Donna Leon, choć z pochodzenia jest Amerykanką (a właściwie, jak się okazało Irlandko-Hiszpanką), a Wenecjanką z zasiedzenia, świetnie odtworzyła włoskie klimaty w swoich weneckich kryminałach. A jeśli Włochy, to wiadomo, że nie mogło obejść się bez jedzenia, najlepiej spożywanego w rodzinnym gronie. Mangia: ti fa bene. Niezwykle lubię rodzinę komisarza Brunettiego: sympatyczny policjant, który po godzinach staje się troskliwym mężem i ojcem, jego asertywna małżonka Paola (wykładowczyni literatury i mól książkowy!) oraz ich dwójka dorastających dzieci. Przebywanie „w gościnie” u nich w domu jest świetną odskocznią od świata zbrodni i prowadzonych przez Brunettiego dochodzeń. I jakaż różnica w stylu życia pomiędzy nimi, a dziwnymi śledczymi ze skandynawskim rodowodem. Taka jest właśnie ta niewielka książeczka: ciepła i przyjazna czytelnikowi. Zawiera ona proste przepisy rodem z włoskiej kuchni – a więc w sumie nic nowego, ale zauroczyła mnie sposobem ich „podania”. Jest i coś do poczytania i do pooglądania i do posmakowania. Przepisy przeplatane są fragmentami powieści Donny Leon oraz opowieściami o weneckiej kuchni. To wszystko okraszone jest ślicznymi rysunkami, oprawione w piękny papier oraz druk. Jeśli ktoś jest fanem Donny Leon, na pewno nie będzie żałował zakupu.

Donna Leon, choć z pochodzenia jest Amerykanką (a właściwie, jak się okazało Irlandko-Hiszpanką), a Wenecjanką z zasiedzenia, świetnie odtworzyła włoskie klimaty w swoich weneckich kryminałach. A jeśli Włochy, to wiadomo, że nie mogło obejść się bez jedzenia, najlepiej spożywanego w rodzinnym gronie. Mangia: ti fa bene. Niezwykle lubię rodzinę komisarza Brunettiego:...