Próba reprezentacyjna liczyła 3185 respondentów. Polska, wg danych z 2017 roku, liczy sobie 38 422 346 obywateli. Około 18% to dzieci i młodzież do 17. roku życia. Czyli prawdopodobieństwo, że akurat ty zostaniesz zaproszona do badania wynosi trochę więcej niż 1 : 10 000 :)

Próba reprezentacyjna liczyła 3185 respondentów. Polska, wg danych z 2017 roku, liczy sobie 38 422 346 obywateli. Około 18% to dzieci i młodzież do 17. roku życia. Czyli prawdopodobieństwo, że akurat ty zostaniesz zaproszona do badania wynosi trochę więcej niż 1 : 10 000 :)

a niech czyta kto chce i ile chce! ja zwyczajnie tylko biorę poprawkę na liczbę "38" bo doskonale wiem, że to nieprawda. Wystarczy zapytać wydawców, tłumaczy, korektorów czy najprościej - autorów

a niech czyta kto chce i ile chce! ja zwyczajnie tylko biorę poprawkę na liczbę "38" bo doskonale wiem, że to nieprawda. Wystarczy zapytać wydawców, tłumaczy, korektorów czy najprościej - autorów

Kilka komentarzy temu zwrócił Pan uwagę, by nie zadzierać nosa...ciekawe jak to się ma do opublikowanej powyżej opinii.

Kilka komentarzy temu zwrócił Pan uwagę, by nie zadzierać nosa...ciekawe jak to się ma do opublikowanej powyżej opinii.

Ja nie twierdzę, że to źle, że czytają Greya czy nie czytają wcale ;D ja uważam, że czytelnictwo to hobby jak każde inne. Ja zwyczajnie biorę poprawkę na "38% Polaków czyta", bo raz, że wcale nie czyta a dwa, jak już czyta, to barachło

Ja nie twierdzę, że to źle, że czytają Greya czy nie czytają wcale ;D ja uważam, że czytelnictwo to hobby jak każde inne. Ja zwyczajnie biorę poprawkę na "38% Polaków czyta", bo raz, że wcale nie czyta a dwa, jak już czyta, to barachło

@Sebastian
Dodał bym: "tylko barachło". Nie, nie zadzieram nosa. Też uważam, że dobrze, że w ogóle coś ktoś czyta. Znaczy: jest nadzieja, że sięgnie kiedyś czasem po coś więcej nią Harlequiny, King, Brown, EL James itp. Żeby nie było: Ludlumy przeczytałem onegdaj chyba wszystkie, całą masę Kinga i całą masę czysto rozrywkowej makulatury. Browna też ;-) Ale uważam, że to nie powód do chwalenia się, jaki to ze mnie oczytany człek. Wręcz przeciwnie. Mam jednak na koncie również liczne poważniejsze lektury i - gadajcie sobie, co chcecie, dla mnie jest to powód do dumy :D.

@Sebastian
Dodał bym: "tylko barachło". Nie, nie zadzieram nosa. Też uważam, że dobrze, że w ogóle coś ktoś czyta. Znaczy: jest nadzieja, że sięgnie kiedyś czasem po coś więcej nią Harlequiny, King, Brown, EL James itp. Żeby nie było: Ludlumy przeczytałem onegdaj chyba wszystkie, całą masę Kinga i całą masę czysto rozrywkowej makulatury. Browna też ;-) Ale uważam, że to nie...

Nadzieja może jest, ale prawdopodobieństwo, że ktoś zmieni gust literacki i zacznie czytać wartościową literaturę jest raczej nikłe (no, na pewno większe niż u nieczytającego, ale i tak słabo z tym). Problem polega na tym, że ciężko wyjść poza swój światopogląd, do tego przez lata szkoły utrwala się idea, że klasyka jest nudna i nieprzyjemna...
Ja zacząłem czytać dobrą literaturę na drugim roku studiów, bo mi promotorka poleciła, a szacunek jakim ją darzę nie pozwolił mi poddać się nie przeczytawszy tych pozycji. Dziś mój gust literacki jest znacznie szlachetniejszy i dojrzalszy (mimo, że nadal odzywam pewne braki w swoim literackim "wykształceniu").
Moją historię przedstawiam jednak nie po to, żeby się chwalić, ale żeby pokazać, że gdybym nie miał szczęścia poznać właściwych ludzi nadal czytałbym tyle o ile i byle co. Ludzie mają żenujący gust, to prawda, ale nie jest to wyłącznie ich wina.

Nadzieja może jest, ale prawdopodobieństwo, że ktoś zmieni gust literacki i zacznie czytać wartościową literaturę jest raczej nikłe (no, na pewno większe niż u nieczytającego, ale i tak słabo z tym). Problem polega na tym, że ciężko wyjść poza swój światopogląd, do tego przez lata szkoły utrwala się idea, że klasyka jest nudna i nieprzyjemna...
Ja zacząłem czytać dobrą...

@Brodzio
W pełni się zgadzam. Ale... ;-) :D Nigdy nie uważałem, że tzw. klasyka, ogólnie uznana literatura światowa to nuda i coś nieprzyjemnego. Co jednak nie oznacza, że mi podchodzi. Życie jest za krótkie, żeby katować się czymś, co zupełnie nie trafia w gusta. Ta tzw. klasyka zazwyczaj jest mocno osadzona w czasie jej powstawania. Jeśli nie ma się większej wiedzy o historii miejsca, uwarunkowaniach społecznych etc. czytanie takiego tytułu może być mordęgą. Podam dość banalny ale ciekawy przykład. jako młodzik czytałem "Wojnę światów" i "Człowieka niewidzialnego" H.G. Wellsa. I oczywiście jako kompletna ciemnota, odbierałem te powieści czysto rozrywkowo, jako fajną SF. Nie mogłem jednak zupełnie przejść przez "Wehikuł czasu". Dopiero po blisko 40 latach otworzyły mi się oczy i na Wellsa i na jego powieści, po przeczytaniu Lindqvista "Wytępić całe to bydło". Powieści Wellsa osadzone w odpowiednim kontekście nabrały nagle wielkiej mocy. Podejrzewam, że bardzo podobnie jest z resztą tzw. klasyki. Stąd bierze się częsta niechęć wielu ludzi do niej, choć wcale nie są to połykacze "Harlequinów". Po prostu nie znamy często kontekstów powstawania tego czy innego dzieła. Kolejny przykład: po obejrzeniu doskonałego "Czasu apokalipsy" onegdaj nabrałem ochoty na pierwowzór, czyli "Jądro ciemności". Zanudziło mnie śmiertelnie. Dopiero po wielu latach, po paru historycznych lekturach zrozumiałem kontekst powieści jak i filmu. Przykładów można by mnożyć.

@Brodzio
W pełni się zgadzam. Ale... ;-) :D Nigdy nie uważałem, że tzw. klasyka, ogólnie uznana literatura światowa to nuda i coś nieprzyjemnego. Co jednak nie oznacza, że mi podchodzi. Życie jest za krótkie, żeby katować się czymś, co zupełnie nie trafia w gusta. Ta tzw. klasyka zazwyczaj jest mocno osadzona w czasie jej powstawania. Jeśli nie ma się większej wiedzy o...

Jeśli coś zupełnie nie trafia w gusta, to może rzeczywiście nie warto się tym zajmować. Pytanie tylko, czy rzeczywiście nie trafia w gusta, czy jest to uprzedzenie albo czysty brak znajomości.

Co do kontekstu historycznego: to co napisałeś jest bardzo pouczające i mam nadzieję, że kiedyś nawiedzi mnie wena i zainteresuję kontekstem historycznym (na razie traktuję go bardzo pobieżnie, bo zupełnie do mnie nie trafia). Jednak poza tym aspektem są jeszcze inne decydujące o wartości dzieła - symbolika, konflikty moralne, egzystencjalne etc. Te na razie mi wystarczają. Ośmielę się nawet skonstruować hipotezę, że jeśli dana powieść ma znaczenie jedynie w kontekście historycznym, to nie powinno stawiać się jej zbyt wysoko (ale może to wynikać z mojego niedoświadczenia i braku znajomości tematu).

Jeśli coś zupełnie nie trafia w gusta, to może rzeczywiście nie warto się tym zajmować. Pytanie tylko, czy rzeczywiście nie trafia w gusta, czy jest to uprzedzenie albo czysty brak znajomości.

Co do kontekstu historycznego: to co napisałeś jest bardzo pouczające i mam nadzieję, że kiedyś nawiedzi mnie wena i zainteresuję kontekstem historycznym (na razie traktuję go bardzo...

Dla mnie klasyka to jest coś ponadczasowego, gdzie nie muszę się zagłębiać w kontekst historyczny i ona powstawała i powstaje każdego dnia. Czy czytając " Wichrowe wzgórza", albo "Zbrodnię i karę" jest mi aż tak potrzebny kontekst historyczny. Dla mnie klasyka mówi o człowieku, jego emocjach, pragnieniach, demonach, ale też o tym co go cieszy i sprawia, że jest szczęśliwy i mówi to najlepiej.
@żabot Według mnie każda książka ma swój własny czas na przeczytanie. wiem to po "Wilku stepowym", którego nie byłam wstanie przebrnąć, a po paru latach stał się moją ulubioną książką, czytaną parę razy, to samo miałam z Witkacym. Nawt jeżeli mnie coś w danej chwili odtrąca, to może w innym czasie mnie zainteresuje.

Dla mnie klasyka to jest coś ponadczasowego, gdzie nie muszę się zagłębiać w kontekst historyczny i ona powstawała i powstaje każdego dnia. Czy czytając " Wichrowe wzgórza", albo "Zbrodnię i karę" jest mi aż tak potrzebny kontekst historyczny. Dla mnie klasyka mówi o człowieku, jego emocjach, pragnieniach, demonach, ale też o tym co go cieszy i sprawia, że jest szczęśliwy i...

@jatymyoni
@Brodzio
Mówimy w sumie o tym samym. Jasne, że czasem jakaś literatura w ogóle nie podchodzi. I nigdy nie podejdzie, choć jest ponadczasowa. To jest właśnie gust. Co przecież nie ma wiele wspólnego z tym, żeby móc doceniać czyjeś dzieło. Powiedzmy tak: "Pana Tadeusza" doceniam jak najbardziej i jest to dzieło ponadczasowe. Ale dla kogo? Dla Polaków, ale dla Angola już nie koniecznie. Ale nawet dla Polaków, jeśli nie zna się okoliczności powstania dzieła, uwikłania autora w historię etc. co najmniej połowy się nie pojmie. Ot i jakieś romansidełko z elementami historycznymi napisane wierszem ;-). Czasem więc poznanie różnych kontekstów, okoliczności ułatwia szersze zrozumienie dzieła.
Widziałem w paru miejscach na LC "zabawne" recenzje Orwella "1984" i "Folwarku zwierzęcego". Przemilczę :D :D ignorancję piszących owe recenzje. Wynikają one właśnie z faktu, że czytający kompletnie nie znali kontekstów i dlatego nie zrozumieli wielkości tych powieści. Podobne mam wrażenia przy lekturze niektórych SF, zwłaszcza radzieckiej, pisanej w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Wiele z tych powieści to naprawdę perełki, jeśli się rozumie kontekst i okoliczności. Ci, co przeżyli choćby schyłkowy PRL te konteksty znają i łapią w lot. Młodzi nie zawsze. Powiedziałbym, że nawet rzadko ;-)
Stąd też mój przykład z H.G. Wellsem. To dość "zabawne", kiedy człowiek odkrywa kolejne pokłady i treści książki po 30-40 latach od jej lektury, tylko dlatego, że gdzieś w innej lekturze mu je wskazano.
Do wielu lektur nie tylko trzeba dorosnąć, ale po prostu być przygotowanym. Przykład z autopsji. W liceum kompletnie nie pojmowałem, o co chodzi w "Dziadach" i w "Weselu". Byłem po prostu tuman. Ale kiedy świetny polonista wytłumaczył nam różne konteksty, nagle w głowie rozświetliły się żaróweczki :D

@jatymyoni
@Brodzio
Mówimy w sumie o tym samym. Jasne, że czasem jakaś literatura w ogóle nie podchodzi. I nigdy nie podejdzie, choć jest ponadczasowa. To jest właśnie gust. Co przecież nie ma wiele wspólnego z tym, żeby móc doceniać czyjeś dzieło. Powiedzmy tak: "Pana Tadeusza" doceniam jak najbardziej i jest to dzieło ponadczasowe. Ale dla kogo? Dla Polaków, ale dla...

No tak, ale przecież nie możemy przyjmować, że użytkownicy LC nie maja prawa do wyciągania wniosków, skoro na portalu dominują ludzie którzy czytają, obserwują innych, w szczególności własne otoczenie pod kątem stosunku do książek?

No tak, ale przecież nie możemy przyjmować, że użytkownicy LC nie maja prawa do wyciągania wniosków, skoro na portalu dominują ludzie którzy czytają, obserwują innych, w szczególności własne otoczenie pod kątem stosunku do książek?

Mają prawo do własnych obserwacji, ale bez przenoszenia na ogół społeczeństwa, którego skali dysproporcji, w kwestii czytelnictwa i stopnia odmienności od znanej sobie niszy, nie znają.

Mają prawo do własnych obserwacji, ale bez przenoszenia na ogół społeczeństwa, którego skali dysproporcji, w kwestii czytelnictwa i stopnia odmienności od znanej sobie niszy, nie znają.

Tylko, że ta statystyka BN dotyczące całego kraju a jest oparta na 3200 respondentach, co jest bardzo nikłą liczbą?!

Tylko, że ta statystyka BN dotyczące całego kraju a jest oparta na 3200 respondentach, co jest bardzo nikłą liczbą?!

Zgadza się, stąd w pełnym technicznym raporcie będzie zapewne informacja o poziomie błędu. Poza tym te badania wykonywane są już od około dwóch dekad i ich siłą jest trend, który obserwuje się w dłuższych okresach, niż kolejny raport. A tak z ciekawości - w jaki sposób nawet wnikliwy obserwator, mający odmienne od wyników BN obserwacje, byłby w stanie wykazać, że w skali całego kraju jego przypuszczenia mogłyby się potwierdzić?

Zgadza się, stąd w pełnym technicznym raporcie będzie zapewne informacja o poziomie błędu. Poza tym te badania wykonywane są już od około dwóch dekad i ich siłą jest trend, który obserwuje się w dłuższych okresach, niż kolejny raport. A tak z ciekawości - w jaki sposób nawet wnikliwy obserwator, mający odmienne od wyników BN obserwacje, byłby w stanie wykazać, że w skali...

No musiałby dysponować danymi zebranymi z całego kraju.

No musiałby dysponować danymi zebranymi z całego kraju.

No właśnie - czyli musiałby je mieć i wykonać obliczenia statystyczne, bo przecież nie zwrócić się do wróżki z prośbą o dyskusję nad surowymi danymi.

No właśnie - czyli musiałby je mieć i wykonać obliczenia statystyczne, bo przecież nie zwrócić się do wróżki z prośbą o dyskusję nad surowymi danymi.

Ale tyle razy okazywało się, że ta statystyka nie jest warta zbyt dużo!

Ale tyle razy okazywało się, że ta statystyka nie jest warta zbyt dużo!

Jeśli coś jest wykonane niezgodnie z prawidłami sztuki probabilistyki, to nie można tego zwać statystyką (i wtedy wszystko jest możliwe). Nie ma innej metody. Żeby wykazać, że ktoś się myli trzeba mieć wiedzę na tyle dużą, by żebrać lepsze dane, a co najmniej wykazać błąd ich obróbki narzędziami, które dostarcza matematyka.

Jeśli coś jest wykonane niezgodnie z prawidłami sztuki probabilistyki, to nie można tego zwać statystyką (i wtedy wszystko jest możliwe). Nie ma innej metody. Żeby wykazać, że ktoś się myli trzeba mieć wiedzę na tyle dużą, by żebrać lepsze dane, a co najmniej wykazać błąd ich obróbki narzędziami, które dostarcza matematyka.

Ale, jak miał powiedzieć mądry Twain - statystyka to kłamstwo! Poza tym jak można jej ufać, skoro prowadzi do absurdów - że mam 2,3 dziecka statystycznie?!

Ale, jak miał powiedzieć mądry Twain - statystyka to kłamstwo! Poza tym jak można jej ufać, skoro prowadzi do absurdów - że mam 2,3 dziecka statystycznie?!

To jedno z pokutujących nieporozumień. Przy badaniach dotyczących zbiorowości, których każdego przypadku z przyczyn obiektywnych nie można zbadać, TRZEBA użyć statystyki. Ona mówi jak coś trzeba założyć na wstępie, jak budować pytania ankietowe, co z czym można łączyć. Podaje narzędzia matematyczne, które należy użyć do specyficznych typów danych. Ostatecznie podaje wyniki, ich błąd i uczy jak czytać te liczby. Zaś karkołomny przykład z ułamkiem dziecka, to kolejny mit. Należy na to spojrzeć tak, że na 10 gospodarstw domowych mamy 23 dzieci. To już łatwiej sobie wyobrazić. Poza tym w twoim stwierdzeniu wyczuwam pewien brak pokory. Czy wiesz, że wszystkie leki, które trafiają na rynek muszą przejść testy kliniczne, a samo dopuszczenie do stosowania przez pacjentów wymaga badań statystycznych z odpowiednim poziomem skuteczności? Przy czym nie chodzi tylko o niewinne aspiryny, ale środki na znieczulenia ogólne, metody walki z rakiem, itd.

To jedno z pokutujących nieporozumień. Przy badaniach dotyczących zbiorowości, których każdego przypadku z przyczyn obiektywnych nie można zbadać, TRZEBA użyć statystyki. Ona mówi jak coś trzeba założyć na wstępie, jak budować pytania ankietowe, co z czym można łączyć. Podaje narzędzia matematyczne, które należy użyć do specyficznych typów danych. Ostatecznie podaje wyniki,...

Jeśli te siedem to książki formatu "Historii filozofii" Tatarkiewicza czy "Europy" Daviesa, to można jak najbardziej uznać to za intensywne czytanie ;-) Zwłaszcza, że nie są to twory do czytania na szybko.
Dla mnie zaskakująca jest ta granica siedmiu książek. Dlaczego nie równe 10? Z tych badań, niezależnie jak bardzo będziemy kręcić nosem na wielkość próby i czy jest ona adekwatna do profilu całego społeczeństwa, dwie informacje są istotne: bardzo duży procent ludzi w ogóle nie czyta (nie ważne, czy będzie to 62% czy 58%) a rzeczywiście sporo czytających jest niewielki procent na poziomie około dziesięciu.

Jeśli te siedem to książki formatu "Historii filozofii" Tatarkiewicza czy "Europy" Daviesa, to można jak najbardziej uznać to za intensywne czytanie ;-) Zwłaszcza, że nie są to twory do czytania na szybko.
Dla mnie zaskakująca jest ta granica siedmiu książek. Dlaczego nie równe 10? Z tych badań, niezależnie jak bardzo będziemy kręcić nosem na wielkość próby i czy jest ona...

Nawet przeczytanie siedmiu objętościowych potworów nie byłoby czymś co nazwałbym intensywnym czytaniem, choć książki Daviesa, Hilberga czy Kołakowskiego jak najbardziej zastanowienia wymagają.

Wybranie tej akurat cyfry jest zastanawiające, bardziej na miejscu wydawałaby mi się liczba 12, choć mówienie o intensywnym czytaniu przy książce na miesiąc to również groteska.

Co do samego badania - jakby nań nie spojrzeć, nic pozytywnego o Polakach nie mówi.

Nawet przeczytanie siedmiu objętościowych potworów nie byłoby czymś co nazwałbym intensywnym czytaniem, choć książki Daviesa, Hilberga czy Kołakowskiego jak najbardziej zastanowienia wymagają.

Wybranie tej akurat cyfry jest zastanawiające, bardziej na miejscu wydawałaby mi się liczba 12, choć mówienie o intensywnym czytaniu przy książce na miesiąc to również groteska.

Co...

@marcjn
Zaczepnie zapytam - a co rozumiesz przez intensywne czytanie? ;-) :D Ile trzeba dziennie przeczytać stron/znaków? ;-) Czy pewna paniusia, która chwaliła się na pewnym wyzwaniu FB, że już w czerwcu zaliczyła 200 tytułów to czytanie intensywne? Kiedy podejrzałem, okazało się, że wszystko to były cieniutkie tomiki w stylu jakiejś Sagi Ludzi Lodu czy jakaś podobna masówka - nie umniejszając samym tego typu sagom, bo wszystko jest dla ludzi.
A co z poezją? Na ogół to nie są grube objętościowo tomiki. Nie wyobrażam sobie czytania poezji ciurkiem, tak jak się czyta sensację czy romansidło. Czasem niemal każda strofa wymaga zastanowienia. To ile poezji mam przeczytać w roku, żeby uznać mnie za intensywnie czytającego? ;-) Czy 30 dość poważnych tytułów popularnonaukowych przeczytanych ze zrozumieniem to już dużo czy nadal mało? Gdzie postawiłbyś granicę?

@marcjn
Zaczepnie zapytam - a co rozumiesz przez intensywne czytanie? ;-) :D Ile trzeba dziennie przeczytać stron/znaków? ;-) Czy pewna paniusia, która chwaliła się na pewnym wyzwaniu FB, że już w czerwcu zaliczyła 200 tytułów to czytanie intensywne? Kiedy podejrzałem, okazało się, że wszystko to były cieniutkie tomiki w stylu jakiejś Sagi Ludzi Lodu czy jakaś podobna...

@żabot

Intensywne czytanie? Definicja intensywności PWN niezbyt tu pomaga ale poszedłbym tropem ilości przeczytanych książek w połączeniu z czasem wolnym. Chciałem pobawić się trochę liczbami (np. 64 000 słów ma przeciętna książka a u dorosłej osoby średnia prędkość czytania to jakoby od 150 do 400 słów na minutę) ale nie ma to większego sensu. Powiem tylko, że ta pewna paniusia niewątpliwie czyta intensywnie, nawet bardzo. Intensywne czytanie przekłada się na ilość, jakości w to mieszać potrzeby nie widzę.

Jeśli nie mówimy tu o 100 stronicowych książeczkach to powiedziałbym, że intensywne czytanie zaczyna się od 4 książek miesięcznie. Jest to całkowicie arbitralne przekonanie. Ważniejszym choć podobnie arbitralnym przekonaniem jest jednak to mówiące, że nijak o intensywnym czytaniu mówić nie sposób jeśli ktoś przebrnie przez jeno 7 książek rocznie. Choćby i były to księgi równe objętościowo wspomnianej wyżej "Europie".

Co do granicy - zgoła bezsensowne czepialstwo nawet okraszone uśmieszkami już ją przekracza.

@żabot

Intensywne czytanie? Definicja intensywności PWN niezbyt tu pomaga ale poszedłbym tropem ilości przeczytanych książek w połączeniu z czasem wolnym. Chciałem pobawić się trochę liczbami (np. 64 000 słów ma przeciętna książka a u dorosłej osoby średnia prędkość czytania to jakoby od 150 do 400 słów na minutę) ale nie ma to większego sensu. Powiem tylko, że ta pewna...

@marcjn
Ok. 4 książki miesięcznie, niech będzie. Pytając o granicę nie czepiałem się. To było niejako pytanie retoryczne pokazujące absurdalność (wg mojej skromnej osoby) określania, czy ktoś już czyta intensywnie czy jeszcze nie. Sam napisałeś przecież, że dla Ciebie 7, choćby wielkich cegieł, to jeszcze nie jest intensywne. Przy założeniu, że 4 miesięcznie, to wychodzi owe 52 w roku. Czyli można przyjąć, że poziom 45-55 książek rocznie to nadzieja na zaliczenia czytelnika do czytelników intensywnych. Załapuję się :D Ale pomysł, żeby odnosić to do posiadanego czasu wolnego to nawet mi się podoba.

@marcjn
Ok. 4 książki miesięcznie, niech będzie. Pytając o granicę nie czepiałem się. To było niejako pytanie retoryczne pokazujące absurdalność (wg mojej skromnej osoby) określania, czy ktoś już czyta intensywnie czy jeszcze nie. Sam napisałeś przecież, że dla Ciebie 7, choćby wielkich cegieł, to jeszcze nie jest intensywne. Przy założeniu, że 4 miesięcznie, to wychodzi...

@żabot

Ilość wolnego czasu jak i przeciętna prędkość czytania byłyby moim zdaniem kluczowe dla stworzenia definicji intensywnego czytania, która nie byłaby arbitralna.

Bardziej jednak mi odpowiada "via negativa" - nie jest intensywnym czytaniem czytanie mniej niż jednej książki miesięcznie.

@żabot

Ilość wolnego czasu jak i przeciętna prędkość czytania byłyby moim zdaniem kluczowe dla stworzenia definicji intensywnego czytania, która nie byłaby arbitralna.

Bardziej jednak mi odpowiada "via negativa" - nie jest intensywnym czytaniem czytanie mniej niż jednej książki miesięcznie.

@marcin Dla mnie zawsze ważniejsza jest jakość, a nie ilość. Bardziej cenię czytelnika, który przez rok przeczytał i przemyślał "Historię filozofii" Tatarkiewicza niż ten co przeczytał trzy sagi liczące sobie wiele tomów. Nie wspomnę już o poezji, gdzie jeden wiersz, aby go dobrze przemyśleć i przeżyć może zabrać parę dni.Dla mnie czytanie to nie jest "czyn partyjny", wyznaczona ilość słów, lub czasu każdego dnia. Często czytam książkę aby pobudziła mnie do refleksji, zatrzymania się, przemyślenia różnych spraw, a na to też jest potrzebny czas.

@marcin Dla mnie zawsze ważniejsza jest jakość, a nie ilość. Bardziej cenię czytelnika, który przez rok przeczytał i przemyślał "Historię filozofii" Tatarkiewicza niż ten co przeczytał trzy sagi liczące sobie wiele tomów. Nie wspomnę już o poezji, gdzie jeden wiersz, aby go dobrze przemyśleć i przeżyć może zabrać parę dni.Dla mnie czytanie to nie jest "czyn...

@jatymyoni

Bardzo się cieszę, iż ważniejsza jest dla ciebie jakość niźli ilość. Ale co to ma do rzeczy?

Uważam, że intensywność czytania jest wyznaczana liczbą przeczytanych książek, nie zaś ich jakością. I tyle. Nie twierdzę, że lepiej przeczytać więcej pulpy niż mniej dzieł bardziej ambitnych.

@jatymyoni

Bardzo się cieszę, iż ważniejsza jest dla ciebie jakość niźli ilość. Ale co to ma do rzeczy?

Uważam, że intensywność czytania jest wyznaczana liczbą przeczytanych książek, nie zaś ich jakością. I tyle. Nie twierdzę, że lepiej przeczytać więcej pulpy niż mniej dzieł bardziej ambitnych.

Z jednej strony popełniasz dosyć częsty błąd w rozumowaniu. Przekładasz własne, jednostkowe doświadczenia na ogół populacji. Fakt, że czytasz bardzo dużo, fakt, że w twoim otoczeniu większość ludzi czyta dużo, wreszcie fakt, że w twojej bibliotece jest dużo czytelników czytających dużo nie musi świadczyć o tym, że tak jest w całym kraju.
Ale z drugiej strony osobiście również mam wątpliwości, na ile matematycznie, statystycznie reprezentatywna próba jest faktycznie reprezentatywna w kontekście całej ludzkiej populacji Polski.

Z jednej strony popełniasz dosyć częsty błąd w rozumowaniu. Przekładasz własne, jednostkowe doświadczenia na ogół populacji. Fakt, że czytasz bardzo dużo, fakt, że w twoim otoczeniu większość ludzi czyta dużo, wreszcie fakt, że w twojej bibliotece jest dużo czytelników czytających dużo nie musi świadczyć o tym, że tak jest w całym kraju.
Ale z drugiej strony osobiście...

Nie uważam, że popełniam błąd bądź przekładam własne (podobno jednostkowe) doświadczenia na ogół populacji. Przeczytaj inne komentarze tutaj i zobaczysz ile osób z różnych regionów kraju tak "generalizuje" :) Po prostu irytuje mnie ta ostatnio częsta tendencja do wmawiania nam, że nie czytamy, a większość z nas to prawie literaccy analfabeci. Kiedy pójdzie sie do empiku, matrasa i innych księgarni zawsze jest tam dużo kupujących książki, w tramwajach, autobusach i księgarniach czytająca osoba to częsty widok. Nikt nie liczy ile książek zostało zakupionych przez chociażby allegro. Nie mówiąc już o tym ile osób czyta książki w ich wersji elektronicznej. Dlatego uważam, że stwierdzenie, że Polska nie czyta jest krzywdzące dla większości z nas. Osobiście nie znam osoby, która miała możliwość wzięcia udziału w badaniu Biblioteki Narodowej, a każda z nich czyta. Dlatego uważam,że tych wyników nie powinno się traktować bardzo poważnie, ale rozumiem, że każdy ma swoje zdanie na ten temat :) Pozdrawiam!

Nie uważam, że popełniam błąd bądź przekładam własne (podobno jednostkowe) doświadczenia na ogół populacji. Przeczytaj inne komentarze tutaj i zobaczysz ile osób z różnych regionów kraju tak "generalizuje" :) Po prostu irytuje mnie ta ostatnio częsta tendencja do wmawiania nam, że nie czytamy, a większość z nas to prawie literaccy analfabeci. Kiedy pójdzie sie do empiku,...

Nikt w moim otoczeniu nie czyta. W bibliotekach do których należę jest pusto, ewentualnie jest jedna osoba poza mną. A w jedynej księgarni znajdującej się w moim mieście najczęściej są tylko panie sprzedawczynie.
I czy to dziwne, że na portalu zrzeszającym miłośników książek większość opowiada się za tym, że książki się czyta?

Nikt w moim otoczeniu nie czyta. W bibliotekach do których należę jest pusto, ewentualnie jest jedna osoba poza mną. A w jedynej księgarni znajdującej się w moim mieście najczęściej są tylko panie sprzedawczynie.
I czy to dziwne, że na portalu zrzeszającym miłośników książek większość opowiada się za tym, że książki się czyta?

Anmar, A nie czyta się książek? Cóż, nie opłacalne jest dopłacanie do biznesu. Skoro funkcjonują księgarnie na rynku... to jednak znajdują takie mityczne postacie jak czytelnicy. Możemy się spierać o % osób czytających...

Anmar, A nie czyta się książek? Cóż, nie opłacalne jest dopłacanie do biznesu. Skoro funkcjonują księgarnie na rynku... to jednak znajdują takie mityczne postacie jak czytelnicy. Możemy się spierać o % osób czytających...

@janeausten
Ok. Złe słowo. Nie jednostkowe a indywidualne :D. Mnie akurat ani ziębi, ani grzeje, czy ktoś gdzieś stwierdza, czy Polacy czytają, czy nie i czy dużo, czy nie. Serio. Mam to w nosie. Mnie interesuje czy ja czytam i czy mam z kim o tym pogadać :D Oczywiście, że widujesz dużo czytających. Jak tu ktoś gdzieś napisał - jeśli idziesz do EMPiKu, widzisz tam głownie czytających a nie kupujących proszek do prania czy szukających skarpetek. Ale EMPiK to nie cała Polska. Każda biblioteka, choćby ta z dużą, aktywną grupą czytelników to nie cała Polska. Czy to trudne do pojęcia? Ja na zwykle też nie potrafię zrozumieć, że ktoś czegoś nie wie, nie rozumie, nie lubi tego czy tamtego, co ja lubię. Ale zaraz przychodzi opamiętanie. Nie każdy musi lubić to samo, co ja. Oczywiście, że nikt nie dokłada do interesu, więc jeśli istnieją księgarnie i wydawcy, ktoś to musi czytać. Racja. Ale może właśnie owe firmy istnieją głównie dzięki takim, jak my, temu niewielkiemu procentowi, który czyta nie 7 czy 10 książek rocznie, ale kilkadziesiąt czy nawet ponad sto. Nie wiem, ile nas tu na LC. Wydaje się, że dużo. Ale LC to też nie cała Polska.
Żebym był dobrze zrozumiany: mnie też nie do końca przekonują dane podawane przez BN. Przekonują mnie jednak trendy. Nawet jeśli gdzieś w metodyce są felery, to są one obecne co roku. Jeśli więc z roku na rok w badaniach wykonanych tą samą metodą widać spadek czytelnictwa, to to już jest fakt a nie hipoteza. Możemy się spierać, czy faktycznie 62% nie przeczytało żadnej książki. Ale co to zmieni, jeśli w innych badaniach wyszło by, że to jest 50 czy 55%? To i tak dużo. Jeśli powyżej 7 książek czyta jakieś 10% to nie ma znaczenia, czy bardziej realne jest 15 czy 8%. Pokazuje to, że nawyk sięgania po książkę (nie ważne, czy tylko rozrywkową czy też poważniejszą) ma niewielki ułamek całego społeczeństwa.

@janeausten
Ok. Złe słowo. Nie jednostkowe a indywidualne :D. Mnie akurat ani ziębi, ani grzeje, czy ktoś gdzieś stwierdza, czy Polacy czytają, czy nie i czy dużo, czy nie. Serio. Mam to w nosie. Mnie interesuje czy ja czytam i czy mam z kim o tym pogadać :D Oczywiście, że widujesz dużo czytających. Jak tu ktoś gdzieś napisał - jeśli idziesz do EMPiKu, widzisz tam głownie...