Stał na brzegu rwącej rzeki. Wpatrywał się w porywisty nurt czekając aż woda na chwilę się uspokoi. Teraz albo nigdy - pomyślał. Zdecydowanym ruchem zrobił krok w przód. Zaraz się wycofał. Zadanie jakie sobie postawił zdawało się niemożliwe. Przerażające zimno i uczucie wszechobecnej mokrości go paraliżowało. Nigdy nie uda mu się wejść dalej niż dwa kroki. Gdy bił się z myślami, czy spróbować kolejny raz, usłyszał za sobą wołanie. "Kacper, Kacper! Tutaj jesteś, dzięki Bogu!". Z oddali dało się usłyszeć: "Jak pani syna pilnuje, taki mały i sam nad rzeką?". Kobieta chwyciła swojego synka za rękę. "Mamo, ja tylko chciałem nauczyć się pływać". "Determinacja tutaj nie wystarczy, rzeka jest zbyt niebezpieczna. Musisz mieć dobrego nauczyciela, żeby nie utonąć."

Stał na brzegu rwącej rzeki. Wpatrywał się w porywisty nurt czekając aż woda na chwilę się uspokoi. Teraz albo nigdy - pomyślał. Zdecydowanym ruchem zrobił krok w przód. Zaraz się wycofał. Zadanie jakie sobie postawił zdawało się niemożliwe. Przerażające zimno i uczucie wszechobecnej mokrości go paraliżowało. Nigdy nie uda mu się wejść dalej niż dwa kroki. Gdy bił się z...

Kobieta szła przez las, szczelnie opatulona wypłowiałą chustą. W rękach trzymała małe zawiniątko. Nie zwracała uwagi na przenikliwy chłód.

Wtem ujrzała cel swojej wędrówki. Zza wzgórza wyłoniła się rzeka skuta lodem. Jednak serce żywiołu wciąż biło pod skorupą śniegu.
Kobieta ostrożnie podeszła do brzegu i na pobliskiej krze ułożyła niemowlę.

Nagle odrzuciła głowę do tyłu, i z zachrypniętym głosem zawołała:
- Mateńko! Ile nieszczęść musi spaść na moją rodzinę, żebyś mnie wysłuchała? Od tygodnia przymieramy wszyscy z głodu. Jeśli błogosławisz mojej rodzinie, ześlij mi pomoc, jeśli jednak inna jest wola Nieba, to zabierz moje dziecko z tego świata, aby nie cierpiało w ostatnich chwilach życia. Ale nie każ matce patrzeć na jego agonię!
Ostatni raz pochyliła się nad maleńkim ciałkiem i ucałowała je z nabożną czcią. Po zmarzniętych policzkach kobiety płynęły łzy.

Na zewnątrz już się ściemniało. Kobieta siedziała w chacie czekając na powrót męża. Wpatrzona tępym wzrokiem w podłogę, lekko kołysała się do przodu i tyłu.
Wtem dało się słyszeć czyjeś kroki na śniegu. Do chaty wbiegł mąż, cały roztrzęsiony.
- Kochanie, Bóg czuwa, jesteśmy uratowani!
Krzyknął, po czym z rąk wypadł mu skórzany worek, z którego wysypało się ziarno.
-Już nie grozi nam śmierć z głodu. Przetrwamy dzięki temu ostatnie dni zimy i…
Nie zdążył dokończyć. Kobieta z przeszywającym wyciem upadła na podłogę. Paznokcie wbiła w twarz i zaczęła wić się jak w konwulsjach.

Na zewnątrz księżyc wyłonił się zza chmur.

Kobieta szła przez las, szczelnie opatulona wypłowiałą chustą. W rękach trzymała małe zawiniątko. Nie zwracała uwagi na przenikliwy chłód.

Wtem ujrzała cel swojej wędrówki. Zza wzgórza wyłoniła się rzeka skuta lodem. Jednak serce żywiołu wciąż biło pod skorupą śniegu.
Kobieta ostrożnie podeszła do brzegu i na pobliskiej krze ułożyła niemowlę.

Nagle odrzuciła głowę do...

Pobiegła nad rzekę.
To tu przed laty siadywali ramię w ramię, ręka w rękę i chłonęli zapachy lata. To tu, nad rzeką skradł jej pierwszy pocałunek. To tu jego drżąca ręka dotknęła jej młodej piersi.
Ile wzruszeń, ile uśmiechów, ile emocji.
To tu.
Dziś, po tylu latach stoi tu znowu.
Czy ten piasek pamięta jeszcze tą młodą miłość, te chwile, które próbowała wymazać z pamięci?
Usiadła na piasku, zanurzyła w nim dłonie. Był przyjemnie chłodny. Zamknęła oczy i wsłuchała się w szum rzeki.
- Aniu... - usłyszała.
Otworzyła oczy, gwałtownie. Ten głos, czy tylko jej się śni.
- Aniu, to ja..- to nie sen.
Za jej plecami, nieopodal stał on...

Pobiegła nad rzekę.
To tu przed laty siadywali ramię w ramię, ręka w rękę i chłonęli zapachy lata. To tu, nad rzeką skradł jej pierwszy pocałunek. To tu jego drżąca ręka dotknęła jej młodej piersi.
Ile wzruszeń, ile uśmiechów, ile emocji.
To tu.
Dziś, po tylu latach stoi tu znowu.
Czy ten piasek pamięta jeszcze tą młodą miłość, te chwile, które próbowała wymazać z pamięci?
...

Postanowił, że tego dnia udowodni wszystkim co potrafi. Szczególnie wrył mu się w wyobraźnie obraz ojca, którego bardzo kochał, a ten wyśmiewał pod nosem jego próby. Wstał wcześnie rano, na palcach wyszedł z domu, biorąc po drodze kalosze. Wolał założyć je na dworze, by nie obudzić domowników, gdyby podczas ich ubierania się przewrócił. Z szopy wziął resztę potrzebnego sprzętu i udał się tylko sobie znaną ścieżką w kierunku rzeki. Poranna mgła otulała zwilżone rosą połacie trawy. Przyznał w głębi siebie, że trochę bał się tego widoku. Na szczęście już po chwili stanął nad brzegiem rzeki. Przygotowania nie zajęły mu dużo czasu i już stał zwarty i gotowy. I wtedy dojrzał ruch. Co prawda nieduży, ale ów poruszenie wywołało w nim podniecenie wymieszane ze stresem. I tak 10 letni Staś zastanawiał się czy bardziej drga spławik, czy jego ręce…

Postanowił, że tego dnia udowodni wszystkim co potrafi. Szczególnie wrył mu się w wyobraźnie obraz ojca, którego bardzo kochał, a ten wyśmiewał pod nosem jego próby. Wstał wcześnie rano, na palcach wyszedł z domu, biorąc po drodze kalosze. Wolał założyć je na dworze, by nie obudzić domowników, gdyby podczas ich ubierania się przewrócił. Z szopy wziął resztę potrzebnego...

Młody mężczyzna stał wpatrując się w dziki nurt rzeki.
- Niedługo wszystkie moje problemy utoną razem z tobą w tej rzece. – pomyślał i zaśmiał się złowrogo.
Ola była jego szkolną miłością. Nie widział poza nią świata. Po maturze wyjechali razem na studia do Wrocławia. Ona wybrała architekturę on matematykę. Zawsze chciał uczyć w szkole.
2 godziny później
- Proszę nie rób mi krzywdy. Pozwól mi wytłumaczyć.
Napastnik nie słuchał. Zdawał się działać w amoku. Ola doskonale zdawała sobie sprawę z zagrożenia. Wiedziała jak bardzo go zraniła. Zniszczyła mu życie, karierę i pozbawiła miłości, która go napędzała.
- To zabawne, że wybrałeś to miejsce, żeby mnie zabić.
Ola doskonale je znała. To była ich rzeka. To tu miłość była ważniejsza od kasy i pochodzenia.
Poparzył na nią nienawistnie.
- Dlaczego to robisz? – spytała chociaż doskonale wiedziała.
Wróciła wspomnieniami do tej zimowej jesieni. Kochała go. Nie wyobrażała sobie życia bez niego. Wtedy do akademika przyjechał jej ojciec. Powiedział, że stracili dom, samochód i mają długi. Jedynym ratunkiem był ślub Oli z bogatym biznesmenem. Musiała zerwać z Marcinem. On był zbyt biedny, aby podreperować finanse ojca. Ojciec postanowił pozbyć się go raz na zawsze. Nigdy go nie lubił. Zebrał „dowody” na to, że Marcin nie może zostać nauczycielem. Spreparował zdjęcia. Od tej pory miały istotne znaczenie w sprawie przeciwko pedofilii.

Młody mężczyzna stał wpatrując się w dziki nurt rzeki.
- Niedługo wszystkie moje problemy utoną razem z tobą w tej rzece. – pomyślał i zaśmiał się złowrogo.
Ola była jego szkolną miłością. Nie widział poza nią świata. Po maturze wyjechali razem na studia do Wrocławia. Ona wybrała architekturę on matematykę. Zawsze chciał uczyć w szkole.
2 godziny później
- Proszę nie...

Przybył jak co wieczór nad jezioro. Ciemnie kosmyki przykleiły mu się do czoła, pot spływał po plecach. Lato tego roku było szczególnie upalne.
Młodzieniec wyciągnął spod bluzki zawiniątko, które rozłożył nad brzegiem jeziora. Z duszą na ramieniu cofnął się kilka kroków i podszedł do wyróżniającego się na tle innych drzewa. Dokładnie pod nim dwa dni temu znalazł małego wilczka ze zranioną łapą. Nie mógł zostawić go bez pomocy, ale wiedział, że jeśli zabierze go do domu - ojciec wygna go razem z nim. Był zdeterminowany, by mu pomóc. Codziennie zostawiał mu miskę pełną wody oraz trochę jedzenia na zapas. Opatrzył mu ranę i miał nadzieję, że wilczek wyjdzie z tego i wyrośnie na silnego wilka.
Chłopak był samotny, dzięki zwierzakowi, czuł się komuś potrzebny. Nie wiedział tylko jakie plany właśnie w tym momencie snuł jego ojciec - kłusownik i przed jak trudnym wyborem zostanie już niedługo postawiony...

Przybył jak co wieczór nad jezioro. Ciemnie kosmyki przykleiły mu się do czoła, pot spływał po plecach. Lato tego roku było szczególnie upalne.
Młodzieniec wyciągnął spod bluzki zawiniątko, które rozłożył nad brzegiem jeziora. Z duszą na ramieniu cofnął się kilka kroków i podszedł do wyróżniającego się na tle innych drzewa. Dokładnie pod nim dwa dni temu znalazł małego...

Rzeka szumiała mi w uszach. Stałem na jej brzegu i wpatrywałem się w silny nurt analizując możliwe sposoby przekroczenia jej. Była ona jedną z wielu przeszkód na mojej drodze. Po tym co przeszedłem i jaki przyświecał mi cel nic nie mogło mnie zatrzymać. Wiedziałem, że muszę uciekać, ukryć się, miałem w głowie mętlik. W końcu zadecydowałem. Raz kozie śmierć. Skoczyłem w lodowato- zimną wodę. Pierwsze machnięcie, drugie, trzecie, szło mi lepiej niż się spodziewałem. Wynurzyłem głowę aby zaczerpnąć powietrza, otworzyłem oczy... i o mały włos nie zemdlałem ze strachu. Przede mną znajdowała się tratwa, a ku mojemu zdziwieniu siedział na niej zgarbiony, starszy mężczyzna. Jak mogłem go nie zauważyć? Przecież byłem czujny jak nigdy. Nie czas był teraz na snucie teorii trzeba szybko...
-Witaj chłopcze, nie potrzebujesz podwózki?- odezwał się starzec.
-Poradzę sobie- powiedziałem, starając jak się jak najbardziej zmienić głos, który znany już był w całym kraju.
-W takim razie do zobaczenia na brzegu.-odpowiedział, po czym zamaszyście odepchnął się kijem.
Zdyszany dopłynąłem do brzegu. Mężczyzna, już bez tratwy, przypatrywał mi się.
-Skądś znam tę twarz. Widziałem już takich jak ty, takich, którzy bez zastanowienia potrafią rzucić się w lodowatą wodę, aby przeżyć. Jak ci na imię?
-...

Rzeka szumiała mi w uszach. Stałem na jej brzegu i wpatrywałem się w silny nurt analizując możliwe sposoby przekroczenia jej. Była ona jedną z wielu przeszkód na mojej drodze. Po tym co przeszedłem i jaki przyświecał mi cel nic nie mogło mnie zatrzymać. Wiedziałem, że muszę uciekać, ukryć się, miałem w głowie mętlik. W końcu zadecydowałem. Raz kozie śmierć. Skoczyłem w...

Krzysiek usiadł na czarnej, wypalonej trawie nad brzegiem Lejówki. Słońce grzało niemiłosiernie, na niebie nie pojawiła się żadna chmura mogąca przynieść ukojenie. Niczym nastolatek wrzucał do rzeki kamyk za kamykiem. Wszystko było jak dawniej, z tą tylko różnicą, że kiedyś po dnie sunęły raki, zastąpione dziś butelką po wodzie mineralnej i kilkoma puszkami po piwie. W trawach przy brzegu pałętały się jednorazówki, niezidentyfikowane kawałki plastiku a nawet wyblakły czerwony podkoszulek. Kiedy był tu ostatnim razem nie posiadał dyplomu ukończenia prawa, żony, syna i bojownika w szklanej kuli. Nie miał swojego mieszkania, ani nawet marzenia, że kiedyś je nabędzie. Wrócił, bo chciał pokazać synowi najsłodsze miejsce swojego dzieciństwa, uczcić pamięć zmarłego niedawno ojca, któremu zawdzięczał niewiarygodnie zielone oczy, determinację i umiejętność obsługi sprzętu wędkarskiego. Poza tym wszystko w życiu zdobył sam. Lejówka nie może tak wyglądać - pomyślał - ten cholernie gorący dzień zapamiętam jako początek walki o przywrócenie tego miejsca do życia. Kiedy wstał podniósł za sobą tumany kurzu. Strzepnął go z ubrania i był już pewien, że kiedy przybędzie tu następnym razem zanurzy ciało w kojąco chłodnej, czystej i pełnej ryb wodzie. Wypowiedział krucjatę swojego życia.

Krzysiek usiadł na czarnej, wypalonej trawie nad brzegiem Lejówki. Słońce grzało niemiłosiernie, na niebie nie pojawiła się żadna chmura mogąca przynieść ukojenie. Niczym nastolatek wrzucał do rzeki kamyk za kamykiem. Wszystko było jak dawniej, z tą tylko różnicą, że kiedyś po dnie sunęły raki, zastąpione dziś butelką po wodzie mineralnej i kilkoma puszkami po piwie. W...

Stała na wybetonowanym brzegu rzeki i wpatrywała się w jej porywistą toń. Ta rzeka i ten kiedyś drewniany most, stanowiły granicę, oddzielającą dwa światy. Nawet dworzec kolejowy wybudowano po tamtej stronie, aby przypadkiem żadne niepożądane niemowle nie urodziło się na ziemi nobliwych obywateli miejskich. Chociaż tą granicę wyrysowano w średniowieczu, odcisnęła one ślad na współczenym wyglądzie miasta. Cała pamięć o ich instytucjach, o szkole, stowarzyszeniach męskich i żeńskich, o należących do nich budynkach i parcelach została wymazana, ulotniła się wraz z dymem płonącej bożnicy. Była prawnuczką dyrektora szkoły, który został zwolniony z pracy, wywieziony wraz z innymi bydlęcymi wagonami na północ i nikt nie wie, gdzie zakończył życie. Przyjechała w jego rodzinne strony, aby dowiedzieć się prawdy. Kipiała ninawiścią do tych, którzy poddali się nazistowskiemu obłędowi i współpracując z okupantem, wydali jej przodków na śmierć. Była młoda, inteligentna i odziedziczyła właśnie niemałą sumę po babci. Pieniądze mogły jej pomóc otworzyć wiele, dotąd zamkniętych, drzwi. W swojej młodzieńczej determinacji pragnęła jedynie, aby oprawcy jej rodziny w końcu odpowiedzieli za swoje grzechy. Za wszelką cenę.

Stała na wybetonowanym brzegu rzeki i wpatrywała się w jej porywistą toń. Ta rzeka i ten kiedyś drewniany most, stanowiły granicę, oddzielającą dwa światy. Nawet dworzec kolejowy wybudowano po tamtej stronie, aby przypadkiem żadne niepożądane niemowle nie urodziło się na ziemi nobliwych obywateli miejskich. Chociaż tą granicę wyrysowano w średniowieczu, odcisnęła one ślad...