Przyjaźń i towarzyszące jej wzajemne wsparcie to coś czego szukam w powieściach obyczajowych kiedy za oknem szaro, zimno i ponuro. Takie historie otulają serce niczym ciepły, wełniany szalik, a kiedy promieni słońca jest coraz mniej to przyznaję, że bardzo takich ocieplaczy potrzebuję.
Czy zatem letnimi, często dusznymi wieczorami szukam burzliwych starć między bohaterkami? Nie do końca… ale dynamika książki powinna być wówczas rześka jak lemoniadka.
Podsumowując, złe książki absolutnie nie istnieją, czasem żeby poczuć jej charakterystyczny klimat wystarczy poczekać miesiąc, dwa... lub sześć ;)

Przyjaźń i towarzyszące jej wzajemne wsparcie to coś czego szukam w powieściach obyczajowych kiedy za oknem szaro, zimno i ponuro. Takie historie otulają serce niczym ciepły, wełniany szalik, a kiedy promieni słońca jest coraz mniej to przyznaję, że bardzo takich ocieplaczy potrzebuję.
Czy zatem letnimi, często dusznymi wieczorami szukam burzliwych starć między bohaterkami?...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W powieściach obyczajowych najbardziej lubię, kiedy ich bohaterki dojrzewają, przechodzą w życiu do następnego etapu. Kiedy wykorzystują swoją szansę na to, żeby kimś być. Kiedy idą do przodu, a nie drepczą w miejscu. Kiedy potrafią wykorzystać swój gniew, żeby odnaleźć w nim swoją siłę. Kiedy potrafią się w tym wszystkim zjednoczyć...Nie ukrywam, że wtedy, niczym wampir energetyczny ładuje sobie akumulatory takimi bohaterkami. Pojawia się też w mojej głowie myśl, że warto w życiu działać, szukać osób z którymi można się w tym działaniu jednoczyć. Może to, co napisałam brzmi trochę banalnie, ale szczerze, z ręką na sercu, dla mnie takie bohaterki są naprawdę silą napędową.

W powieściach obyczajowych najbardziej lubię, kiedy ich bohaterki dojrzewają, przechodzą w życiu do następnego etapu. Kiedy wykorzystują swoją szansę na to, żeby kimś być. Kiedy idą do przodu, a nie drepczą w miejscu. Kiedy potrafią wykorzystać swój gniew, żeby odnaleźć w nim swoją siłę. Kiedy potrafią się w tym wszystkim zjednoczyć...Nie ukrywam, że wtedy, niczym wampir...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W powieściach obyczajowych, których głównymi postaciami są kobiety najbardziej lubię śledzić ich relację i porównywać ją do moich własnych doświadczeń. Nie ważne czy opisany jest spór pomiędzy kobietami, czy może wzajemna pomoc - ja zawsze skupiam się na odwołaniu tego do rzeczywistości, bo mimo wszystko nawet z najlepszą przyjaciółką da się czasem pokłócić, a najgorsza znajomość może się przerodzić w bliską relację. Dlatego można powiedzieć, że przyglądam się ich relacji pod względem psychologicznym oraz obserwuję ich ewolucję, ponieważ często zdarza się tak, że pod koniec książki obie kobiety łączy całkiem coś innego niż na samym początku.

W powieściach obyczajowych, których głównymi postaciami są kobiety najbardziej lubię śledzić ich relację i porównywać ją do moich własnych doświadczeń. Nie ważne czy opisany jest spór pomiędzy kobietami, czy może wzajemna pomoc - ja zawsze skupiam się na odwołaniu tego do rzeczywistości, bo mimo wszystko nawet z najlepszą przyjaciółką da się czasem pokłócić, a najgorsza...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W powieściach obyczajowych, w których obserwujemy losy kilku kobiet, najbardziej lubię przypływ energii którego doświadczam w trakcie czytania, dlatego chętnie sięgam po książki w których bohaterki pokazują, że można przezwyciężyć największe przeciwności w życiu i osiągnąć to o czym się marzy. Takie w których bohaterem zbiorowym jest żeńska przyjaźń, a główną rolę grają ważne w życiu wartości - uczciwość, solidarność, szacunek, wytrwałość i cierpliwość.
Często po takiej lekturze sięgam po telefon i dzwonię do przyjaciółki, tak po prostu żeby porozmawiać, zwierzyć się ale i wysłuchać, czasem pocieszyć.

W powieściach obyczajowych, w których obserwujemy losy kilku kobiet, najbardziej lubię przypływ energii którego doświadczam w trakcie czytania, dlatego chętnie sięgam po książki w których bohaterki pokazują, że można przezwyciężyć największe przeciwności w życiu i osiągnąć to o czym się marzy. Takie w których bohaterem zbiorowym jest żeńska przyjaźń, a główną rolę grają...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Osobiście czymś, co uwielbiam w przyjaźni postaci żeńskich w powieściach obyczajowych jest kontrast tychże postaci. Każda z nich jest różna, ale w jakiś sposób dopełniają się i rozumieją bez słów. Mimo innych poglądów oraz wzorców zachowań są dla siebie niesamowicie bliskie, i choć czasami przez te względy potrafią się nieźle pokłócić, to nie potrafią się na siebie zbyt długo gniewać. Takie właśnie przyjaźnie trwają wiele lat, nawet jeśli nie rozmawiały ze sobą przez długi czas, w ułamku sekundy łapią ze sobą wspólny język i wyglądają, jak gdyby rozmawiały ze sobą najdalej wczoraj.

Osobiście czymś, co uwielbiam w przyjaźni postaci żeńskich w powieściach obyczajowych jest kontrast tychże postaci. Każda z nich jest różna, ale w jakiś sposób dopełniają się i rozumieją bez słów. Mimo innych poglądów oraz wzorców zachowań są dla siebie niesamowicie bliskie, i choć czasami przez te względy potrafią się nieźle pokłócić, to nie potrafią się na siebie zbyt...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja w "obyczajówkach" najchętniej wypatruję pewnych siebie, twardo stąpających po ziemi, znających swoją wartość kobiet. Uwielbiam ich cięte jeżyki i chęć dążenia do własnych, wyznaczonych sobie celów. Uwielbiam zdecydowane kobiety, które potrafią robić karierę, prowadzić dom i znajdują czas na spotkania i wspieranie swoich przyjaciółek.
Takie postacie są moją inspiracją i mimo, iż zdaję sobie sprawę, że to jedynie literacka fikcja nabieram werwy i chęci do działania. Uświadamiam sobie, że również mam przyjaciółki na które mogę liczyć i którym w razie gorszych dni mogę się wypłakać.
Uwielbiam kiedy kobiety w takich książkach wzajemnie się wspierają i dodają sobie otuchy. Pozwala mi to wierzyć, że na świecie nie każdy tylko liczy na nasze potknięcie, ale są też osoby, które dobrze nam życzą i będą nas wspierać w drodze do osiągnięcia wyznaczonych celów.

Ja w "obyczajówkach" najchętniej wypatruję pewnych siebie, twardo stąpających po ziemi, znających swoją wartość kobiet. Uwielbiam ich cięte jeżyki i chęć dążenia do własnych, wyznaczonych sobie celów. Uwielbiam zdecydowane kobiety, które potrafią robić karierę, prowadzić dom i znajdują czas na spotkania i wspieranie swoich przyjaciółek.
Takie postacie są moją inspiracją i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W powieściach obyczajowych, w których główne skrzypce grają role żeńskie, lubię przede wszystkim kobiety sukcesu.Nie żadne tam kury domowe, podlotki poszukujące tej pierwszej jedynej miłości. Uwielbiam bohaterki,które potrafią wyrwać się z więzów uciemiężenia. Przerodzić się niczym kaczątko w łabędzia, zrzucić kajdany zdominowania i wziąć sprawy w swoje ręce. Wątek ucieczki od przemocy domowej, fizycznej, ale też psychicznej jest dla wielu czytelniczek znany z autopsji.Dlatego tak ważne jest pojawianie się na rynku takowych pozycji książkowych. Trzeba pokazywać płci żeńskiej,że można żyć inaczej, lepiej. Że można wysoko zajść zaczynając od zera. To właśnie rozumiem przez kobietę sukcesu, kobietę, która uporała się ze swoimi demonami i rozłożyła skrzydła.Takie powieści doceniam i czytam.

W powieściach obyczajowych, w których główne skrzypce grają role żeńskie, lubię przede wszystkim kobiety sukcesu.Nie żadne tam kury domowe, podlotki poszukujące tej pierwszej jedynej miłości. Uwielbiam bohaterki,które potrafią wyrwać się z więzów uciemiężenia. Przerodzić się niczym kaczątko w łabędzia, zrzucić kajdany zdominowania i wziąć sprawy w swoje ręce. Wątek ucieczki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W powieściach obyczajowych najbardziej lubię to, jak ścieżki bohaterów – bądź też bohaterek – przeplatają się bez przerwy, budując skomplikowane sieci powiązań i zdarzeń przyczynowo-skutkowych. Jak jedno zdanie wypowiedziane przez dawno nieżyjącą już matkę pozostawia piętno w pamięci córki, rzutując na całe jej życie. Jak rada przyjaciółki popycha do decyzji, której się kilkadziesiąt stron później żałuje, lub też nie. Jak przypadkowa nieznajoma, której bezinteresownie pomogło się na ulicy, kilkanaście rozdziałów dalej okazuje się grać istotną rolę w losach bohaterki.

Sieć powiązań między bohaterkami obyczajówek potrafi być tak poplątana, jak sieć londyńskich linii metra, dlatego też autor ma ogromne pole do popisu i do wzbudzenia w czytelnikach emocji. Bo przecież takie przeplatanie się ludzkich ścieżek, takie osoby, które pojawiły się w naszym życiu, pozostawiły ślad, i zostały lub też przepadły na zawsze, są nam całkiem dobrze znane.

W powieściach obyczajowych najbardziej lubię to, jak ścieżki bohaterów – bądź też bohaterek – przeplatają się bez przerwy, budując skomplikowane sieci powiązań i zdarzeń przyczynowo-skutkowych. Jak jedno zdanie wypowiedziane przez dawno nieżyjącą już matkę pozostawia piętno w pamięci córki, rzutując na całe jej życie. Jak rada przyjaciółki popycha do decyzji, której się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kocham kiedy w kobiecym gronie rozkwitają relacje. Zazwyczaj zaczyna się od nienawiści, by potem humorem i zgryzotą wstrzyknąć w serce wspaniałą przyjacielską nić "na dobre i na złe". Wszystkie te komplikacje, zwroty, zgryzoty, rywalizacje ostatecznie tworzą piękną mozaikę emocjonalną. Można się w nią w kółko wczytywać, a mimo to, za każdym razem dostrzeże się coś co wcześniej jakoś umknęło (a odnalezione tylko dodaje uroku, realizmu i nostalgii).
Niezmienne i nieskomplikowane relacje są nudne (do tego mało realne), dlatego lubię czytać jak coś zaczyna się wyplatać z nici, a nie przepadam za oglądaniem splotu, w którym nie sposób dostrzec początku ani końca.

Kocham kiedy w kobiecym gronie rozkwitają relacje. Zazwyczaj zaczyna się od nienawiści, by potem humorem i zgryzotą wstrzyknąć w serce wspaniałą przyjacielską nić "na dobre i na złe". Wszystkie te komplikacje, zwroty, zgryzoty, rywalizacje ostatecznie tworzą piękną mozaikę emocjonalną. Można się w nią w kółko wczytywać, a mimo to, za każdym razem dostrzeże się coś co...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W powieściach obyczajowych lubię to, iż posiadają fabuły, które mogłyby być (lub były czy są) odzwierciedleniem rzeczywistości. Dają mi więc możliwość poznania jakiegoś innego środowiska niż moje własne bez wychodzenia z domu w wersji prostej i przyjemnej do przyswojenia. W ten sposób poznawałam ostatnio życie kobiet w Arabii i w islamie, a teraz poznaję ciemnoskóre amerykanki i ich życie w latach 50. i 60. ubiegłego wieku. Nie są to powieści historyczne, a obyczajowe, zawierające w sobie ziarna historii opakowane w interesującą fabułę.

W powieściach obyczajowych lubię to, iż posiadają fabuły, które mogłyby być (lub były czy są) odzwierciedleniem rzeczywistości. Dają mi więc możliwość poznania jakiegoś innego środowiska niż moje własne bez wychodzenia z domu w wersji prostej i przyjemnej do przyswojenia. W ten sposób poznawałam ostatnio życie kobiet w Arabii i w islamie, a teraz poznaję ciemnoskóre...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej