Nie spotkałam się jeszcze z tego rodzaju opowieścią, w pełni skupioną na opisie drugiej osoby, bez choćby jednego spojrzenia ku narratorowi. Chociaż tu można się sprzeczać, czy to w jaki sposób nasz narrator odnosi się do opisywanej przez siebie postaci, nie rzutuje tak na prawdę na niego samego? Po części na pewno, jesteśmy w butach osoby, która odbiera rzeczy w wyjątkowy dla siebie sposób i pozwala nam to wiele o niej zrozumieć. Zapewne o wiele więcej niż gdybyśmy dostali do ręki jej szczegółowy opis. Ale jak sam tytuł wskazuje, książka ta zajmuje się Christą T., przyjaciółką naszej narratorki. Przechodzimy wraz z narratorką przez całą relację ich relację, próbujemy odszyfrować jej myśli z notatek, rozmów ze znajomymi i wspomnień, które przedstawia nam narratorka. Christa T. jest niezwykłą osobą, rozumiemy to od samego początku, ale im głębiej się zanurzamy w lekturę, a tym samym w jej życie, tym bardziej, przynajmniej w moim przypadku, rozumiemy ją i możemy utożsamić się z jej problemami.
Motywem przewodnim rozmyślań, staje się to szczególnie jasne w późniejszych etapach książki, jest poszukiwanie samego siebie, wybranie toru własnego życie, odbywanie tej najdłuższej, zdającej się nigdy nie kończyć drogi ku samemu sobie (masło maślane).
Niezwykła wyrazistość odczuć z jakimi zostałam pozostawiona bo zakończonej lekturze, staje się charakterystyczna dla moich spotkań z dziełami Christy Wolf, na co oczywiście nie narzekam. Mimo, że często przytłaczała mnie ta książka, zmuszając do refleksji nad moim własnym podejściem do życia (to właśnie powód dla którego przeczytanie jej tyle mi zajęło),to jestem zadowolona z tego, że przez nią przebrnęłam.
Myślę, że warto ją przeczytać, jedynie mogę zlecić, żeby nie siadać do niej w kiepskim nastroju.

Nie spotkałam się jeszcze z tego rodzaju opowieścią, w pełni skupioną na opisie drugiej osoby, bez choćby jednego spojrzenia ku narratorowi. Chociaż tu można się sprzeczać, czy to w jaki sposób nasz narrator odnosi się do opisywanej przez siebie postaci, nie rzutuje tak na prawdę na niego samego? Po części na pewno, jesteśmy w butach osoby, która odbiera rzeczy w wyjątkowy...

Bardzo mi się podobała, lubię taki styl pisania.

Bardzo mi się podobała, lubię taki styl pisania.

Książka dość ciężka do przełknięcia, trudno też jednoznacznie określić, o czym ona tak naprawdę jest. Podstawowa warstwa, to opowieść o tytułowej Chriście T. - o jej egzystencjalnych niepokojach, problemach z samookreśleniem się, o jej życiu rodzinnym, wreszcie - o jej chorobie i śmierci. Druga warstwa - to problem zrozumienia drugiego człowieka na postawie jego obrazu, stworzonego przez innych, na podstawie wspomnień oraz tego, co po sobie pozostawił. Miałam momentami wrażenie, że tytułowa bohaterka jest alter ego pisarki, a cała powieść - próbą autoterapii, samookreślenia, rozbicia siebie i swojego życia na fragmenty, a następnie poskładania ich w najbardziej sensowną i prawdopodobną całość.
Ale takich warstw można się tu doszukać więcej: problem niespełnienia się literackiego, niemożność uchwycenia i przełożenia na literaturę istoty życia; szukanie sensu istnienia i rozpacz, wywoływana przez ciągłe niezadowolenie z banalności zwykłego życia, gdy chciałoby się balansować na krawędzi niezwykłości; kwestia pewnego wypalenia się, wyjałowienia, które wywołały w człowieku traumatyczne przeżycia z dzieciństwa (w przypadku Christy T. - okres II wojny światowej); wreszcie - problem nieuchronności i konieczności śmierci, gdy jeszcze tak bardzo chciałoby się żyć...
Autorka miała coś ciekawego i wartościowego do przekazania, ale brnąc przez tę książkę trudno wyzwolić w sobie inne uczucia, niż znudzenie i niechęć. Być może to jedna z tych książek, które trzeba przeczytać przynajmniej ze dwa razy, żeby odkryć ich głębszy sens. Ale ja osobiście nie czuję chęci ponownego powrotu do tej lektury...

Książka dość ciężka do przełknięcia, trudno też jednoznacznie określić, o czym ona tak naprawdę jest. Podstawowa warstwa, to opowieść o tytułowej Chriście T. - o jej egzystencjalnych niepokojach, problemach z samookreśleniem się, o jej życiu rodzinnym, wreszcie - o jej chorobie i śmierci. Druga warstwa - to problem zrozumienia drugiego człowieka na postawie jego obrazu,...

Przeczytałam tą książkę tylko i wyłącznie dlatego, że to lektura. W innym przypadku w życiu do ręki bym tego nie wzięła i przypuszczam, że nikt inny nie przeczytał tego dla przyjemności, a raczej z obowiązku.
W każdym razie kiedy usłyszałam, że to książka napisana przez Christę Wolf pomyślałam: wow, przecież ona jest znana, to na pewno coś fajnego. No niestety nie jest to nic fajnego, przeliczyłam się. Smęt nad smętami, pierdoła pierdołę pogania. Nuda nuda i jeszcze raz nuda. Tysiąc przemyśleń, nic się nie dzieje, bezsensowne dialogi, czasem historie takie, że wcale nie wiadomo po co one są i o co w nich chodzi.
Jednym słowem: BEŁKOT. Nie polecam.

Przeczytałam tą książkę tylko i wyłącznie dlatego, że to lektura. W innym przypadku w życiu do ręki bym tego nie wzięła i przypuszczam, że nikt inny nie przeczytał tego dla przyjemności, a raczej z obowiązku.
W każdym razie kiedy usłyszałam, że to książka napisana przez Christę Wolf pomyślałam: wow, przecież ona jest znana, to na pewno coś fajnego. No niestety nie jest to...