Jak opowiadać o Zagładzie to wprost, pozbawionym ozdobników i eufemizmów językiem, którego szczerość i brutalność oddaje to, co w obozach śmierci naprawdę się działo. Przykładem historii napisanej w taki sposób jest książka Jechiela Rajchmana „Ocalałem z Treblinki”. Wspomnienia autora dotyczą jego losów w latach 1942-1943, podczas których przebywał w Vernichtungslager Treblinka.

Większość osób przewiezionych do Treblinki zabijana była w przeciągu kilku godzin, i choć niekoniecznie całkowite ocalenie związane z wolnością, to szansa na przetrwanie i ocalenie od śmierci Rajchmana rozpoczęły się już na samym początku. Po wstępnej selekcji przez rok udało mu się przeżyć, lecz musiał pracować przy sortowaniu odzieży ofiar komór gazowych, jako tragarz zwłok czy „dentysta” wyrywający złote zęby zwłokom. Ocalał dzięki podjęciu powstania w Treblince, w 1943 roku i należał do grupy pięćdziesięciu siedmiu osób, którym udało się przeżyć. Relacja autora kończy się na wojennym pobycie w Warszawie, polecam doczytać również posłowie, w którym zawarto szczegółowe dane związane z życiem Rajchmana.

Dalsza część recenzji: http://www.beitkultura.pl/index.php/literatura/item/275-ocalony-z-treblinki

Jak opowiadać o Zagładzie to wprost, pozbawionym ozdobników i eufemizmów językiem, którego szczerość i brutalność oddaje to, co w obozach śmierci naprawdę się działo. Przykładem historii napisanej w taki sposób jest książka Jechiela Rajchmana „Ocalałem z Treblinki”. Wspomnienia autora dotyczą jego losów w latach 1942-1943, podczas których przebywał w Vernichtungslager...