Oceniam książkę, szczególnie opowieść Satanowskiego o znajomości ze Stachurą, ilustrowana listami poety (zawierają one też wczesne wersje kilku tekstów!) i świetną grafiką.

Sama dołączona do książki płyta (i jej pozbawiona recytacji kopia) wraz z aranżacjami jest zbyt "na galowo", brzmi trochę jak muzyka z teatrzyku dla dzieci, wykonaniom brakuje energii i nie ratuje tego fenomenalny i jak zawsze śpiewający sercem Mirek Czyżykiewicz - jego głos tonie w zalewie odgrywanych z nut instrumentów.

W tym kontekście niesmaczne jest utyskiwanie Satanowskiego we wstępie do wydawnictwa na folkowo aranżowane piosenki Stachury, które jego zdaniem nie oddają prawdy, w przeciwieństwie rzecz jasna do tego, co proponuje on sam. Argument stanowić ma brak zainteresowania poety folklorem innym niż południowoamerykański. To bardzo intelektualny sposób myślenia o tym, co na jaką oprawę zasługuje, ale cóż - takie są też kompozycje Satanowskiego - intelektualne, dosłowne (np. meksykański styl "Piosenki dla Rafała Urbana", w której występuje słowo Meksyk), w garniturze. Mnie nie przeszkadza to, że Stachura, będąc wybitnym i jedynym w swoim rodzaju pisarzem, był jednocześnie człowiekiem drogi, chlebaka i gitary i w garniturze wyglądał - i zapewne czuł się - nieswojo. Dlatego naturalne, płynące z serca interpretacje Marka Gałązki, na gitarę akustyczną i harmonijkę, trafiają do mnie znacznie bardziej. Do płyty nie wrócę, na spektakl nie pójdę, książkę pieczołowicie przechowuję jako znakomite dodatkowe źródło wiedzy na temat życia i twórczości Edwarda Stachury.

Oceniam książkę, szczególnie opowieść Satanowskiego o znajomości ze Stachurą, ilustrowana listami poety (zawierają one też wczesne wersje kilku tekstów!) i świetną grafiką.

Sama dołączona do książki płyta (i jej pozbawiona recytacji kopia) wraz z aranżacjami jest zbyt "na galowo", brzmi trochę jak muzyka z teatrzyku dla dzieci, wykonaniom brakuje energii i nie ratuje tego...