Kiedyś z grupą znajomych wybrałam się pociągiem nad morze. W tym czasie akurat kuzynka mojej koleżanki obchodziła 18 - ste urodziny. W pociągu było tłoczno i akurat byłyśmy ściśnięte z dużą polsko - włosko rodziną. Bardzo pozytywni i roześmiani ludzie w różnym wieku zagadywali do nas, no i od słowa do słowa padło, że będziemy świętować urodziny koleżanki. Gdy dojechaliśmy na miejsce i zakwaterowaliśmy się w hotelu postanowiliśmy wyjść na plażę. Po całym dniu relaksu wróciliśmy do hotelu, gdzie część znajomych przygotowywała już urodziny. Jakie było zaskoczenie, gdy okazało się że cała polsko - włoska rodzina zameldowała się blisko nas i z hukiem włączyła się do świętowania urodzin. Rozrywkowi włosi od razu rozkręcili imprezę, która trwała do białego rana, śpiewając i biorąc wszystkich do tańca. Myślę, że dla koleżanki była to nietypowa niespodzianka i na długo zapamięta te urodziny. Czasem miło się zaskoczyć, że obcy ludzie są tak pomocni i fajni, a nie tylko każdy do każdego wilkiem. Fajny czas, dużo wspomnień :)

Kiedyś z grupą znajomych wybrałam się pociągiem nad morze. W tym czasie akurat kuzynka mojej koleżanki obchodziła 18 - ste urodziny. W pociągu było tłoczno i akurat byłyśmy ściśnięte z dużą polsko - włosko rodziną. Bardzo pozytywni i roześmiani ludzie w różnym wieku zagadywali do nas, no i od słowa do słowa padło, że będziemy świętować urodziny koleżanki. Gdy dojechaliśmy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swoją przygodę przeżyłam już ładnych parę lat temu, ale na jej wspomnienie nadal się uśmiecham. Miałam z przyjacielem wyjechać na kemping w okolice Pragi. Ostatecznie w dzień zero zaspałam, na peronie weszłam w dość dorodną psią kupę, a pomimo że zdążyliśmy na stację, to nasz pociąg nie przyjechał. Chociaż nie należę do tych spontanicznych osób zgodziłam się na autostop, bo Paweł ma w tym doświadczenie. Do granicy dotarliśmy bez większych przeszkód (poza tym, że mimo wszelkich starań czułam intensywną woń mojego buta). Później zatrzymaliśmy auto z duńską rejestracją, więc wytłumaczyliśmy po angielsku, że próbujemy dostać się w okolice Pragi. Po minie kierowcy wywnioskowaliśmy, że zrozumiał tylko miasto, ale nas wziął. Łącznie z nami w aucie było sześć osób plus jakiś mały pies na kolanach pasażera obok. Powiedziałam do Pawła, że lepsze to niż nic, po czym wszyscy na nas popatrzyli i usłyszeliśmy - to wy też Polacy?! Resztę porozumiewania mieliśmy z głowy. Jednak niefart chciał, że złapaliśmy gumę na środku pustkowia, a na dokładkę okazało się, że właściciel nie ma zapasowego koła i musi poczekać na lawetę. Czekanie miałoby trwać pół dnia, więc nie chcąc tracić czasu postanowiliśmy zaufać mapie samochodowej i wyruszyć pieszo. Dotarliśmy do stacji benzynowej i dopytaliśmy dla pewności o drogę. Dowiedzieliśmy się, że w sumie to wszystko się zgadza, ale szybciej będzie jak pójdziemy polną drogą tuż obok stacji. Gdzieś w połowie zaczął kropić deszcz, więc postanowiliśmy rozbić namiot i przeczekać. Zdążyliśmy przed ulewą, która nie chciała się skończyć. Z racji tego, że jestem głodomorem zaczęłam szukać krakersów w plecaku. Znalazłam tylko wygryzioną dziurę w kieszeni mojego plecaka. Tak, pies pokrzyżował moje plany, a Paweł widząc moją smutną minę zaczął się śmiać, po czym powiedział, że mogło być gorzej, bo zawsze namiot mógłby przeciekać. Popatrzyłam na niego i również wybuchłam śmiechem. Ostatecznie skończyło się na tym, że noc spędziliśmy w namiocie, bo cały czas lało, a rano dotarliśmy do tego miasteczka, gdzie złapaliśmy autobus do Pragi.

Swoją przygodę przeżyłam już ładnych parę lat temu, ale na jej wspomnienie nadal się uśmiecham. Miałam z przyjacielem wyjechać na kemping w okolice Pragi. Ostatecznie w dzień zero zaspałam, na peronie weszłam w dość dorodną psią kupę, a pomimo że zdążyliśmy na stację, to nasz pociąg nie przyjechał. Chociaż nie należę do tych spontanicznych osób zgodziłam się na autostop, bo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z mamą z zadowoleniem zasiadłyśmy do porannej kawy. W domu panowały od godziny cisza i spokój, a my mogłyśmy w końcu odpocząć po tygodniowej obecności corocznych wakacyjnych gości(bo my nigdy nigdzie nie jeździmy, za to do nas jeżdżą wszyscy). Ale teraz sezon już się skończył, a tata i brat wsiedli do samochodu wraz z wujkiem i jego synem, aby ich odwieźć na lotnisko.

Jednak ten poranny zachwyt nad pustym domostwem przerwał telefon od taty.
- My będziemy za jakąś godzinę z powrotem. A i przywieziemy Wam gości.
Z mamą spojrzałyśmy na siebie z przerażeniem. Znowu goście. Kto tym razem?

Godzinę później pod dom zajeżdża nasz samochód, a z niego wysiadają: tata, brat i wujek z synem. My przerażone biegniemy pytać, co się ZNOWU stało?

A tata ze stoickim spokojem:
- Nic. Start próbny odchaczony. Udało się im wsiąść do samochodu z całym bagażem. Droga na lotnisko jest bezpieczna. Dokumenty w kieszeniach, a nawet mają bilety. Sprawdziliśmy gdzie jest terminal i wszystko przebiegło jak należy.
- Doprawdy?
- Tak, a samolot mają jutro.

Z mamą z zadowoleniem zasiadłyśmy do porannej kawy. W domu panowały od godziny cisza i spokój, a my mogłyśmy w końcu odpocząć po tygodniowej obecności corocznych wakacyjnych gości(bo my nigdy nigdzie nie jeździmy, za to do nas jeżdżą wszyscy). Ale teraz sezon już się skończył, a tata i brat wsiedli do samochodu wraz z wujkiem i jego synem, aby ich odwieźć na lotnisko.

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja przygoda jest z dreszczykiem grozy. Chyba mało zabawna, ale opiszę.
Wakacje w Egipcie kilka lat temu, wycieczka na zakupy do Hurghady. Z koleżanką blondynką wchodzimy do sklepu. Jesteśmy jedynymi klientkami. Nagle jeden ze sprzedawców zamyka drzwi na klucz, zasłania okna, wszyscy uciekają na zaplecze, a nam każą wejść pod stół. My oszalałe ze strachu!
Pod stołem leżał już jeden ze sprzedawców, chłopak mniej więcej w naszym wieku. Właśnie wrócił ze studiów w Londynie i pomaga ojcu w sklepie. Zaczął nas uspokajać, żebyśmy się nie martwiły, że to taka "normalna", codzienna sytuacja. Po prostu mafia zbiera haracze od właścicieli sklepów, a oni nie chcą płacić, więc się ukrywają. No wtedy to już byłam jedną nogą w grobie. Pomyślałam, że to już koniec, umrzemy tutaj w tym egipskim sklepiku, okradną nas, zgwałcą i porzucą na pustyni.. Całe życie przed oczami, zawał serca i wszystko naraz.
Na szczęście cała "akcja" trwała krótko. Nie muszę dodawać, że niczego nie kupiłyśmy :) Czym prędzej uciekłyśmy do autobusu. To był nasz pierwszy i ostatni samotny wypad na zakupy w Hurghadzie ;)

Moja przygoda jest z dreszczykiem grozy. Chyba mało zabawna, ale opiszę.
Wakacje w Egipcie kilka lat temu, wycieczka na zakupy do Hurghady. Z koleżanką blondynką wchodzimy do sklepu. Jesteśmy jedynymi klientkami. Nagle jeden ze sprzedawców zamyka drzwi na klucz, zasłania okna, wszyscy uciekają na zaplecze, a nam każą wejść pod stół. My oszalałe ze strachu!
Pod stołem leżał...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bitwa na balony z wodą!
Plan bitwy układaliśmy z kuzynami dobrych parę tygodni wcześniej. Zaopatrzyliśmy się w odpowiednie komponenty i sprosiliśmy wszystkich rodzinnych równolatków. Uwierzcie mi kuzynostwa mam naprawdę sporo. Kiedy z nieba lał się żar grupa dzieciaków uganiała się za sobą na pobliskim polu wrzeszcząc niemiłosiernie. Kompletnie przemoczeni wróciliśmy do ogrodu gdzie czekali na nas rodzice z ogniskiem i pieczonymi kiełbaskami. Opowieści o duchach z tego ogniska do tej pory wspominam z ciarkami na plecach. Cudowny, pełen radości dziecięcy świat...

Bitwa na balony z wodą!
Plan bitwy układaliśmy z kuzynami dobrych parę tygodni wcześniej. Zaopatrzyliśmy się w odpowiednie komponenty i sprosiliśmy wszystkich rodzinnych równolatków. Uwierzcie mi kuzynostwa mam naprawdę sporo. Kiedy z nieba lał się żar grupa dzieciaków uganiała się za sobą na pobliskim polu wrzeszcząc niemiłosiernie. Kompletnie przemoczeni wróciliśmy do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja przygoda wydarzyła się rok temu na wyspie Lanzarote. Już w pierwszym dniu poznaliśmy rodzinę z dwiema córkami. Starsza (Oliwia) miała szesnaście, a młodsza (Julia) czternaście.
Zaczęło się od tego, że na dyskotece do szesnastolatki podszedł nieznajomy anglik i poprosił ją do tańca. Wtedy straciłyśmy ją z oczu lecz nie na długo, ponieważ chwilę później wróciła mówiąc że zgodziła się iść z chłopakiem na spacer ale, że go nie znała miałyśmy ich śledzić. Wydawało nam się, że pośród krzaków napewno nas nie zauważą.
Wszystko poszłoby zgodnie z planem gdyby nie znajomi chłopaka, którzy podczas, gdy my wracałyśmy ze szpiegowania prawie niezauważone, siedzieli przy wejściu patrząc na nas, jak się okazało od początku. Później opowiedzieli swojemu przyjacielowi co robiłyśmy. Do końca wyjazdu ja i Julia byłyśmy uważane za nienormalne, a Oliwia zaprzyjaźniła się z anglikiem i znają się do teraz. Tegoroczne wakacje również spędzimy razem i już mamy kilka nowych scenariuszy "Co możemy zrobić źle?". Czuję że będzie jeszcze ciekawiej.

Moja przygoda wydarzyła się rok temu na wyspie Lanzarote. Już w pierwszym dniu poznaliśmy rodzinę z dwiema córkami. Starsza (Oliwia) miała szesnaście, a młodsza (Julia) czternaście.
Zaczęło się od tego, że na dyskotece do szesnastolatki podszedł nieznajomy anglik i poprosił ją do tańca. Wtedy straciłyśmy ją z oczu lecz nie na długo, ponieważ chwilę później wróciła mówiąc...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ula westchnęła ciężko i ściągnęła spocone tenisówki, by trochę wyschły.
– Ta wymiana studencka z Mozambikiem to od początku był jakiś pic na wodę.
Ona i jej przyjaciółka, Iza, od ośmiu miesięcy studiowały na Wydziale Bibliotekoznawstwa. Piątka najlepszych studentów wzięła udział w wymianie międzynarodowej. Pozostali studenci, zakwalifikowani do wyjazdu, pojechali do Francji, USA i na Islandię. Uli i Izie przypadł w udziale Mozambik.
Dziewczyny przypomniały sobie ubogą mieścinę, w której wylądował ich samolot. Lotnisko składało się z udeptanej drogi, służącej jako pas startowy, i z baraku z blachy falistej, który uchodził za kasę biletową, stanowisko odprawy i strefę bezcłową w jednym. Potem chybotliwym dżipem, który wyglądał, jakby trzymał się tylko na słowo honoru, ich osiemdziesięcioletni przewodnik zawiózł je do hotelu, w którym największą atrakcją była fontanna, która albo nie działała, albo pluła mętną, brązową wodą. Dlatego też dziewczyny ucieszyły się, gdy Mbabane zaproponował im wycieczkę safari. W Mozambiku działo się tyle, że po kilku dniach cywilizowanemu człowiekowi nawet oglądanie obrad Sejmu wydałoby się ciekawsze.
- Zaraz umrę. – Ula opadła ciężko na ziemię i oparła plecami o pień rachitycznego drzewka.
Wędrowały tak od paru dni, odkąd ich dżip rozkraczył się na środku pustkowia, a wiekowy przewodnik dostał zawału. Jak na złość radio również przestało działać, a nie miały tam zasięgu w komórkach, by inaczej wezwać pomoc.
- Kto w Mozambiku w ogóle czyta książki? – parsknęła Ula. – Nie wiem jak ty, ale ja tu nie widziałam ani jednej biblioteki.

Ula westchnęła ciężko i ściągnęła spocone tenisówki, by trochę wyschły.
– Ta wymiana studencka z Mozambikiem to od początku był jakiś pic na wodę.
Ona i jej przyjaciółka, Iza, od ośmiu miesięcy studiowały na Wydziale Bibliotekoznawstwa. Piątka najlepszych studentów wzięła udział w wymianie międzynarodowej. Pozostali studenci, zakwalifikowani do wyjazdu, pojechali do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja siostra wracała z obozu żeglarskiego w pewną słoneczną niedziele. Byłam tam instruktorem więc odprowadziłam ją na dworzec, gdzie czekałyśmy na pociąg. Szybko okazało się, że nie wzięła swojego śpiwora, który musiał zostać gdzieś na rufie łódki, a po którego nie było już czasu wrócić...
Całe w nerwach patrzyłyśmy na zbliżający się szybko pociąg, a kiedy się zatrzymał, wysiadła z niego starsza kobieta. Wzięłam ciężki plecak siostry, weszłyśmy do środka gdzie szybko ją przytuliłam i odwróciłam się w stronę drzwi, które... były już zamknięte, a pociąg ruszył.
Przebiegłam przez cały wagon spanikowana krzycząc czy ktoś wie jak to zatrzymać, ale odpowiedziała mi cisza. Szybko pobiegłam do pracowników pociągu skąd wykonałam kilka spanikowanych telefonów, a po dwóch godzinach stresującej podróży wysiadłam na zatłoczonym dworcu w Warszawie.
Musiałam wrócić na obóz, następnego dnia czekały na mnie dzieciaki gotowe do przeszkolenia, ale na dworcu nie mógł ściągnąć mi się bilet na telefon. Do odjazdu pociągu zostało pięć minut, a jeśli nie ściągnę go teraz czekają mnie kolejne problemy...
Jednak się udało. W późnych godzinach nocnych wróciłam na swoją łódkę gdzie przywitała mnie reszta kadry - niezwykle rozbawiona przygodą, która kosztowała mnie i moją siostrę o kilka godzin stresu i grozy.

Moja siostra wracała z obozu żeglarskiego w pewną słoneczną niedziele. Byłam tam instruktorem więc odprowadziłam ją na dworzec, gdzie czekałyśmy na pociąg. Szybko okazało się, że nie wzięła swojego śpiwora, który musiał zostać gdzieś na rufie łódki, a po którego nie było już czasu wrócić...
Całe w nerwach patrzyłyśmy na zbliżający się szybko pociąg, a kiedy się zatrzymał,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Po dziś dzień wspominam z rodzinką "najlepsze" wakacje naszego życia. Wszystko zaczęło się niewinnie i nic nie wskazywało na późniejszy bieg wydarzeń.
Spakowani, zwarci i gotowi ruszyliśmy obładowanym po dach samochodem w składzie: mama, tata, młodsza siostra i ja na podbój nadbałtyckich plaż. Po kilkugodzinnej podróży byliśmy już prawie na miejscu, kiedy mama postanowiła wykonać telefon do właścicieli domków, w których mieliśmy się zatrzymać, czy wszystko jest już gotowe do naszego przyjazdu. W pewnym momencie zdaliśmy sobie sprawę, że rozmowa nie przebiega tak, jak powinna: "Jak to?! Tak, na pewno w tym terminie... Zaraz będziemy". Nastąpiło długie milczenie, po czym mama wyjaśniła nam, że przez drobne niedopatrzenie zamiast w sierpniu, domek mieliśmy udostępniony w lipcu. No cóż... Zdarza się. Na miejscu okazało się, że właściciele to bardzo honorowi ludzie, którzy za wszelką cenę starali się naprawić swój błąd. Po kilkunastu wykonanych telefonach załatwili nam zakwaterowanie na cały nasz pobyt, niestety był mały haczyk. Mniej więcej co 3 dni musieliśmy przenosić się z jednego miejsca, do drugiego... I tak podczas 2 tygodniowego pobytu zaliczyliśmy już chyba wszystkie możliwe hotele, pensjonaty i domki letniskowe w całym Pobierowie. Ostatniego dnia wakacji znów zapakowaliśmy samochód szczęśliwi, że w końcu wracamy do domu, do swoich łóżek gdy nagle... Samochód nie zapalił. "To się nie dzieje naprawdę!" - krzyknął rozżalony tata po czym zadzwonił do najbliższego warsztatu.

Po dziś dzień wspominam z rodzinką "najlepsze" wakacje naszego życia. Wszystko zaczęło się niewinnie i nic nie wskazywało na późniejszy bieg wydarzeń.
Spakowani, zwarci i gotowi ruszyliśmy obładowanym po dach samochodem w składzie: mama, tata, młodsza siostra i ja na podbój nadbałtyckich plaż. Po kilkugodzinnej podróży byliśmy już prawie na miejscu, kiedy mama postanowiła...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]106697|Romain Puértolas[/authorPhoto] Romain Puértolas[authorLink]106697|Romain Puértolas[/authorLink] Całe lato bez Facebooka[bookLink]4853338|Całe lato bez Facebooka[/bookLink]
Niezwykła podróż fakira, który utknął w szafie[bookLink]4854806|Niezwykła podróż fakira, który utknął w szafie[/bookLink]

 [authorPhoto]106697|Romain Puértolas[/authorPhoto] Romain Puértolas[authorLink]106697|Romain Puértolas[/authorLink] Całe lato bez Facebooka[bookLink]4853338|Całe lato bez Facebooka[/bookLink]
Niezwykła podróż fakira, który utknął w szafie[bookLink]4854806|Niezwykła podróż fakira, który utknął w szafie[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post