Gdyby mój strach zniknął to...
Ubrałabym się w moje ulubione ciuchy (czytaj dresik i za duża koszulka)
Uczesałabym najwygodniejszą fryzurę (dwa luźne warkocze)
Zmyłabym wszelaki makijaż - żadnego pudru, podkładu, cieni, tuszu, szminek ani nic z tego rodzaju.
Następnie taka nieupiększona, niedoskonała i niedoubrana wyszłabym do ludzi i krzyknęła, że taka jestem naprawdę i jeśli ktoś ma z tym problem, to jego problem.

Gdyby mój strach zniknął to...
Ubrałabym się w moje ulubione ciuchy (czytaj dresik i za duża koszulka)
Uczesałabym najwygodniejszą fryzurę (dwa luźne warkocze)
Zmyłabym wszelaki makijaż - żadnego pudru, podkładu, cieni, tuszu, szminek ani nic z tego rodzaju.
Następnie taka nieupiększona, niedoskonała i niedoubrana wyszłabym do ludzi i krzyknęła, że taka jestem naprawdę i...

blablaba.. na wstępie rzeknę, że strach nam towarzyszy, a w ogóle to.. 'wyjrzała przez okno i zrozumiała, że od tej chwili jej życie się zmieniło.
- ach - wyszeptała
wiatr jej odpowiedział'
ja pie*dolę! gdybym tylko się nie bał, wziąłbym nóż i poderżnął sobie swoje niewierne gardło. o.

blablaba.. na wstępie rzeknę, że strach nam towarzyszy, a w ogóle to.. 'wyjrzała przez okno i zrozumiała, że od tej chwili jej życie się zmieniło.
- ach - wyszeptała
wiatr jej odpowiedział'
ja pie*dolę! gdybym tylko się nie bał, wziąłbym nóż i poderżnął sobie swoje niewierne gardło. o.

Dałaś dar, lecz przekleństwo.
Wiem!
Wiem już!
Pani ja wiem co zrobić mam!
Nie boję się.
Wiem. Jesteś tu.
Zrobię to. Przyrzekam!
Przebaczę! Wybaczę!
Podszedłem. Spojrzałem.
Moje serce strachu nie czuło.
Niezwykłe!
Podszedłem. Spojrzałem. Powiedziałem.
Z mych ust przebaczenie spłynęło.
Poczułem. Wiedziałem. Jej łzy. Płakała.
Pani moja. Lubo moja.
Kocham Cię. Tak! Kocham Cię!
Odwagę dostałem i z niej skorzystałem.
Dziękuje Lubo. Pani moja.
Teraz oddaj. Oddaj strach
Pani?
Nie. Niemożliwe. Oddaj ją! Oddaj ją Pani!

Dałaś dar, lecz przekleństwo.
Wiem!
Wiem już!
Pani ja wiem co zrobić mam!
Nie boję się.
Wiem. Jesteś tu.
Zrobię to. Przyrzekam!
Przebaczę! Wybaczę!
Podszedłem. Spojrzałem.
Moje serce strachu nie czuło.
Niezwykłe!
Podszedłem. Spojrzałem. Powiedziałem.
Z mych ust przebaczenie spłynęło.
Poczułem. Wiedziałem. Jej łzy. Płakała.
Pani moja. Lubo moja.
Kocham Cię. Tak! Kocham Cię!
...

Rzuciłabym wszystko od tak! Studia, obowiązki i rachunki do zapłacenia. Wzięłabym plecak, trochę jedzenia, pieniądze i ruszyła zwiedzać Polskę według książki pt: Najpiękniejsze miejsca w Polsce. W każdym miejscu, w którym bym była zostawiałabym jednego małego złożonego z papieru ptaka. I oczywiście wszystkie podróżujące po Polsce papierowe ptaki bym fotografowała. A później bym im założyła bloga i wszystko opisała. Ot tak!

Rzuciłabym wszystko od tak! Studia, obowiązki i rachunki do zapłacenia. Wzięłabym plecak, trochę jedzenia, pieniądze i ruszyła zwiedzać Polskę według książki pt: Najpiękniejsze miejsca w Polsce. W każdym miejscu, w którym bym była zostawiałabym jednego małego złożonego z papieru ptaka. I oczywiście wszystkie podróżujące po Polsce papierowe ptaki bym fotografowała. A później...

Gdybym się nie bała byłabym zapewne teraz oficerem lotnictwa Wojska Polskiego. Ale się bałam. Tak zwyczajnie się bałam. Bałam się tego co powie tata, który marzył żebym poszła na politechnikę. Ale przede wszystkim bałam się odrzucenia. Pomimo iż wiedziałam że nie powinnam mieć większych problemów ani z egzaminem teoretycznym, ani z częścią praktyczną, bałam się co będę czuć jeśli jednak mnie nie przyjmą. To ciekawe jak takie zwykłe lęki potrafią zaważyć na życiowych decyzjach i w pewnym sensie zadecydować o naszej przyszłości.

Gdybym się nie bała byłabym zapewne teraz oficerem lotnictwa Wojska Polskiego. Ale się bałam. Tak zwyczajnie się bałam. Bałam się tego co powie tata, który marzył żebym poszła na politechnikę. Ale przede wszystkim bałam się odrzucenia. Pomimo iż wiedziałam że nie powinnam mieć większych problemów ani z egzaminem teoretycznym, ani z częścią praktyczną, bałam się co będę czuć...

Bać możemy się wielu rzeczy, osób, a nawet duchów. Czy się boję duchów? Czy w nie wierzę? Nie wiem, ale gdyby nie było we mnie strachu, z chęcią zwiedziłabym nawiedzony, opuszczony, stary szpital psychiatryczny. Spójrzmy jak ludzie tam cierpieli czy byli szczęśliwi, w zależności od choroby. Czy duch także cierpi na tę chorobę, co ciało i umysł? Czy dusza to już oddzielna materia? Chciałabym się tego dowiedzieć, spróbować z nimi porozmawiać, pozwolić im przeniknąć do mojego umysłu aby mogli mi pokazać życie jakie toczyli wewnątrz własnego umysłu, tuż za drzwiami choroby psychicznej.

Bać możemy się wielu rzeczy, osób, a nawet duchów. Czy się boję duchów? Czy w nie wierzę? Nie wiem, ale gdyby nie było we mnie strachu, z chęcią zwiedziłabym nawiedzony, opuszczony, stary szpital psychiatryczny. Spójrzmy jak ludzie tam cierpieli czy byli szczęśliwi, w zależności od choroby. Czy duch także cierpi na tę chorobę, co ciało i umysł? Czy dusza to już oddzielna...

Dwa lata temu skoczyłam na bungee, gdybym się nie bała zrobiłabym to po raz drugi. Paraliżuje mnie strach na samą myśl o tym, mimo iż już to zrobiłam. To taki irracjonalny, zabawny i dosyć dziwny fakt. Być może za pierwszym razem górę wzięła ciekawość i nieświadomość, chociaż muszę przyznać, że na górze bardzo walczyłam ze sobą i swoim strachem. Przeżycie jest niesamowite, jednak strach jest jeszcze większy. Tak. Gdybym się nie bała zrobiłabym to drugi raz!

Dwa lata temu skoczyłam na bungee, gdybym się nie bała zrobiłabym to po raz drugi. Paraliżuje mnie strach na samą myśl o tym, mimo iż już to zrobiłam. To taki irracjonalny, zabawny i dosyć dziwny fakt. Być może za pierwszym razem górę wzięła ciekawość i nieświadomość, chociaż muszę przyznać, że na górze bardzo walczyłam ze sobą i swoim strachem. Przeżycie jest niesamowite,...

Strach towarzyszy nam nieodzownie,w każdym momencie życia jest on,w nas przez cały czas,możemy go nawet traktować jak swojego przyjaciela.Co by było gdybym się nie bała?Nie wiem.Może mówiłabym to co myślę i nie bałabym się konsekwencji,żyłabym pełnią życia bez ograniczeń i zahamowań.Byłabym istnym wulkanem energii,który nie przejmuje się opinią innych i nie boi się ich osądu.Ale nie można żyć bez strachu jest on naszym instynktem samozachowawczym i gdyby go nie było żylibyśmy bardzo krótko,aczkolwiek intensywnie i pełną piersią.Ale on cały czas jest i będzie, a więc sami musimy go pokonywać małymi kroczkami.

Strach towarzyszy nam nieodzownie,w każdym momencie życia jest on,w nas przez cały czas,możemy go nawet traktować jak swojego przyjaciela.Co by było gdybym się nie bała?Nie wiem.Może mówiłabym to co myślę i nie bałabym się konsekwencji,żyłabym pełnią życia bez ograniczeń i zahamowań.Byłabym istnym wulkanem energii,który nie przejmuje się opinią innych i nie boi się ich...

Spoglądam na siostrę zaskoczona jej pytaniem. „Co bym zrobiła, gdybym się nie bała?”
W jednej chwili do głowy przyszła mi odpowiedź. Zerwałabym z chłopakiem i byłabym z którą kocham, nie bojąc się ludzi, którzy będą komentować, że homoseksualizm to choroba XXI w. Dlaczego tego po prostu nie zrobię? Ach, no tak.. Zapomniałam na chwilę o strachu.
-Nie wiem, pewnie skoczyłabym ze spadochronem- kładąc się na łóżku, odwróciłam głowę,by nikt nie widział łez, które mówiły całemu światu, że się boję.

Spoglądam na siostrę zaskoczona jej pytaniem. „Co bym zrobiła, gdybym się nie bała?”
W jednej chwili do głowy przyszła mi odpowiedź. Zerwałabym z chłopakiem i byłabym z którą kocham, nie bojąc się ludzi, którzy będą komentować, że homoseksualizm to choroba XXI w. Dlaczego tego po prostu nie zrobię? Ach, no tak.. Zapomniałam na chwilę o strachu.
-Nie wiem, pewnie...

Jakie wyzwanie podjęłabym gdybym się nie bała? Wyjechałabym z osobą, którą kocham do Kraju Kwitnącej Wiśni. Poznawałabym tamtejszą kulturę i tradycję, ale również świat taki jaki jest teraz. Delektowałabym się tamtejszym jedzeniem i z zachwytem przemierzała ulice małych wsi i wielkich miast. Podziwiałabym ludzi, ubrania, sztukę... To właśnie zrobiłabym gdybym się nie bała. A może jednak kiedyś to zrobię? Kto wie...

Jakie wyzwanie podjęłabym gdybym się nie bała? Wyjechałabym z osobą, którą kocham do Kraju Kwitnącej Wiśni. Poznawałabym tamtejszą kulturę i tradycję, ale również świat taki jaki jest teraz. Delektowałabym się tamtejszym jedzeniem i z zachwytem przemierzała ulice małych wsi i wielkich miast. Podziwiałabym ludzi, ubrania, sztukę... To właśnie zrobiłabym gdybym się nie bała....