Jakimś cudem potrafię wyłączać emocje. Chyba nauczyło mnie tego życie. Najgorszy jest czas oczekiwania, potem wszystko idzie mniej stresująco. Zawsze staram się kierować myśli na coś przyjemnego i oddychać głęboko.

Jakimś cudem potrafię wyłączać emocje. Chyba nauczyło mnie tego życie. Najgorszy jest czas oczekiwania, potem wszystko idzie mniej stresująco. Zawsze staram się kierować myśli na coś przyjemnego i oddychać głęboko.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W pracy pod presją czasu idzie mi całkiem nieźle, ale nie powiedziałabym, że to dzięki zahartowaniu podczas czytania kryminałów. Kiedy w pracy stresowa sytuacja i presja czasu powodują, że działam szybko i nie zastanawiam się, nie kombinuję, to gdy w książce pojawia się sytuacja stresowa... czasem po prostu mnie mrozi. Odkładam książkę na bok, za chwilę biorę do ręki i tak w kółko. Chcę czytać i nie chcę czytać. Bo przecież muszę się dowiedzieć jak się to skończyło, ale za bardzo się tym stresuję... Czasem mam ochotę po prostu przejść kilka stron dalej i zobaczyć jak się skończyło, żeby się nie stresować, ale z drugiej strony, po co pozbawiać się tej przyjemności?

W pracy pod presją czasu idzie mi całkiem nieźle, ale nie powiedziałabym, że to dzięki zahartowaniu podczas czytania kryminałów. Kiedy w pracy stresowa sytuacja i presja czasu powodują, że działam szybko i nie zastanawiam się, nie kombinuję, to gdy w książce pojawia się sytuacja stresowa... czasem po prostu mnie mrozi. Odkładam książkę na bok, za chwilę biorę do ręki i tak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dryń, dryń!
-Tak słucham?
- Panie kolego, komputer mi nie działa, mógłbyś podejść ?
- Momencik, tylko skończę raport dla Zarządu.
Puk, Puk!
- Cześć, możesz zerknąć bo kserokopiarka szwankuje!?
- Dobrze, tylko sprawdzę co Prezes chciał.
W tych i wielu innych sytuacjach pomoże Ci najnowszy nie-suplement diety „Mam to gdzieś, spokojnie!”. Ta filozofia radzenia sobie w stresie, opracowana przez amerykańskich naukowców daje natychmiastowe efekty już od pierwszego dnia stosowania. Zaufało nam już 110% Polaków!
Przed użyciem skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, albo po prostu „mniej to gdzieś, spokojnie!”.

Dryń, dryń!
-Tak słucham?
- Panie kolego, komputer mi nie działa, mógłbyś podejść ?
- Momencik, tylko skończę raport dla Zarządu.
Puk, Puk!
- Cześć, możesz zerknąć bo kserokopiarka szwankuje!?
- Dobrze, tylko sprawdzę co Prezes chciał.
W tych i wielu innych sytuacjach pomoże Ci najnowszy nie-suplement diety „Mam to gdzieś, spokojnie!”. Ta filozofia radzenia sobie w stresie,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem jedną z nielicznych osób, które można nazwać mianem działacza. Stres to dla mnie żadne wyzwanie. Mam olbrzymi lęk wysokości, ale jeśli ktoś zaproponuje skok na bungee czemu by nie? Po to jest życie, żeby pokonywać własne słabości i podejmować się najróżniejszych wyzwań. Stres w pracy to dla mnie raj, jeden z niewielu momentów kiedy mogę się wykazać, kiedy inni panikują ja przejmuję dowodzenie i zaczynam rozdzielać zadania. Jeśli ktoś poddałby mnie badaniu pod tytułem "wysłanie na bezludną wyspę" już lecę, zgłaszam się na ochotnika. Móc przeżyć miesiąc, tydzień, czy nawet rok tylko z własnym rozumem oraz logicznym myśleniem, coś niesamowitego. Adrenalina, która pomogłaby mi działać pod presją: znajdź jedzenie lub zgiń, piszę się na to z zamkniętymi oczami. Stres ? Co to takiego? Oczywiście odczuwam stres, ale on jest dla mnie bombą nuklearną, która zmusza mnie do działania oraz do szybkiego podejmowania decyzji. Czytając różne książki, zawsze chcę być na miejscu postaci, mam ochotę się sprawdzić, kiedy los świata leży w moich rękach, decyzjach oraz oczywiście czynach. Ciekawe co czują superbohaterowie? Moim zdaniem olbrzymi stres, ponieważ w ich rękach spoczywa życie oraz istnienie milionów istnień. Jedna malutka decyzja może zrujnować życie całego miasta, albo je uratować. Zawsze marzyłam, żeby być superbohaterką, być odpowiedzialną za innych. Stres dla mnie jest czymś niesamowitym, jednym wielkim narkotykiem, który zmusza mnie do działania. A stres i adrenalina razem to jest po prostu dla mnie ambrozja.

Jestem jedną z nielicznych osób, które można nazwać mianem działacza. Stres to dla mnie żadne wyzwanie. Mam olbrzymi lęk wysokości, ale jeśli ktoś zaproponuje skok na bungee czemu by nie? Po to jest życie, żeby pokonywać własne słabości i podejmować się najróżniejszych wyzwań. Stres w pracy to dla mnie raj, jeden z niewielu momentów kiedy mogę się wykazać, kiedy inni...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeżeli nie odczuwam presji czasu czy jakiegokolwiek stresu to najprawdopodobniej nie wywiążę się z powierzonego zadania. Nawet pracę magisterską pisałam w ostatnim miesiącu przed jej zdaniem, na domiar złego nie miałam wybranego promotora bo nikt już nie chciał mi poświęcić uwagi. Efekt? Praca jako jedna z najlepszych na roku a promotor zmienił w niej tylko tytuł.
Gdybym tą odpowiedź pisała na pięć minut przed końcem terminu konkursu pewnie byłaby ciekawsza, ale że nie czuję presji czasu...
;)

Jeżeli nie odczuwam presji czasu czy jakiegokolwiek stresu to najprawdopodobniej nie wywiążę się z powierzonego zadania. Nawet pracę magisterską pisałam w ostatnim miesiącu przed jej zdaniem, na domiar złego nie miałam wybranego promotora bo nikt już nie chciał mi poświęcić uwagi. Efekt? Praca jako jedna z najlepszych na roku a promotor zmienił w niej tylko tytuł.
Gdybym tą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To co powiem może być banalne i wydawać by się mogło, że nierealne. Sposób na stres? Nie przejmować się. Ktoś powie "łatwo powiedzieć, trudniej zrobić". Zgadzam się z tym. Ale moja przedostatnia praca była pod względem stresogenności mistrzem. Bałem się do pracy iść, jak wracałem do domu jedyne na co miałem ochotę to przysłowiowa setka. A po setce stres, że jutro znowu do pracy. 5 lat to trwało! Aż w końcu coś pękło we mnie. Praktycznie z dnia na dzień odszedłem z pracy z postanowienie, „Nigdy więcej”.
W aktualnej pracy wychodzę z założenia, że wszystko można przecież załatwić na spokojnie. Żadne krzyki przełożonych mnie nie ruszą. Szkoda życia i nerwów. I faktycznie – pracuję już jakiś czas z tym postanowienia się „niczym” i faktycznie działa. Poniedziałki mi nie straszne, spokojny wracam domu, rano bez stresu jadę do pracy.
Wiem, że łatwo powiedzieć. Ale spróbujcie się nie przejmować. Albo zmieńcie pracę. Może lepiej wyjść założenia „Mniej, ale spokojniej”. Paradoksalnie to się opłaca.

To co powiem może być banalne i wydawać by się mogło, że nierealne. Sposób na stres? Nie przejmować się. Ktoś powie "łatwo powiedzieć, trudniej zrobić". Zgadzam się z tym. Ale moja przedostatnia praca była pod względem stresogenności mistrzem. Bałem się do pracy iść, jak wracałem do domu jedyne na co miałem ochotę to przysłowiowa setka. A po setce stres, że jutro znowu do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na to jak reaguję na stres mają wpływ różne czynniki, ale bardzo często stres działa na mnie motywująco. sprawia, że potrafię się lepiej zorganizować i sprawniej podejmuje decyzje, choć często opierają się one na intuicji i przeczuciach niż są efektem logicznej analizy. Negatywny wpływ ma na mnie stres który jest przewlekły i długotrwały. Taki rodzaj stresu mnie demotywuje i obniża moją sprawność i zaangażowanie.

Na to jak reaguję na stres mają wpływ różne czynniki, ale bardzo często stres działa na mnie motywująco. sprawia, że potrafię się lepiej zorganizować i sprawniej podejmuje decyzje, choć często opierają się one na intuicji i przeczuciach niż są efektem logicznej analizy. Negatywny wpływ ma na mnie stres który jest przewlekły i długotrwały. Taki rodzaj stresu mnie demotywuje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O ile mówimy o stresie codziennym typu deadline juz jutro, to on mnie motywuje. Wtedy skupiam się i robię szybko co mam zrobić o wiele dokładniej niż gdybym siedziała nad tym miesiąc. Jeżeli zaś mowa o stresach typu egzamin, trudna sprawa do rozwiązania, cóż.. Tu jest znacznie gorzej. Przeżywam to, martwie się, stres mnie paraliżuje. Ale walczę z tym i idzie mi coraz lepiej, oswajam stres by przekuć słabość w siłę. Bo jeśli nauczę się nad nim panować pokonam innych.

O ile mówimy o stresie codziennym typu deadline juz jutro, to on mnie motywuje. Wtedy skupiam się i robię szybko co mam zrobić o wiele dokładniej niż gdybym siedziała nad tym miesiąc. Jeżeli zaś mowa o stresach typu egzamin, trudna sprawa do rozwiązania, cóż.. Tu jest znacznie gorzej. Przeżywam to, martwie się, stres mnie paraliżuje. Ale walczę z tym i idzie mi coraz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem w zupełności zahartowana na stresujące sytuacje. Pracuje wtedy nawet wydajniej, szybciej i efektywniej niż w okresie spokoju. Na stres zhartowały mnie 3 lata mieszkania z teściową! Każda nawet najdrobniejsza i najłatwiejsza czynność wykonywana pod nadzorem i kontrolą "wszystkowiedzącej mistrzyni doradzania". Zestresowana próbowałam za wszelką cenę szybko i skutecznie zakończyć daną czynność by uwolnić się od nadzoru! Nie ma lepszej opcji zahartowania się na pracę w stresujących sytuacjach niż obecność teściowej i nie ma lepszego motywatora do szybkiego zakończenia pracy niż myśl o tym, że to jedyny sposób na uwolnienie się od teściowej!

Jestem w zupełności zahartowana na stresujące sytuacje. Pracuje wtedy nawet wydajniej, szybciej i efektywniej niż w okresie spokoju. Na stres zhartowały mnie 3 lata mieszkania z teściową! Każda nawet najdrobniejsza i najłatwiejsza czynność wykonywana pod nadzorem i kontrolą "wszystkowiedzącej mistrzyni doradzania". Zestresowana próbowałam za wszelką cenę szybko i skutecznie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy byłam dzieckiem, cechowała mnie taka nieśmiałość i brak pewności siebie, że traciłam głos, by cokolwiek powiedzieć, np. zapytana przez panią nauczyciel. Trema drzemała głęboko w korzeniach mojej osobowości, lecz z biegiem lat ustępowała. Nie był to proces samoistny jednakże. Doświadczenia zbudowały we mnie mocne fundamenty odwagi, pewności, braku strachu przed mówieniem, wystąpieniami publicznymi. Mama posyłała mnie na konkursy recytatorskie lub jednego aktora, brałam udział we wszystkich szkolnych apelach i przedstawieniach. W liceum przygotowywałam referaty. Na studiach przedstawiłam sporą liczbę prezentacji. Przeżyłam bardzo dużo egzaminów, w tym maturę i z prawa jazdy. Aktualnie dzięki tym wszystkim przeżyciom mam nerwy z tytanu. Potrafię zachować zimną krew i pocieszam ludzi wokół mnie. Jestem w stanie przełamać się, by zrobić coś trudnego, co jest ogromnym wyzwaniem. Podchodzę do życia z większą odwagą.
Sposób na stres to nie tylko doświadczenia i cenne lekcje. Ze stresem można sobie poradzić poprzez to, co sprawia nam przyjemność i nas nastraja, pozostawia w dobrym humorze. Stąd warto uwolnić złe emocje, uprawiając ulubiony sport, wychodząc na długi spacer leśnymi ścieżkami, posłuchać muzyki, pośpiewać, namalować obraz, napisać wiersz. Kiedy odnajdziemy w sobie pozytywne nastawienie i dobry humor, wszystko jesteśmy w stanie znieść lepiej.

Kiedy byłam dzieckiem, cechowała mnie taka nieśmiałość i brak pewności siebie, że traciłam głos, by cokolwiek powiedzieć, np. zapytana przez panią nauczyciel. Trema drzemała głęboko w korzeniach mojej osobowości, lecz z biegiem lat ustępowała. Nie był to proces samoistny jednakże. Doświadczenia zbudowały we mnie mocne fundamenty odwagi, pewności, braku strachu przed...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej