Zaczęłam pisać książkę. Byłam pełna pasji i radości, wena dosłownie ściekała mi po palcach... kilka dni. Teraz bardzo żałuję, że wtedy nie miałam w sobie wystarczająco silnego samozaparcia, ponieważ była to historia/pamiętnik z podróży grupki ludzi w dziki Kaukaz. Miałam rozpisany plan i listę rzeczy, o których chciałam napisać, a teraz najzwyczajniej w świecie nie pamiętam już o wielu elementach. Jednak nie zamykam tej furtki, wciąż wierzę, że znajdę czas żeby wrócić do tego tematu. Fakty zastąpię fikcją, a może jednak fikcja będzie prawdą i to mój umysł płata mi figla? A co mi tam, grunt, żeby historia spodobała się czytelnikowi.

Zaczęłam pisać książkę. Byłam pełna pasji i radości, wena dosłownie ściekała mi po palcach... kilka dni. Teraz bardzo żałuję, że wtedy nie miałam w sobie wystarczająco silnego samozaparcia, ponieważ była to historia/pamiętnik z podróży grupki ludzi w dziki Kaukaz. Miałam rozpisany plan i listę rzeczy, o których chciałam napisać, a teraz najzwyczajniej w świecie nie pamiętam...

Mam słomiany zapał, często więc coś się u mnie kończy szybciej niż zaczyna. Tej wiosny było tak z jazdą na rowerze. Uwielbiam to, ale jedyny rower mam na działce prawie 100 km od domu. Kupiłam więc drugi, sama go poskręcałam, ponieważ przyszedł w częściach. Odczekałam aż wiosna zacznie się na dobre i wybrałam się na pierwszą przejażdżkę. Okazało się, że park jest w remoncie i nie można do niego wjechać, a w drodze powrotnej odpadł mi pedał - przykręciłam je na odwrót i oczywiście nie miałam czym poprawić, rower musiałam więc do domu przyprowadzić. I tak sobie stoi w pokoju od tej pory, robiąc za suszarkę na pranie i wieszak na torebki.

Mam słomiany zapał, często więc coś się u mnie kończy szybciej niż zaczyna. Tej wiosny było tak z jazdą na rowerze. Uwielbiam to, ale jedyny rower mam na działce prawie 100 km od domu. Kupiłam więc drugi, sama go poskręcałam, ponieważ przyszedł w częściach. Odczekałam aż wiosna zacznie się na dobre i wybrałam się na pierwszą przejażdżkę. Okazało się, że park jest w remoncie...

Znam ból rozczarowania, gdy kończy się coś, co jeszcze w pełni się nie rozwinęło. To, tak jak w owej książce, rozczarowanie miłosne. Przez dwa lata trwałam w dziwnej, nieokreślonej relacji. Zakończyłam ją, a facetowi to nie przeszkadzało, aż do momentu, w którym zaczęłam coś nowego. Mężczyzna, z którym zaczęłam się spotykać wydawał się ułożony, ale i bardzo szybko zaangażowany. Wiedział, że chcę z nim być... Cuż, spotykaliśmy się, po dwóch-trzech tygodniach twierdził, że jestem tą jedyną... Powtarzał, że o taką miłość warto walczyć. Myślałam, że to będzie trwać... A potem odezwał się mój były - ten od skomplikowanej relacji. Olewał mnie przez dwa lata, a nagle zaczął rościć sobie do mnie prawo. Facet z którym akurat się spotykałam, zrezygnował - z dnia na dzień, jego "warto walczyć" zmieniło się w "nie będę wtrącał się, jak masz jakąś nieskończoną relacje"... A wiedział, jak to wyglądało... Pół roku później zaręczył się...
Tak oto coś, co zapowiadało się na długoterminowy związek, skończyło się po miesiącu i kilku dniach...

Znam ból rozczarowania, gdy kończy się coś, co jeszcze w pełni się nie rozwinęło. To, tak jak w owej książce, rozczarowanie miłosne. Przez dwa lata trwałam w dziwnej, nieokreślonej relacji. Zakończyłam ją, a facetowi to nie przeszkadzało, aż do momentu, w którym zaczęłam coś nowego. Mężczyzna, z którym zaczęłam się spotykać wydawał się ułożony, ale i bardzo szybko...

Bez słowa[bookLink]4859607|Bez słowa[/bookLink]

Bez słowa[bookLink]4859607|Bez słowa[/bookLink]

 [bookCover]4859607|Bez słowa[/bookCover]