekwowana kara śmierci, ale nie z powodów politycznych, a przez osobistą niechęć komendanta. A co przewrotu to jak się uprę to zaraz znajdę fragment, w którym główna bohaterka dosłownie i całkowicie jasno twierdzi, że kraj poddał się całkowicie bez walki, że przejęcie władzy było BEZKRWAWE! Lecimy dalej. "Nieliczni, którzy przeżyli, muszą ukrywać swoją moc". O ile wiem to faktycznie przeżyli nieliczni, ale wszyscy jak leci na łeb na szyje pognali w stronę południowej granicy i Scyji, bezpiecznego, spokojnego, lubiącego magię kraju. "Teraz krainą rządzi wojskowa dyktatura, na czele której stoi bezwzględny komendant…"- dyktatura może jest, komendant również, ale naprawdę nie bezwzględny. Czy okrutny dyktator przejmowałyby się losem piętnastoletniej uczenncy? Bo takową scenę autorka nam zaserowała... Szczerze powiedziawszy nie chce mi się analizować reszty tego idiotycznego wywodu, choć do kilku rzeczy mogłabym się jeszcze przyczepić. Potężna moc magiczna, wrząca Iksja, więzienie bez krat, świat pełen intryg i kłamstw... Rozumiem, że reklama rządzi się swoimi prawami, a takie poetyckie zwroty lepiej się sprzedają, ale bez przesady... Jestem tylko ciekawa, czy osoba która to pisała przeczytała książkę, czy tylko wysłuchała ogólnego zarysu fabuły. Mi wygląda na to drugie.

Dobrze, to tyle o okładce, teraz może o tym co w środku. Co mi się podobało? Ogólny zarys postaci (przede wszystkim drugoplanowych), w miarę dobra historia, swobodny styl, przyjemne dialogi i niektóre próby urozmaicenia akcji, na przykład upicie Yeleny. Niestety pozytywów jest mniej niż negatywów. Powieść jest po prostu nijaka, brakuję jest twardego rysu, czegoś niejasnego, nieoczywistego a mocnego. Snyder próbowała z Randem, próbowała z Valkiem, próbowała z komendantem, ale wszystkie te zabiegi równoważą na przykład żołnierze, którzy Yelenie pomagają- są aż do bólu przewidywalni. Pierwsza próba była schematyczna i typowa, druga bardzo poprawna, ale nie wciskająca w fotel, a trzecia... Nie wiem jak ją ująć. Może odrobinę niesmaczna, a na pewno zdecydowanie przesadzona. A poza tym wszystkim, tak na koniec: o co chodzi z tym duchem? Po co on tam jest? Wie ktoś może? Bo ja nie mam pomysłu.

Według skali lubimyczytać.pl: 5/10- przeciętna.

"Siła trucizny" to pierwsza część cyklu "Twierdza magów" Marii V. Snyder i debiut powieściowy tej pisarki. Fantastyczny świat, zagubiona dziewczyna, prześladowani magowie, dyktatura... To wszystko już było.

Zacznę może od opisu na odwrocie książki, bo to z nim mam największy problem. Dlaczego zaczyna się od informacji o uprzywilejowanej kaście magów i KRWAWYM przewrocie?...