Niezwykle oryginalna, samorodna twórczość pisarska Louisa Paula Boona, którego dwa wczesne utwory prezentowane są w niniejszej książce, jest pełnym pasji i autentyzmu wyzwaniem rzuconym tradycyjnej literaturze. Klamrą spinającą obszerny dorobek pisarza jest odrzucenie fikcji literackiej, programowe zainteresowanie sprawami prostego człowieka oraz emocjonalne zaangażowanie, zgodnie z jego twórczą dewizą: "Kop ludzi, aż ich ruszy sumienie".
"Menuet" (1955) to pełna psychologicznej prawdy relacja ukazująca w trzech odrębnych monologach samotność trojga pozornie bliskich sobie ludzi, ich wyobcowanie i niemożność wzajemnego porozumienia. Tłem wewnętrznych zmagań bohaterów jest agresywna rzeczywistość, wdzierająca się w ich zamknięty świat krzykliwymi sensacjami codziennej prasy.
"Dwa koszmary" (1952) to oparty na rzeczywistych przeżyciach autora dyptyk nowelistyczny, w którym pozornie błahe wydarzenia stają się punktem wyjścia jego filozoficznej refleksji, szyderstwa z głupoty i obłudy oraz gorzkiej, choć nie pozbawionej emocjonalnego ciepła zadumy nad ludzkimi słabościami.