- Jestem świetnym graczem. Na tyle dobrym, że dopasowuję się do oczekiwań każdej pięknej panny. Problemem jest moje przesadne zainteresowanie. Z czasem staję się natarczywy i chorobliwie zazdrosny, bo jedyne czego wymagam to wzajemna wierność.
- Kiedy właściwie poczułeś, że cię pociągam?
- Chyba jak mnie spoliczkowałaś przed windą.
- Ostro się powstrzymywałam, żeby cię później nie pocałować w tej windzie.
- Dlatego to ja pocałowałem ciebie. Powstrzymywanie się przed uczuciami nie leży w mojej naturze.
- Zdążyłam to zauważyć. Niestety to uczucie będzie problemem. Pracuję jak barmanka w klubie, gdzie co noc występują chippendales i tancerki erotyczne. Przez obracanie się w takim towarzystwie przestałam kontrolować flirtowanie. Nie zauważam nawet jak ktoś do mnie zarywa, dlatego większość moich znajomych uchodzi za nachalnych podrywaczy.
- Może znam kogoś z kim pracujesz?
- Skąd takie przypuszczenie?
- Kiedyś byłem jednym z chippendales'ów. Moja była zostawiła mnie dla kolegi z występów. Stąd wzięła się moja zazdrość i zmieniłem zawód.
- Leon kiedyś opowiadał taką historię. Na scenie występuje jako Rózga i najczęściej imprezuje z Kanionem.
- Kojarzę. Kiedyś ich poznałem. A Kanion nawet przesłał mi fotki ze ślubnej katastrofy mojej byłej.
- O, to ja chyba byłam na tym ślubie z nim. Fotki: rozbryzganego tortu i bukiet kwiatów co utknął w dachu namiotu były mojego autorstwa.
- Jak oceniłaś moją eks?
- Poza sporym biustem i przyzwoitą figurą, zdecydowanie tania zołza. Nawet na własnym ślubie zazdrość ją zżerała, flirtowała tylko żeby mieć pretekst do wściekania się... Serio byłeś w stanie z nią wytrzymać? Widziałam jak wysoko ustawia poprzeczkę wymagań.
- Ja ją przeskakiwałem, chociaż ona nie potrafiła być wierna. Dwa razy wybaczałem jej zdrady, ale wierzę w do trzech razy sztuka. Błędnie łudziłem się, że jest szansa na inne zakończenie.
- Ze mną będzie ci łatwiej, a jak zacznie mi zależeć to nawet ci pomogę przestać się dopasowywać własnym kosztem.
- Zrobiłabyś to? Przecież dla ciebie to wyłącznie korzyść?
- Pomagam wszystkim, na których mi zależy. Poza tym, najszczęśliwsza jestem gdy ktoś zaraża mnie własnym szczęściem.
- W takim razie spróbujmy związku. Z wiernością nie mamy problemów, a jak coś będzie nie tak, to zdecydujemy, czy to ciągnąć, czy zakończyć.
- Ale uprzedzam, że uwielbiam się przytulać i publicznie wymieniać całusami, żeby wywoływać poczucie niezręcznej atmosfery. Wtedy od razu wiem z kim się dogadam, a od kogo lepiej trzymać się na dystans.
- W pełni mi to odpowiada. Tylko nie zakładaj, że to zawsze będą krótkie pocałunki, bo ja się wkręcam i za szybko przestać nie pozwolę.
- Dobrze całujesz, więc jakoś to zniosę.

- Jestem świetnym graczem. Na tyle dobrym, że dopasowuję się do oczekiwań każdej pięknej panny. Problemem jest moje przesadne zainteresowanie. Z czasem staję się natarczywy i chorobliwie zazdrosny, bo jedyne czego wymagam to wzajemna wierność.
- Kiedy właściwie poczułeś, że cię pociągam?
- Chyba jak mnie spoliczkowałaś przed windą.
- Ostro się powstrzymywałam, żeby cię...

Patrzę w zaszklone oczy Mai. Obserwuję spływające po jej policzku łzy i czuję jak każda z nich przekłuwa mi serce. Pierwszy raz w życiu nie mam pojęcia co zrobić, co powiedzieć. Chciałbym zapytać dlaczego, choć tak wiele razy śmieliśmy się oboje z tego trywialnego pytania.
- Nie rozumiem – udaje mi się w końcu wydukać.
- Nie mogę z tobą zostać. Ta miłość mnie niszczy. Wciąż boję się, że gdy się obudzę, ciebie nie będzie obok, że nigdy już nie usłyszę twojego śmiechu, nie spojrzę w twoje oczy i nie będę mogła schronić się w twoich ramionach. Boję się zostać bez ciebie.
Chcę ją przytulić, ale odsuwa się gdy robię krok w jej stronę.
- Przecież obiecałem, że nigdy cię nie zostawię.
- Tak wiele razy już to słyszałam. Tak wiele razy później zostawałam sama z bólem w sercu i pustką w duszy. Nie chcę przez to przechodzić kolejny raz.
Nie mogę znieść widoku jej łez. Gdybym tylko dorwał tych drani, którzy ją skrzywdzili…
- Może ja po prostu nie nadaję się do związku? – pyta nieśmiało.
- Nie mów tak! Nie wolno ci tak mówić. Twoja miłość jest najlepszą rzeczą jaka spotkała mnie w życiu. Bałem się, że po przyłapaniu byłej żony na zdradzie nie będę umiał już nikomu zaufać. Dzięki tobie zacząłem się śmiać, zacząłem czuć, że zasługuję na szczęście. Nie zabieraj mi tego, nie zabieraj tego nam.
- W życiu trzeba się obchodzić OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ…
- Dobrze, więc obchodźmy się z nią ostrożnie razem. Wydobyłaś ze mnie poczucie humoru, pozwól bym ja nauczył ciebie przestać się bać.

Patrzę w zaszklone oczy Mai. Obserwuję spływające po jej policzku łzy i czuję jak każda z nich przekłuwa mi serce. Pierwszy raz w życiu nie mam pojęcia co zrobić, co powiedzieć. Chciałbym zapytać dlaczego, choć tak wiele razy śmieliśmy się oboje z tego trywialnego pytania.
- Nie rozumiem – udaje mi się w końcu wydukać.
- Nie mogę z tobą zostać. Ta miłość mnie niszczy....

- Wciąż czekam, na Twoją odpowiedź.
- Powiedziałam Ci, że jej nie dostaniesz... Nie wybieram żadnej z twoich propozycji. Wybacz mi... nie wyobrażam sobie zamieszkać z Tobą, a twoja przeprowadzka do domu moich rodziców nie wchodzi w grę...
- Po takim czasie... czy nie uważasz, że nasze uczucie zasługuje na to, byśmy poszli krok dalej?
- Tobby... jedyne co mogę na to powiedzieć... ehh.. proszę cię, OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ. Wiesz jak może się to skończyć...Obydwoje doświadczyliśmy tego na własnej...
- Czy nie uważasz, że powinniśmy przestać wspominać w naszym związku przeszłości? - przerwał jej Tobby - Przez twoje wahania sam tracę wiarę w to wszystko...
- Podjęłam już decyzję... nie podlega ona odwołaniu ani żadnej modyfikacji.
- Może tak jest lepiej...

- Wciąż czekam, na Twoją odpowiedź.
- Powiedziałam Ci, że jej nie dostaniesz... Nie wybieram żadnej z twoich propozycji. Wybacz mi... nie wyobrażam sobie zamieszkać z Tobą, a twoja przeprowadzka do domu moich rodziców nie wchodzi w grę...
- Po takim czasie... czy nie uważasz, że nasze uczucie zasługuje na to, byśmy poszli krok dalej?
- Tobby... jedyne co mogę na to...

- I co z tego, że mnie kochasz? - Hemoglobina z groźną miną, po raz setny próbowała wbić do głowy swojemu wielbicielowi to, że ich związek jest toksyczny.
- Wiem, że czujesz do mnie to samo - Tlenek Węgla się nie poddawał - spalam się z miłości do ciebie!
- Dobra, dobra. OSTROŻNIE Z tą MIŁOŚCIĄ. Lubię cię Tlenek, ale będąc razem ranimy innych. Nasz związek jest zabójczy.
Tlenek spuścił wzrok i wymamrotał:
- To tylko cztery osoby i w dodatku odratowane.
- Tak, ale nie będę więcej ryzykowała życiem osób postronnych, albo zapraszasz Tlen, albo koniec z nami - Hemoglobina jasno postawiła sprawę.
- Trójkąt?! Proponujesz mi trójkąt?! Chcę być z tobą na śmierć i życie - pełen bólu Tlenek, rzucił bukietem w aortę.
- A więc jak, bawimy się w trójkę nikogo nie raniąc czy całkiem się rozstajemy?
- Niech ci będzie. Jakoś zniosę ten dodatkowy atom - zdecydował Tlenek.
- I za to cię kocham - rzekła Hemoglobina - zobaczysz, we trójkę też jest fajnie.
- No, czad... - sceptycznie wymamrotał pod nosem Tlenek i wyruszył poszukać Tlenu.

- I co z tego, że mnie kochasz? - Hemoglobina z groźną miną, po raz setny próbowała wbić do głowy swojemu wielbicielowi to, że ich związek jest toksyczny.
- Wiem, że czujesz do mnie to samo - Tlenek Węgla się nie poddawał - spalam się z miłości do ciebie!
- Dobra, dobra. OSTROŻNIE Z tą MIŁOŚCIĄ. Lubię cię Tlenek, ale będąc razem ranimy innych. Nasz związek jest zabójczy.
...

-...tylko nie mów mi, że to koniec
Cisza.
- Nawet nie wiem co ci powiedzieć. Ja... ja po prostu chyba się do tego nie nadaje Podszedł i objął ją ramieniem.
- Zasługujesz na kogoś lepszego. Nigdy nikogo nie kochałam. Nie czułam się kochana. Nie mogę ci zapewnić prawdziwej, dojrzałej miłości, dobrze o tym wiesz.
Wiedział, że to koniec.
- Nie wiem czy jestem w stanie kogoś pokochać, boję się, że nie potrafię... To nie jest takie proste...
Lamentowała.
- Jesteś pewna?
- Tak.
Szybka i zdecydowana odpowiedź.
- Powodzenia
Wyszedł.
Tygodniami myślał nad tym czy postąpił dobrze.
Nie wytrzymał.
- Halo?
Odebrała słuchawkę.
- Tylko OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ.
Uśmiechnął się.
- Co masz na myśli?
- Zaraz będę u ciebie i zaczynamy od nowa.

-...tylko nie mów mi, że to koniec
Cisza.
- Nawet nie wiem co ci powiedzieć. Ja... ja po prostu chyba się do tego nie nadaje Podszedł i objął ją ramieniem.
- Zasługujesz na kogoś lepszego. Nigdy nikogo nie kochałam. Nie czułam się kochana. Nie mogę ci zapewnić prawdziwej, dojrzałej miłości, dobrze o tym wiesz.
Wiedział, że to koniec.
- Nie wiem czy jestem w stanie kogoś...

Patrzył na mnie przeszywającym wzrokiem pełnym miłości, ale też bólu. W moim sercu narodził się zalążek nadziei:
- James, porozmawiajmy o tym – powtórzyłam swoją prośbę już kolejny raz tego wieczoru. Mój czuły kochanek siedział po drugiej stronie stołu i nie spuszczał ze mnie wzroku.
- Powiedziałem ci już, co mogłem – odparł, a w jego głosie słychać było żal.
Tak, powiedział mi. Te słowa nadal odbijały się w mojej głowie: „Kocham cię, Vanessa”. Odetchnęłam głośno, a w mojej głowie powstawał mętlik:
- OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ. Nie powinieneś wyznawać mi takich rzeczy, jeśli nie jesteś pewny.
- Pewny? Ja? Pewny? – wyrzucił z podniesionym głosem James, wstając od stołu i podchodząc do mnie. – Niczego nie byłem tak pewny, jak miłości do ciebie. Wiem, że boisz się wspólnej przyszłości, ale zmieniłem się. Nie jestem tym samym głupim chłopcem, którego poznałaś w jego najgorszych chwilach życia i stałaś się oparciem. Wiem, że cię to przerosło, że miałaś już dosyć. Ale poszedłem na odwyk, już nigdy więcej nie tknę alkoholu. Nie jestem jak twój ojciec.
Zadrżałam na jego słowa. Miał rację. Kochałam go, ale jednocześnie tak bardzo bałam się, że nasza przyszłość będzie wyglądać jak moje dzieciństwo. Mój ojciec był alkoholikiem, znęcającym się nade mną i matką, a James dwa lata temu tak bardzo mi zaczął to przypominać. Wiedział, jak mnie rani i postanowił z tym walczyć, aby mnie nie stracić. Mimo tego, ciągle byłam niepewna.
- Vanessa? – James złapał mnie za dłonie i uniósł je do ust. Patrzyłam, jak składa na nich delikatny pocałunek. – Kocham i chcę być dla ciebie wszystkim. Nigdy więcej nie pozwolę na to, abyś musiała się nade mną pochylać i ciągnąć mnie z dołu. Nie, słyszysz? Teraz ja będę twoim oparciem i chcę zbudować z tobą prawdziwy związek. Możemy zacząć od początku, kochanie.
Czułam na policzkach łzy. Tak bardzo chciałam w to wierzyć. Uczepiłam jego słów i przestałam myśleć o przeszłości oraz ranach, jakie nadal we mnie tkwiły.
- Ja ciebie też kocham, James – szepnęłam i moje usta zetknęły się z jego. Całując go szaleńczo i wzdychając, pozwoliłam zanieść się do łóżka. Jego skóra wraz z moją tworzyła jedno i pozwalała ukoić moje nerwy. Przynajmniej na razie. On i jego dotyk pozwalali mi mieć nadzieję na lepsze jutro.

Patrzył na mnie przeszywającym wzrokiem pełnym miłości, ale też bólu. W moim sercu narodził się zalążek nadziei:
- James, porozmawiajmy o tym – powtórzyłam swoją prośbę już kolejny raz tego wieczoru. Mój czuły kochanek siedział po drugiej stronie stołu i nie spuszczał ze mnie wzroku.
- Powiedziałem ci już, co mogłem – odparł, a w jego głosie słychać było żal.
Tak,...

Dzisiejsza alternatywa ,,Kogla Mogla 88' '' ;)

-Wiesz Pawle Zawada nasz związek ma już przyzwoity staż, ale wciąż jakoś nie widać nawet śladu stabilności…
-O co ci chodzi Kaśka?!
- A wydaje mi się, że ogromnym szczęściem jest dla człowieka pokochać kogoś bardziej jak rodzinę. Pracowaliśmy nad chemią, mamy po 40 lat to już chyba właściwa pora na fazę ślub, dzieci, trudno tak żyć w samotności, jesteśmy ze sobą przecież od podstawówki…
- Ciężko o hamulec gdy chce się ulec, co Kaśka ;)? Wyciągasz pochopne wnioski! Każda faza ma coś z życia, a ja mam za dużo swoich postanowień i potrzeb na szczycie listy do zrobienia!
- Tak,faza i fantazja też;) Pomyłki i błędy są fundamentem każdego twojego sukcesu. To jak zamierzasz mnie poznać w praniu chłopaku, jak mieszkamy na dwóch różnych cyplach Polski: ja nad morzem, a ty w górach, powiesz mi…?
-Życie w małżeństwie to nie film Kaśka, to zawody! OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ trzeba i powoli chcę cię odkrywać! A ty tak dajesz się obłokowi aby cię poniósł!
- Rozumiem że ci moje wsparcie duchowe nie jest potrzebne i jestem ci niepotrzebna…:(
-Hmhm spotykam się z …
- Tak, wódka, konserwy, dziewczyny bez przerwy ;) Umawiasz się z wieloma dziewczętami, że aż trudno nadążyć ;) My się w ogóle znamy?!
-Niechciałem psuć wrażenia, cud że takie indywidua nawiązały jakąś więź...Jedyne, na czym mi zależy, to być w zgodzie ze sobą, a ty jak chcesz to idź na portal!.
-Tak zrobię! Dzisiaj pójdę tam sama, a my spotkamy się kiedy indziej i zatańczymy dopiero na poprawinach (...) Myślałam, że się zakochałam, że jesteś wyjątkowy, ale wiesz czego mi najbardziej szkoda, że wcale nie jesteś taki wyjątkowy, złośliwy, i masz gdzieś to, co ja czuję, a ja czuję się paskudnie :( Hmhm a wiesz, że może to i prawda, że już od dawna nie mam poczucia, że nasz związek zapewnia mi wszystko, czego potrzebuję…Tak zrobię! Poprowokuję trochę problemy z prawem i uszczypnę tego Ryana Gostlinga z windy, autobusu, telewizji co tak ładnie się do mnie uśmiecha, a ciebie na odchodnego pocałuję w czółko i wyślę tam gdzie raki zimują! Idę…;) Hahah
-Co ty za głupotki Solska opowiadasz! Pierdoły są najlepszym lekarstwem na kaca. Dzięki niemu wszystkie części znów chodzą jak w zegarku. A on wygląda jak rozpustny wirus ebola jak paczka skeatles Bomble po komarach…jak...
-Masz skrzywiony osąd, wychodzęęęęę…
- Już zdecydowałaś za nas, dla dobra nas obojga,a ja nie mam nic do powiedzenia...?! Cdn (: :)

Dzisiejsza alternatywa ,,Kogla Mogla 88' '' ;)

-Wiesz Pawle Zawada nasz związek ma już przyzwoity staż, ale wciąż jakoś nie widać nawet śladu stabilności…
-O co ci chodzi Kaśka?!
- A wydaje mi się, że ogromnym szczęściem jest dla człowieka pokochać kogoś bardziej jak rodzinę. Pracowaliśmy nad chemią, mamy po 40 lat to już chyba właściwa pora na fazę ślub, dzieci, trudno...

- Kocham cię. – powiedział, patrząc mi w oczy, a ja poczułam, jak cała zamieram.
- No wiesz. – wydusiłam w końcu. – OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ.
Odsunęłam się parę kroków, a on spojrzał na mnie z wyraźnym bólem.
- Aga… - próbował ująć mnie za rękę, ale ją wyrwałam. – Ja też przeszedłem swoje, ale z tobą… Czuję, że to może się udać.
Serce mi waliło jak szalone, a mimo to zrobiło mi się zupełnie zimno.
- Ale przecież… Jest między nami dobrze tak jak teraz. Po co to psuć? – nagle zalała mnie złość na Huberta.
On tylko parsknął.
- Seks od czasu do czasu i pisanie do siebie całymi dniami? Ja mam tego dość. Nie interesuje mnie taki swobodny romans. – podniósł ton głosu, a po jego minie poznałam, że również się zirytował. – Wierz mi, nie planowałem tego. Na początku myślałem, że nic z tego nie wyniknie. Ale im dłużej się spotykamy… - wtem podszedł do mnie, a ja wpadłam na ścianę za sobą. – Przecież wiem, że ty też coś czujesz.
O Boże, oczywiście, że coś czułam! I dlatego właśnie miałam ochotę odepchnąć go i natychmiast uciec.
Hubert spojrzał na mnie wyczekująco.
- Ja… Muszę to przemyśleć.
- Nie. – Hubert stanowczym ruchem złapał mnie za ramiona. – Nie zniosę niepewności. Chcę wiedzieć, na czym stoję.
Nie mogłam wytrzymać jego spojrzenia, więc uciekłam wzrokiem w bok.
- Ale… - głos mi się załamał. – Ja… - łzy napłynęły mi do oczu. - Ja się po prostu boję.
Hubert natychmiast przytulił mnie do siebie, aż poczułam jego bijące mocno serce.
- Wiem. – objął mnie mocniej. – Ja też.

- Kocham cię. – powiedział, patrząc mi w oczy, a ja poczułam, jak cała zamieram.
- No wiesz. – wydusiłam w końcu. – OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ.
Odsunęłam się parę kroków, a on spojrzał na mnie z wyraźnym bólem.
- Aga… - próbował ująć mnie za rękę, ale ją wyrwałam. – Ja też przeszedłem swoje, ale z tobą… Czuję, że to może się udać.
Serce mi waliło jak szalone, a mimo to zrobiło...

- Nie chcę Cię ranić, nie potrafię już kochać, proszę zrozum to - Ola usiadła na łóżku chowając w dłoniach twarz.
- Wiem, że ostatni związek wiele Cię kosztował, ale proszę dajmy sobie szansę. Ja też byłem skrzywdzony - Antek kładąc dłoń na ramieniu kobiety, nie dawał za wygraną.
- Antek, ja chyba potrzebuję więcej czasu - spojrzała na niego beznamiętnym wzrokiem.
- Dobrze, dam Ci tyle czasu, ile będziesz potrzebowała - wiedział, że naciskając na nią niczego nie wskóra.
- Dziękuję. Moja babcia mawiała: "OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ" i tego będę się trzymała- Ola puściła oko do mężczyzny, po czym wstała i ucałowała go w czubek głowy.
- Będę na Ciebie czekał - objął kobietę od tyłu. Stali przez chwilę w bezruchu, patrząc na widok za oknem, który zdecydowanie napawał optymizmem...

- Nie chcę Cię ranić, nie potrafię już kochać, proszę zrozum to - Ola usiadła na łóżku chowając w dłoniach twarz.
- Wiem, że ostatni związek wiele Cię kosztował, ale proszę dajmy sobie szansę. Ja też byłem skrzywdzony - Antek kładąc dłoń na ramieniu kobiety, nie dawał za wygraną.
- Antek, ja chyba potrzebuję więcej czasu - spojrzała na niego beznamiętnym wzrokiem.
-...