Nie nazwę tego lotu lotem mojego życia. Nie był jakoś szczególnie długi bo raptem cztery godziny do Egiptu. Wcześniej lataliśmy i później lataliśmy więc nie czuliśmy z mężem jakiejś większej ekscytacji. Jakaś obawa zawsze istnieje ale staramy się o tym nie myśleć.
Ten lot jednak zachował się w pamięci z dwóch powodów. Po pierwsze leciała z nami ekipa Polaków wśród których byli nowożeńcy. Przez cały lot grupa nazwijmy to ,,świętowała,, i zaprosiła nas do wspólnej celebracji i degustacji posiadanych w samolocie trunków.
Picie niosło za sobą prozaiczna rzecz jaką jest oddawanie tego co się wypiło więc toaleta praktycznie nie zamykała się. To znaczy zamykała się na czas wydalania. My siedzieliśmy w ogonie samolotu więc pod koniec podróży byliśmy przesiąknięci dochodzącymi z niej zapachami. Marzyliśmy o tym, żeby wreszcie wysiąść. Tymczasem lot dłużył się jakby trwał dwa razy dłużej...

Nie nazwę tego lotu lotem mojego życia. Nie był jakoś szczególnie długi bo raptem cztery godziny do Egiptu. Wcześniej lataliśmy i później lataliśmy więc nie czuliśmy z mężem jakiejś większej ekscytacji. Jakaś obawa zawsze istnieje ale staramy się o tym nie myśleć.
Ten lot jednak zachował się w pamięci z dwóch powodów. Po pierwsze leciała z nami ekipa Polaków wśród których...

Mój pierwszy lot samolotem odbyłam z moim mężem kilka lat temu. Lecieliśmy wtedy do Bruxelli, więc nie była to długa podróż, 1,5 godziny i byliśmy na miejscu. No ale skoro to miał być nasz pierwszy lot, to oczywiście byłam bardzo przejęta, i to chyba odprawą niż samym lotem. Więc ja się przejmowałam i w drodze na lotnisko starałam się odprężyć, a co robił mój drogi mąż? Przez całą drogę pokazywał mi na yt filmiki z katastrof samolotów! Dwie godziny oglądania, oczywiście panika jeszcze większa a mój wybranek cieszył się z tego niesamowicie. Odprawa poszła nam bardzo szybko, oczywiście drink przed lotem na odwagę i idziemy na płytę lotniska... po schodkach do samolotu, mój lęk wysokości zaczął się odzywać, bo przecież tego mi tylko brakowało. Usiedliśmy 'na skrzydle' bo nasłuchałam się, że jeśli samolot się rozpadnie to tam będziemy najbezpieczniejsi :D po prostu magia! po dłuższej chwili samolot zaczął się ustawiać na swoim pasie... czekaliśmy na start! I ta szybkość zaczęła mi się podobać, a mój mąż? Biały jak ściana, oczy mocno zamknięte, jedną ręką trzymał pas, drugą ściskał moją dłoń. Ewidentnie filmiki na yt przeraziły go bardziej niż mnie :D

Mój pierwszy lot samolotem odbyłam z moim mężem kilka lat temu. Lecieliśmy wtedy do Bruxelli, więc nie była to długa podróż, 1,5 godziny i byliśmy na miejscu. No ale skoro to miał być nasz pierwszy lot, to oczywiście byłam bardzo przejęta, i to chyba odprawą niż samym lotem. Więc ja się przejmowałam i w drodze na lotnisko starałam się odprężyć, a co robił mój drogi mąż?...

Mój pierwszy lot samolotem przydarzył mi się w ramach wyjazdu służbowego na konferencję. To była konferencja w Coventry – sercu Anglii. Wszyscy pozostali referenci byli Brytyjczykami ewentualnie Amerykanami. Byłem tak tym przerażony, że strach pierwszego lotu samolotem osłabł. Miałem nawet taką myśl, że lepiej byłoby się rozbić w drodze na konferencję niż dopuścić do „popisu” moją ułomną angielszczyzną.
Na kilkanaście minut przed wylotem pojawiła się jeszcze inna przeszkoda, która oddaliła obydwa zagrożenia. Okazało się, że nie mam jakiegoś uzupełniającego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy. Na szczęście miałem nowy paszport, więc przymknięto oko na ten brak.
W samolocie siadłem obok dziewczyny, która leciała do brata i na wizę czekała rok. U mnie to były chyba dwa tygodnie bez żadnego problemu. Kiedy samolot zaczął się rozpędzać napięcie wraz z turkotem kół rosło, ale kiedy się wzniósł i łagodnie zakołysał natychmiast opadło. Pojawiło się przyjemne skojarzenie z żeglowaniem po Mazurach na jachcie.
Jak dotąd odbyłem na przestrzeni lat 24 przeloty. Najczęściej służbowe. I chyba zawsze przed lotem miałem obawy. Trochę na zasadzie, że jak będę się spodziewał to nic złego się nie stanie. Jeden raz lot z powodu złych warunków atmosferycznych przełożono na dzień następny, ale ponieważ to była podróż łączona dostałem luksusowy hotel. Wstałem rano i zdążyłem odwiedzić Londyn, ale o mało się nie spóźniłem.

Mój pierwszy lot samolotem przydarzył mi się w ramach wyjazdu służbowego na konferencję. To była konferencja w Coventry – sercu Anglii. Wszyscy pozostali referenci byli Brytyjczykami ewentualnie Amerykanami. Byłem tak tym przerażony, że strach pierwszego lotu samolotem osłabł. Miałem nawet taką myśl, że lepiej byłoby się rozbić w drodze na konferencję niż dopuścić do...

Nie przepadam za lataniem samolotem,gdyż mam lęk wysokości i przestrzeni,a do tego klaustrofobię i jeszcze zatykają mi się uszy. Gdy byłam zmuszona polecieć do Egiptu,panowała zła pogoda i samolot wpadł w turbulencje. Byłam pewna,że już po nas. Z kolei,gdy wracałam z Egiptu,dostaliśmy rozklekotany samolot,który ledwo się trzymał kupy i na dokładkę okazało się,że miejsce,które mi przydzielono po porostu nie istnieje.Nie było w samolocie miejsca o takim numerze! Usiadłam więc na jednym fotelu z kolegą,który był ze mną w Egipcie,ale powiedziano mi,że tak nie można podróżować,zrobiło się zamieszanie. Już myślałam,że spędzę lot siedząc na podłodze lub stojąc na baczność,ale na szczęście w końcu załoga znalazła dla mnie jakieś miejsce. Po wylądowaniu na lotnisku w Warszawie okazało się,że zginął bagaż mojego kolegi.Nie był to mój pierwszy lot samolotem,bo wcześniej leciałam do Bułgarii,ale ten dał mi się wyjątkowo we znaki

Nie przepadam za lataniem samolotem,gdyż mam lęk wysokości i przestrzeni,a do tego klaustrofobię i jeszcze zatykają mi się uszy. Gdy byłam zmuszona polecieć do Egiptu,panowała zła pogoda i samolot wpadł w turbulencje. Byłam pewna,że już po nas. Z kolei,gdy wracałam z Egiptu,dostaliśmy rozklekotany samolot,który ledwo się trzymał kupy i na dokładkę okazało się,że...

Bagatelizowałam jego lęk przed "zamknięciem w przestworzach". Aż do tego dnia. To nic, że dokoła przestrzeń i piękne widoki, że to tylko kilka minut w kolejce linowej w polskich górach...zaledwie namiastka lotu samolotem! Lęk, bladość, niepokój, hiperwentylacja, strach w oczach i jedna prośba, żądanie: ja chcę wyjść! Widziałam, że nie żartuje, że może się to żle skończyć! Zaciśnięte pięści nic dobrego nie wróżyły...Lęk udzielił się i mnie, a kilka minut trwało wiek! Koniec końców - bilety powrotne przepadły - zeszliśmy pieszo ze szczytu. Piękne widoki poczułam na własnych nogach i ..rękach, zwlaszcza, że byłam w sandałkach,a koledzy zjechali kolejką i bardzo niecierpliwili się na dole! Czasem śmiejemy się z tej przygody, ale odtąd wiem coś o lęku przed zamknięciem w przestworzach...

Bagatelizowałam jego lęk przed "zamknięciem w przestworzach". Aż do tego dnia. To nic, że dokoła przestrzeń i piękne widoki, że to tylko kilka minut w kolejce linowej w polskich górach...zaledwie namiastka lotu samolotem! Lęk, bladość, niepokój, hiperwentylacja, strach w oczach i jedna prośba, żądanie: ja chcę wyjść! Widziałam, że nie żartuje, że może się to żle skończyć!...

Mój pierwszy lot samolotem był dla mnie równie piękny co przerażający. Myślę, że to, co czułem przed wejściem na pokład i startem śmiało mogłoby opisywać uczucia bohaterów opowiadań Kinga, czy Hilla. Nie dość, że po raz pierwszy miałem oderwać się od ziemi, to jeszcze miała to być moja pierwsza samodzielna podróż. Amsterdam kusił mnie od dawna, ale kiedy nadarzyła się okazja zobaczyć go za darmo, nie mogłem się nie zgodzić. Odsunąłem na bok nawet mój lęk wysokości. Nie na długo jednak, bo kiedy przekroczyłem próg lotniska w Balicach dopadł mnie strach. Nie wiedziałem co mam zrobić i gdzie się udać, a do tego nie mogłem dostrzec nikogo z grupy, do której miałem się dołączyć! Trzy razy prawie opuściłem lotnisko ze strachu przed podróżą, dopóki nie zadzwoniła moja ówczesna druga połówka, pytając jak moja podróż. Magiczny głos zadziałał jak zaklęcie i zdjął ze mnie ciężar lęku w jednej chwili. Gdyby nie plecak, który na sobie miałem, w tamtym momencie pewnie uniósł bym się kilka centymetrów nad podłogę. Taką ulgę spowodowały troskliwe słowa tej najważniejszej osoby. Od tej pory za każdym razem uśmiecham się w duchu, kiedy zapinam pas w samolocie. Gdyby nie tamta rozmowa telefoniczna, nigdy pewnie nie zdecydowałbym się na coś, co teraz sprawia mi ogromną przyjemność.

Mój pierwszy lot samolotem był dla mnie równie piękny co przerażający. Myślę, że to, co czułem przed wejściem na pokład i startem śmiało mogłoby opisywać uczucia bohaterów opowiadań Kinga, czy Hilla. Nie dość, że po raz pierwszy miałem oderwać się od ziemi, to jeszcze miała to być moja pierwsza samodzielna podróż. Amsterdam kusił mnie od dawna, ale kiedy nadarzyła się...

Samolotem leciałam tylko dwa razy w życiu, i były to loty bardzo spokojne, prawie pozbawione turbulencji, które w dużej mierze spędziłam na drzemce. Pamiętam tę chwilę, gdy maszyna oderwała się od ziemi, a ja zostałam wciśnięta w fotel. Czułam wtedy wielką ekscytację, ale przeciążenie szybko minęło. Potem, gdy wracałam do Polski, pilot ogłosił, że być może trzeba będzie zmienić miejsce lądowania ze względu na trudne warunki pogodowe. Wszyscy pasażerowie bardzo się tym zaniepokoili, dla mnie natomiast zabrzmiało to jak kontynuacja podróżniczej przygody. Ostatecznie wylądowaliśmy na pierwotnie planowanym lotnisku, co mnie trochę rozczarowało.
Nie boję się wysokości i nigdy też nie czułam lęku przed wejściem na pokład samolotu. Wprawdzie widziałam w swym życiu trochę filmów katastroficznych, jednak wiem, że w „realu” takie tragedie zdarzają się nader rzadko, i nie ma się czego bać. Podróże samolotem to statystycznie najbezpieczniejszy sposób transportu. Zdecydowanie chciałabym móc latać częściej!

Samolotem leciałam tylko dwa razy w życiu, i były to loty bardzo spokojne, prawie pozbawione turbulencji, które w dużej mierze spędziłam na drzemce. Pamiętam tę chwilę, gdy maszyna oderwała się od ziemi, a ja zostałam wciśnięta w fotel. Czułam wtedy wielką ekscytację, ale przeciążenie szybko minęło. Potem, gdy wracałam do Polski, pilot ogłosił, że być może trzeba będzie...

Nigdy nie miałam okazji lecieć samolotem, ale kiedyś zawisł nade mną delikatny cień takiej szansy, gdy w czasach gimnazjalnych, mojej klasie złożono propozycję tygodniowej wycieczki do Czech, która niestety została odrzucona. Myśl bycia na pokładzie maszyny jest dla mnie bardzo kusząca. Chciałabym poczuć, jakie to uczucie, wyrobić swoje własne zdanie, zwiedzić nowe miejsca i pierwszy raz mieć okazję poobserwować coś, co zazwyczaj jest dla nas niedostępne na takiej wysokości. Jestem pewna, że towarzyszyłyby mi obawy, ponieważ w mojej rodzinie wszyscy zawsze twierdzą, że maszyna nie ma prawa się unosić, przez co ich słowa stały się dla mnie swojego rodzaju ostrzeżeniem. Kilkugodzinny lot byłby idealną szansą, na zebranie myśli, ale też szansą na poznanie nowych ludzi.

Nigdy nie miałam okazji lecieć samolotem, ale kiedyś zawisł nade mną delikatny cień takiej szansy, gdy w czasach gimnazjalnych, mojej klasie złożono propozycję tygodniowej wycieczki do Czech, która niestety została odrzucona. Myśl bycia na pokładzie maszyny jest dla mnie bardzo kusząca. Chciałabym poczuć, jakie to uczucie, wyrobić swoje własne zdanie, zwiedzić nowe miejsca...

Pamiętam doskonale mój pierwszy lot. Był jak pierwszy pocałunek. Motylki w brzuchu zaczęły fruwać już na kilka dni przed odlotem i im bliżej było tego terminu, tym więcej owadów wyczuwałam w sobie. A gdy nadszedł ten dzień, nagle umilkły, by znów dać o sobie znać ze zdwojoną siłą tuż przy kołowaniu. Pamiętam dobrze to nieziemskie uczucie, gdy po raz pierwszy przebija się przez grubą warstwę chmur i nagle pojawia się uśmiechnięte słońce. Przypomniał mi się Hłasko z jego pierwszym krokiem w chmurach. Tak, to było jak pierwszy pocałunek - odlot trwał zdecydowanie za krótko. Potem było jeszcze kilka takich podniebnych pieszczot. Czasem towarzyszyły im turbulencje, a czasami krzyki rozwydrzonych dzieciaków. Za jednym i za drugim nie przepadam. I do pieszczot ich nie zaliczę. Tylko raz zdarzyło się, że pasażer sięgnął po słuchawkę przeznaczoną do komunikacji obsługi samolotu. Na początku go zignorowałam jako niegroźnego dowcipnisia, ale dostrzegłam kątem oka, ze stewardesy nie interweniują, a pasażerowie słuchają z uwagą, co ma do powiedzenia. Wyjęłam słuchawki z uszu i zrozumiałam, co też ów rudowłosy młodzieniec czyni. Oświadczał się dziewczynie, która chwilę później do niego podeszła i się przytuliła. Jak nie przepadam za oklaskami w samolocie, tak tym razem wybaczyłam pasażerom ich spontaniczne owacje, które się rozległy. Gdzieś bardzo, bardzo wysoko nad chmurami.

Pamiętam doskonale mój pierwszy lot. Był jak pierwszy pocałunek. Motylki w brzuchu zaczęły fruwać już na kilka dni przed odlotem i im bliżej było tego terminu, tym więcej owadów wyczuwałam w sobie. A gdy nadszedł ten dzień, nagle umilkły, by znów dać o sobie znać ze zdwojoną siłą tuż przy kołowaniu. Pamiętam dobrze to nieziemskie uczucie, gdy po raz pierwszy przebija się...

Podczas lotu samolotem świat widziany oczami zwykłego śmiertelnika wygląda zupełnie inaczej.Unosząc się w przestworza czuJę się jak ptak,pozwalam sobie na chwilę zapomnienia bo to czas dziecięcych marzeń spełnienia.

Świat widziany z samolotu to dla mnie inna rzeczywistość.Czuję się lekki jak ptasie piórko unoszące się na wietrze,a czuwająca nade mną dusza boża sprawia,że zapominam o strachu,cieszę się to jedyną chwilą wierząc ,że Bóg ochroni mnie od złego wedle tego co głoszone jest wszystkim ludziom na ziemi.Lecąc samolotem od razu znajduje się bliżej szczęścia dlatego,że bliżej mam do nieba krainy szczęśliwości.Nie boję się latać jednak lot samolotem to wielkie przeżycie i chwile stresu i napięcia na pewno się pojawiają szczególnie wtedy gdy myślimy o tym,że za chwilę stanie się coś złego...

Podczas lotu staram się o tym nie myśleć,i zając umysł czymś co sprawia mi radość,,cieszyć się możliwością przeżycia fajnej przygody,i tą trwającą chwilą.Chciałbym aby lot trwał jak najdłużej bo w przestworzach lecąc jestem w innym świecie,w rzeczywistości normalnej tylko dla siebie,który odkrywam ja swoimi myślami po to by zadziwić świat opowieścią o tym czym jest dla mnie lot.Lot jest dla mnie snem,który nigdy mógłby się nie kończyć.

Podczas lotu samolotem świat widziany oczami zwykłego śmiertelnika wygląda zupełnie inaczej.Unosząc się w przestworza czuJę się jak ptak,pozwalam sobie na chwilę zapomnienia bo to czas dziecięcych marzeń spełnienia.

Świat widziany z samolotu to dla mnie inna rzeczywistość.Czuję się lekki jak ptasie piórko unoszące się na wietrze,a czuwająca nade mną dusza boża sprawia,że...