17 maja 2011 roku

Już po wszystkim.
Karetka pogotowia przyjechała przed południem i w asyście dwóch pracownic opieki społecznej sanitariusze wyprowadzili z domu moją matkę, pozwalając jej uprzednio wziąć parę niezbędnych rzeczy. W pewnej chwili rzuciła mi się w ramiona z płaczem, abym nie pozwoliła im jej zabrać. Sama miałam ochotę płakać, a najlepiej uciec stąd ile sił w nogach, z dala od tego całego koszmaru i poczucia wstydu.
Pracownice MOPS-u, które ze mną zostały, zaczęły mi opowiadać, że w razie potrzeby mogę zgłosić się do nich po bezpłatne wsparcie psychologa i podały mi swoje numery telefonów. Szybko je wyprosiłam, żarliwie przytakując, że sobie świetnie poradzę, i absolutnie nie boję się zostać sama w pustym domu. Gdy tylko zamknęłam za nimi drzwi, rozpłakałam się, dając upust całemu przerażeniu i stresowi, których najadłam się przez ostatnie miesiące. Mam już 17 lat, ale nadal czasem czuję się wciąż bardziej jak dziecko, niż dorosła. Nie wiem, dlaczego nie mogę mieć rodziców i zwykłych rodzin jak większość moich rówieśników. Życie z chorą na schizofrenię matką jest tak potwornie ciężkie, że chwilami nie mam już na to siły.
Gdybym nie była ateistką, to z pewnością myślałabym, że ktoś na górze mnie nienawidzi.

17 maja 2011 roku

Już po wszystkim.
Karetka pogotowia przyjechała przed południem i w asyście dwóch pracownic opieki społecznej sanitariusze wyprowadzili z domu moją matkę, pozwalając jej uprzednio wziąć parę niezbędnych rzeczy. W pewnej chwili rzuciła mi się w ramiona z płaczem, abym nie pozwoliła im jej zabrać. Sama miałam ochotę płakać, a najlepiej uciec stąd ile sił w...

02/01/xxxx
Wszystko jest skomplikowane. Moja miłość, mój związek, mój świat. Odkąd mama dowiedziała się o mnie i W czuję się nieakceptowana. Nikt nie wie co to za uczucie nie być już kochaną przez własną matkę. Nikt nie wie jakie to uczucie, gdy okazuje się, że twój ojciec byłby lepszą matką niż faktycznie jest twoja matka. Nigdy nie stanęłam przed wyborem: chcesz lubić chłopaków czy dziewczyny, więc dlaczego teraz to ja mam wybierać między moją dziewczyną a moją matką? To nie tak, że ktokolwiek zapytał się mnie o moje zdanie lub chociaż ostrzegł jak fatalnie będzie, kiedy postanowię jej zaufać. Ciągłe kłamstwa, z których postanowiłam zrezygnować dały taki efekt, że teraz ona ciągle mi nie wierzy. Nie wierzy, kiedy pierwszy raz od lat mówię całą prawdę. Widocznie za bardzo pokochała kłamstwa i teraz zaczyna wymyślać swoje, bo zarzuty, które mi stawia nigdy nie miały miejsca. Ktoś na górze mnie nienawidzi i właśnie postanowił, żeby znienawidziła mnie też mama.

02/01/xxxx
Wszystko jest skomplikowane. Moja miłość, mój związek, mój świat. Odkąd mama dowiedziała się o mnie i W czuję się nieakceptowana. Nikt nie wie co to za uczucie nie być już kochaną przez własną matkę. Nikt nie wie jakie to uczucie, gdy okazuje się, że twój ojciec byłby lepszą matką niż faktycznie jest twoja matka. Nigdy nie stanęłam przed wyborem: chcesz lubić...

Harry'ego Pottera zaczęłam czytać w wieku 11-12 lat. Byłam wówczas przekonana, że jestem adoptowana przez swoich rodziców (przeświadczenie to wynikło z lekkiego faworyzowania przez rodziców i dziadków mojej młodszej siostry) i muszę tylko pilnie wypatrywac sowiej poczty z listem z Hogwartu. Oczywiście nie odkryłam w sobie żadnych magicznych zdolności, ale też nie miałam tak upierdliwego rodzeństwa jak Dudley (czy podobnego rodzaju ciotki). Brak listu z Hogwartu zwalałam oczywiście na przewoźnika korespondencji.
Fascynacja Harrym Potterem sprawiła, że za tym posypało się mnóstwo innych książek, które przeczytałam, a cała kolekcja książek J. K. Rowling dumnie stoi na półce... u siostry w pokoju.

Harry'ego Pottera zaczęłam czytać w wieku 11-12 lat. Byłam wówczas przekonana, że jestem adoptowana przez swoich rodziców (przeświadczenie to wynikło z lekkiego faworyzowania przez rodziców i dziadków mojej młodszej siostry) i muszę tylko pilnie wypatrywac sowiej poczty z listem z Hogwartu. Oczywiście nie odkryłam w sobie żadnych magicznych zdolności, ale też nie miałam tak...

1 czerwca 2009r.

Kolejny Dzień Dziecka. Ten miał być inny - w końcu dziś odbył się finał konkursu powiatowego, gdzie do wygrania były wakacje w Chorwacji. Ranek był zimny, deszczowy - musiałam zrezygnować z spódniczki w kwiaty i założyć przetarte dżinsy. Konkurs nie potoczył się po mojej myśli - zajęłam drugie miejsce... Znów przegrałam z nią. Poszczęściło się Oktawii - trafiła na ogólnikowe pytania, na które większość zna odpowiedź, a mnie trafiły się pytania historyczne. Nie zdążyłam nauczyć się całej historii Chorwacji. Miałam szansę wygrać pierwszy raz w życiu jakąś większą nagrodę, wyjazd do tego i to za granicę!!! A tu nic, laptop. Ktoś na górze mnie nienawidzi! Każdy konkurs przegrywam z nią, ona zawsze ma farta! Do tego jeszcze w nocy trafiłam do szpitala, lekarze mówią, że to wyrostek... Jak będę mieć operację to nie pojadę jeszcze na szkolną wycieczkę do Zakopanego! Jakby mało nieszczęść dziś mnie dotknęło. Pozostaje mi leżeć tutaj na tym niewygodnym łóżku i słuchać narzekań starych kobiet - kto normalny umieszcza 17-latkę na sali z 6 starymi kobietami?

1 czerwca 2009r.

Kolejny Dzień Dziecka. Ten miał być inny - w końcu dziś odbył się finał konkursu powiatowego, gdzie do wygrania były wakacje w Chorwacji. Ranek był zimny, deszczowy - musiałam zrezygnować z spódniczki w kwiaty i założyć przetarte dżinsy. Konkurs nie potoczył się po mojej myśli - zajęłam drugie miejsce... Znów przegrałam z nią. Poszczęściło się Oktawii -...

16 maja 2010

Obudziłam się zlana potem. Przez chwilę nie wiedziałam ,jaki dzisiaj jest dzień.W końcu sobie przypomniałam -przecież miał być sprawdzian z biologii! Jednak która to godzina? Uświadomiłam sobie, że już 8:00, a za 10 minut miały się zaczynać lekcje!
Jak na złość zaspałam i czym prędzej ruszyłam w pościg, żeby zdążyć na autobus. Oczywiście nie zdążyłam. Ponadto lał ulewny deszcz, cała przemokłam. Postanowiłam, że złapię stopa. Jednak nikt nie chciał zabrać przemoczonej do suchej nitki nastolatki, która wygląda jak siedem nieszczęść.
Poddałam się. Wracając do domu na dodatek przewróciłam się i zdarłam sobie kolano. Z bezsilności zaczęłam płakać.
Wchodząc do domu ,zdziwiona mama powitała mnie słowami:
-A gdzie Ty tak rychło chodzisz w tym deszczu? Przecież dzisiaj jest niedziela!

Ktoś na górze mnie nienawidzi! :-)

16 maja 2010

Obudziłam się zlana potem. Przez chwilę nie wiedziałam ,jaki dzisiaj jest dzień.W końcu sobie przypomniałam -przecież miał być sprawdzian z biologii! Jednak która to godzina? Uświadomiłam sobie, że już 8:00, a za 10 minut miały się zaczynać lekcje!
Jak na złość zaspałam i czym prędzej ruszyłam w pościg, żeby zdążyć na autobus. Oczywiście nie zdążyłam. Ponadto...

Ktoś na górze mnie nienawidzi[bookLink]4813164|Ktoś na górze mnie nienawidzi[/bookLink]

Ktoś na górze mnie nienawidzi[bookLink]4813164|Ktoś na górze mnie nienawidzi[/bookLink]

 [bookCover]4813164|Ktoś na górze mnie nienawidzi[/bookCover]