Ostatnio kuszą mnie... kolory. Od wielu lat chodzę ubrana na czarno, ponieważ wyglądam elegancko i doskonale się czuję otoczona tym kolorem. Ale odkryłam, że wściekle czerwona pomadka dodaje mi uroku, pstrokata apaszka poprawia humor, zielona torebka harmonizuje z odcieniem oczu, złotożółte szpilki przyciągają wzrok koleżanek w pracy, a chabrowy lakier do paznokci ożywia mój ,,wdowi'' wizerunek.

Ostatnio kuszą mnie... kolory. Od wielu lat chodzę ubrana na czarno, ponieważ wyglądam elegancko i doskonale się czuję otoczona tym kolorem. Ale odkryłam, że wściekle czerwona pomadka dodaje mi uroku, pstrokata apaszka poprawia humor, zielona torebka harmonizuje z odcieniem oczu, złotożółte szpilki przyciągają wzrok koleżanek w pracy, a chabrowy lakier do paznokci ożywia...

Najczęściej mnie kusi żeby odpuścić - nie pisać kolejnego tekstu, nie przygotowywać wystąpienia, nie czytać wszystkich lektur na zajęcia, nie pisać bloga i nie kombinować z działalnościami dodatkowymi. Nie wynika to z lenistwa, raczej ze strachu przed niepowodzeniem, negatywną oceną i od czasu do czasu nawiedzającym mnie wrażeniem, że to i tak nie ma sensu, a ja nie muszę wyrabiać 200% normy. Przecież mogłabym żyć jak wielu innych, bez tylu obowiązków, zadań, stresów, spokojnie prowadzić życie rodzinne. Na szczęście zawsze w porę sobie przypominam, że takie spokojne życie nigdy mnie nie cieszyło, a wszystko co robię jest kolejnym krokiem do ważnego celu.

Najczęściej mnie kusi żeby odpuścić - nie pisać kolejnego tekstu, nie przygotowywać wystąpienia, nie czytać wszystkich lektur na zajęcia, nie pisać bloga i nie kombinować z działalnościami dodatkowymi. Nie wynika to z lenistwa, raczej ze strachu przed niepowodzeniem, negatywną oceną i od czasu do czasu nawiedzającym mnie wrażeniem, że to i tak nie ma sensu, a ja nie muszę...

Pokusa, hmm, właśnie jej uległam - kupiłam książkę, kolejną już w tym tygodniu. Kusi mnie jeszcze udział w konkursie o następną i następną... Czy to już nałóg? Czy jeszcze pokusa??

Pokusa, hmm, właśnie jej uległam - kupiłam książkę, kolejną już w tym tygodniu. Kusi mnie jeszcze udział w konkursie o następną i następną... Czy to już nałóg? Czy jeszcze pokusa??

Dla mnie największą pokusą jest...łóżko. Najchętniej wcale bym z niego nie wychodziła. Ciepła kołdra, miękka poduszka - to wszystko kusi, szczególnie rano, kiedy trzeba wstać i iść do szkoły. Wieczorami, kiedy obiecuję sobie, że poleżę tylko pięć minut, a następnie wstanę i zacznę ćwiczyć nie zawsze mi się to udaję. Czasem pokusa jest zbyt silna,a moja wola zbyt słaba.

Dla mnie największą pokusą jest...łóżko. Najchętniej wcale bym z niego nie wychodziła. Ciepła kołdra, miękka poduszka - to wszystko kusi, szczególnie rano, kiedy trzeba wstać i iść do szkoły. Wieczorami, kiedy obiecuję sobie, że poleżę tylko pięć minut, a następnie wstanę i zacznę ćwiczyć nie zawsze mi się to udaję. Czasem pokusa jest zbyt silna,a moja wola zbyt słaba.

Posiadam dużo książek, niezliczone ilości książek, sama nawet nie wiem ile ich posiadam, bo nie mieszczą mi się na regałach i część mam spakowaną w kartonach na strychu. Ostatnio bardzo dzielnie walczyłam z pokusą kupienia kolejnej książki. Akurat "Wyprawa łowcy" Martina była na promocji i już miałam ją w ręku, i już prawie szłam z nią do kasy, po czym wracałam i odkładałam ją na półkę, robiłam rundkę po sklepie i znów wracałam do odłożonej książki...jak ktoś obserwował tam monitoring to pewnie miał niezły ubaw. Suma sumarum wyszłam ze sklepu z pocztówką dla znajomych i wielkim żalem w sercu :P

Posiadam dużo książek, niezliczone ilości książek, sama nawet nie wiem ile ich posiadam, bo nie mieszczą mi się na regałach i część mam spakowaną w kartonach na strychu. Ostatnio bardzo dzielnie walczyłam z pokusą kupienia kolejnej książki. Akurat "Wyprawa łowcy" Martina była na promocji i już miałam ją w ręku, i już prawie szłam z nią do kasy, po czym wracałam i odkładałam...

A mnie kusi podróżowanie, ale nie po to, by leżeć i opalać się na plaży, ale by zwiedzać, oglądać i chłonąć wszystko to, co świat ma najpiękniejszego do zaoferowania. Na własne oczy zobaczyć inne kontynenty, a potem mieć swoje własne niezatarte wspomnienia. Przez Afrykę, Azję, Ameryki, aż po Australię. Piramidy w Gizie, Kilimandżaro, Park Narodowy Serengeti w Tanzanii, Wodospady Wiktorii na Zambezi, Wielki Mur Chiński, Zakazane Miasto, Tadż Mahal, posąg Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, Wielki Kanion Kolorado, Statua Wolności, Niagara, wzgórza Hollywood, Golden Gate, Góra Rushmore, Las Vegas, Ayers Rock, opera w Sydney. To byłoby coś fantastycznego!! Jasne, że to może mało realne, ale za to bardzo kuszące, a poza tym, kto zabroni mi marzyć? Może kiedyś któreś z tych marzeń się spełni…

A mnie kusi podróżowanie, ale nie po to, by leżeć i opalać się na plaży, ale by zwiedzać, oglądać i chłonąć wszystko to, co świat ma najpiękniejszego do zaoferowania. Na własne oczy zobaczyć inne kontynenty, a potem mieć swoje własne niezatarte wspomnienia. Przez Afrykę, Azję, Ameryki, aż po Australię. Piramidy w Gizie, Kilimandżaro, Park Narodowy Serengeti w Tanzanii,...

Umówmy się, nie jestem rannym ptaszkiem. Ostatnia pokusa to chęć porzucenia nowej pracy i znalezienia nowej (zaczynającej się np. od 10), chociaż jeszcze dobrze nie osiadłam się w tej. Wszystko przez zimne poranki, podczas których muszę się zmuszać do pobudki, zrobienia kawy i zmierzenia się ze światem. Całe to uczucie oczywiście przechodzi, kiedy zrobię kawę i mam energię do działania. Ale mała pokusa zrobienia sobie wolnego wraca każdego dnia o 6:00. :)

Umówmy się, nie jestem rannym ptaszkiem. Ostatnia pokusa to chęć porzucenia nowej pracy i znalezienia nowej (zaczynającej się np. od 10), chociaż jeszcze dobrze nie osiadłam się w tej. Wszystko przez zimne poranki, podczas których muszę się zmuszać do pobudki, zrobienia kawy i zmierzenia się ze światem. Całe to uczucie oczywiście przechodzi, kiedy zrobię kawę i mam energię...

Pokusa to bardzo sprytne, zdradzieckie uczucie. Czasem wydaje mi się że jest to żywa istota która tylko czeka by wodzić za nos i żerować na słabościach. Nie tak dawno byłam w sytuacji w której doświadczyłam niestety tego odczucia. Było pewne dzieło artystyczne które za namową przyjaciół obejrzałam. Okazało się w miarę dobre lecz żałowałam bardzo że je kiedykolwiek zobaczyłam gdyż wywarło na mnie niepokój i pustkę. Postanowiłam że już nigdy do tego nie wrócę ale wtedy przyszła pokusa. Była tak silna i tak wyrazista jak burza czy sztorm. Ale najstraszniejsze z tego jest to że przyszła jako typowe, normalne doznanie jak radość, zachwyt. Przez ani moment nie czułam się zagrożona lecz powinnam była. Pokusa pojawiła się jako przyjaciel który daje dobre rady lecz teraz to wiem że była wilkiem w owczej skórze. Wiedziałam że nie powinnam oglądać tego dzieła artystycznego powtórnie. Miałam dobitne argumenty które przemawiały że na postawie doświadczonych przykrych odczuć ta sztuka tylko działa negatywnie na moje zdrowie umysłowe i niszczy mojego ducha. Lecz pokusa była tak przyjazna i ogromna że czysta logika umysłu została zmieciona pod dywan. Argumenty przeciw nadal były ale stały się bez wartości. Pokusa ogarnęła mnie w całości i zwyciężyła a ja przegrałam. Dla mnie pokusa jest przebiegłym, zwodniczym wrogim odczuciem z jakim kiedykolwiek miałam do czynienia.

Pokusa to bardzo sprytne, zdradzieckie uczucie. Czasem wydaje mi się że jest to żywa istota która tylko czeka by wodzić za nos i żerować na słabościach. Nie tak dawno byłam w sytuacji w której doświadczyłam niestety tego odczucia. Było pewne dzieło artystyczne które za namową przyjaciół obejrzałam. Okazało się w miarę dobre lecz żałowałam bardzo że je kiedykolwiek...