Mnie to się dom rodzinny kojarzy z cukinią. Być może zabrzmi to śmiesznie, ale tak właśnie jest. Moja mama (niespełniona ogrodniczka) założyła malutki ogródeczek przed domem i jak to w takich małych ogródeczkach jakaś marchew, pietruszka, truskawki i ta nieszczęsna cukinia. Najpierw wyrosła jedna mała, nikt nie spodziewał się, że z takiej jednej sadzonki wyrośnie cała armia cukinii. Oczywiście nic zmarnować się nie mogło, bo domowe, bo zdrowe, bo swoje, więc tata zaczął wynajdować wszelkiego rodzaju przepisy i tak oto jedliśmy cukinię na obiad śniadanie i kolację. Cukinia była wszędzie! Placki z cukinią, ciasto z cukinii, drążona cukinia, pieczona cukinia, zupa z cukinii, cukinia w plastrach, cukinia cała, cukinia, cukinia, cukinia! Nikt tak jak ja nie przywitał końca sezonu z taką radością jak ja, kiedy mogłam w ciszy i spokoju zjeść sobie ciasto z czekoladą tak dla odmiany.

Mnie to się dom rodzinny kojarzy z cukinią. Być może zabrzmi to śmiesznie, ale tak właśnie jest. Moja mama (niespełniona ogrodniczka) założyła malutki ogródeczek przed domem i jak to w takich małych ogródeczkach jakaś marchew, pietruszka, truskawki i ta nieszczęsna cukinia. Najpierw wyrosła jedna mała, nikt nie spodziewał się, że z takiej jednej sadzonki wyrośnie cała armia...

Jak byłam mała to przeprowadziliśmy się do większego miasta. Ale zastanawiające, że zapach, który kojarzę i z jednym i z drugim domem - pozostał. To zapach mleka z miodem o poranku. Pamiętam jak siedząc w półśnie w kuchni rano dostawałam od taty kubek po brzegi wypełniony tym białym, nieprzejrzystym napojem. Oczywiście obowiązkowo bez kożuchów. Niespiesznie sączyłam je sobie i cieszyłam się jeszcze tymi paroma minutami przed pójściem do szkoły... Jakaż to była kara. Właśnie uświadomiliście mi, że do dziś kiedy piję w ten sposób posłodzone mleko (a zdarza mi się, gdy mam problem z zaśnięciem), czuję się bezpiecznie. Świat się wtedy dla mnie zatrzymuje. Znowu jestem dzieckiem... Nie kawa, nie herbata... Królestwo za mleko z miodem! ;)

Jak byłam mała to przeprowadziliśmy się do większego miasta. Ale zastanawiające, że zapach, który kojarzę i z jednym i z drugim domem - pozostał. To zapach mleka z miodem o poranku. Pamiętam jak siedząc w półśnie w kuchni rano dostawałam od taty kubek po brzegi wypełniony tym białym, nieprzejrzystym napojem. Oczywiście obowiązkowo bez kożuchów. Niespiesznie sączyłam je...

Otwieram drzwi. Pierwszym co mnie wita jest zapach palonego drewna, gorącej czekolady oraz lekko przypalonych grzanek robionych na przy otwartych drzwiczkach naszego kominka. Chyba właśnie tak pachnie niebo. Przechodząc wolno przez kuchnię by wejść do pokoju kominkowego wyczuwam dodatkowo delikatną woń starych książek, które ktoś przed chwilą kartkował pozwalając by ich woń zmieszała się z zapachem lasu wpadającym do środka przez na wpół otwarte okno. Uśmiecham się. Stanie w przedsionku raju całkowicie mi wystarcza...

Otwieram drzwi. Pierwszym co mnie wita jest zapach palonego drewna, gorącej czekolady oraz lekko przypalonych grzanek robionych na przy otwartych drzwiczkach naszego kominka. Chyba właśnie tak pachnie niebo. Przechodząc wolno przez kuchnię by wejść do pokoju kominkowego wyczuwam dodatkowo delikatną woń starych książek, które ktoś przed chwilą kartkował pozwalając by ich woń...

Wróciłam do domu po dwutygodniowej nieobecności. Jest cudownie: ciepło, przytulnie, od wejścia czuć zapach pysznego jedzonka przygotowanego przez mamę i słychać wesołe głosy domowników. Witam się z nimi. Tęskniłam za tymi ludźmi i za domem samym w sobie (jest on dla mnie oazą spokoju i bezpieczeństwa), a także za psem, który cieszy się na mój widok tak bardzo, że boję się czy nie urwie mu się ogon ;) Siadamy do stołu, rozkoszujemy się chwilą, czasem nam danym, opowiadamy o tym, co ostatnio przydarzyło się każdemu z nas. Każdy coś mówi, wszyscy czują się ważni, potrzebni i kochani. I tak właśnie pachnie mój dom - miłością. Miłość go wypełnia, a ja jestem wdzięczna za to, że mogę jej doświadczać.

Wróciłam do domu po dwutygodniowej nieobecności. Jest cudownie: ciepło, przytulnie, od wejścia czuć zapach pysznego jedzonka przygotowanego przez mamę i słychać wesołe głosy domowników. Witam się z nimi. Tęskniłam za tymi ludźmi i za domem samym w sobie (jest on dla mnie oazą spokoju i bezpieczeństwa), a także za psem, który cieszy się na mój widok tak bardzo, że boję się...

Uff, nareszcie w rodzinnym domu-myślę sobie otwierając drzwi mieszkania. I nagle ogarnia mnie znajomy zapach drożdżowego ciasta ze śliwkami, które babcia zawsze piekła na mój przyjazd. Uwielbiałam wyskubywać chrupiące kruszynki z jeszcze ciepłego placka. Już wstawiam wodę na herbatę-słyszę z kuchni znajomy głos. Mój nosek wyczuwa jeszcze jedną woń- perfumy "Być może", które babcia używała przez całe życie. Co więcej, obdarowywała nas nimi przy każdej okazji. Prezenty z okazji imienin, urodzin, świąt Bożego Narodzenia czy zajączka były niekompletne bez znajomego, dusznego, ale klasycznego zapachu. Te dwa zapachy to znak, że trafiłam pod właściwy adres.

Uff, nareszcie w rodzinnym domu-myślę sobie otwierając drzwi mieszkania. I nagle ogarnia mnie znajomy zapach drożdżowego ciasta ze śliwkami, które babcia zawsze piekła na mój przyjazd. Uwielbiałam wyskubywać chrupiące kruszynki z jeszcze ciepłego placka. Już wstawiam wodę na herbatę-słyszę z kuchni znajomy głos. Mój nosek wyczuwa jeszcze jedną woń- perfumy "Być...

Wracając do domu po kilkumiesięcznej nieobecności pierwsze co wyczułam to zapach domowej, rodzinnej atmosfery, której tak bardzo mi brakowało. Taki domowy klimat może i nie ma konkretnego zapachu, ale go znamy, wiemy jaki jest. To zapach znany tylko nam, zapach domu, który jesteśmy w stanie tylko my poznać. Po chwili można też wyczuć unoszący się zapach przygotowywanego obiadu, herbaty z cytryną. Nie zawsze zwraca się nie na nie uwagę, ale kiedy po powrocie do domu się je wyczuwa to od razu się czuje, że naprawdę jest się w domu i to właśnie powoduje, że dla nas ten zapach jest inny niż w domach znajomych, że jest czymś naszym. Jest na swój sposób wyjątkowy i nie znajdziemy go nigdzie indziej.

Wracając do domu po kilkumiesięcznej nieobecności pierwsze co wyczułam to zapach domowej, rodzinnej atmosfery, której tak bardzo mi brakowało. Taki domowy klimat może i nie ma konkretnego zapachu, ale go znamy, wiemy jaki jest. To zapach znany tylko nam, zapach domu, który jesteśmy w stanie tylko my poznać. Po chwili można też wyczuć unoszący się zapach przygotowywanego...

Otwieram drzwi do mojego domu,najpierw te pierwsze z zewnątrz na klatkę schodową w bloku.Uderza zapach wilgoci, kociego moczu i zimna dobiegający z piwnic.Jestem na parterze,czuję ostry zapach wody kolońskiej pana Stanisława spod nr 33. Pierwsze piętro to oczywiście zapach staroci,leków i zimowych płaszczy państwa R.Drugie piętro, wymieszany zapach rosołu pani Anny spod 37 z lekką domieszką przetrawionego alkoholu pana Jasia spod 39-(musiał niedawno wrócić).Trzecie piętro- papierosy x 3(palą wszystkie; starsza wdowa spod 40,samotna pani nr 41 i niedawno rozwiedziona pani Wandzia spod 42).Wchodząc na swoje piętro czwarte znów wita mnie zapach kotów pani Hani spod 44.Otwieram drzwi nr 43 wpuszczając ten koci zapach i czuję....buty niedawno zdjęte,kurtki mokre jeszcze od deszczu i delikatny zapach odgrzewanego obiadu.

Otwieram drzwi do mojego domu,najpierw te pierwsze z zewnątrz na klatkę schodową w bloku.Uderza zapach wilgoci, kociego moczu i zimna dobiegający z piwnic.Jestem na parterze,czuję ostry zapach wody kolońskiej pana Stanisława spod nr 33. Pierwsze piętro to oczywiście zapach staroci,leków i zimowych płaszczy państwa R.Drugie piętro, wymieszany zapach rosołu pani Anny spod 37...

Mój dom rodzinny, tak samo jak perfumy, składa się z 3 nut zapachowych.

Nutę głowy, zapach który czuję zaraz po wejściu do domu i jest jego wizytówką, stanowi mieszanka mocnej, aromatycznej kawy i tytoniu. Moi rodzice jako wierni kawosze i palacze stale dbają o wzrost stężenia tych zapachów w powietrzu mojego domu rodzinnego.

Nuta serca, to zapach moich rodziców - unosząca się w powietrzu, delikatna mgiełka ulubionych perfum mojej mamy i wody po goleniu taty.

I w końcu nutę bazy tworzy mieszanka zapachu papieru z licznych książek znajdujących się w domu, drewnianych mebli i płynu do płukania firanek.

Mój dom rodzinny, tak samo jak perfumy, składa się z 3 nut zapachowych.

Nutę głowy, zapach który czuję zaraz po wejściu do domu i jest jego wizytówką, stanowi mieszanka mocnej, aromatycznej kawy i tytoniu. Moi rodzice jako wierni kawosze i palacze stale dbają o wzrost stężenia tych zapachów w powietrzu mojego domu rodzinnego.

Nuta serca, to zapach moich rodziców -...

Moim psem, rosołem i lakierem do drewna - tak to zapachy najczęściej wychodzące mi naprzeciw, gdy wracam do domu(a jak wszyscy byliśmy nieobecni, to chuchu... zapach pieska jest jeszcze intensywniejszy;)).

Moim psem, rosołem i lakierem do drewna - tak to zapachy najczęściej wychodzące mi naprzeciw, gdy wracam do domu(a jak wszyscy byliśmy nieobecni, to chuchu... zapach pieska jest jeszcze intensywniejszy;)).

Nad odpowiedzią na to pytanie zastanawiałam się już w swoim życiu wielokrotnie, słysząc slogany o jedynym i niepowtarzalnym zapachu własnego domu, o którym tylu ludzi wspomina, potrafiąc go z dokładnością opisać. I dawno już doszłam do wniosku, że mój dom nie pachnie dla mnie niczym – lub też inaczej – mój dom pachnie różnie, w zależności od okoliczności.
Bywa, że pachnie gotowanym przez moją mamę obiadem.
Bywa, że pachnie środkami czystości, w tym wyraźnie przebijającym się konwaliowym płynem do mycia podłóg.
Bywa, że pachnie książkami, zwłaszcza w pobliżu uginających się pod nimi regałów.
Bywa, że pachnie palącymi się gdzieś na stoliku świeczkami zapachowymi.
Bywa, że pachnie łąką i świeżym powietrzem, szczególnie latem, gdy okna są niemal cały czas otwarte.
Bywa również, że pachnie mniej przyjemnie – papierosami lub zapełnioną kocią kuwetą :)
Mój dom pachnie różnie – nie ma jednolitego, stałego zapachu, który mogłabym do niego przypisać i który nieodłącznie by mi się z nim kojarzył. Z jednej strony – zazdroszczę ludziom, którzy taki zapach potrafią wskazać, i którzy za jego sprawą w każdej chwili i miejscu mogą przenieść się myślami w swoje rodzinne strony. Z drugiej… może to i dobrze, że ja takiego jednolitego zapachu domu nie znam – dzięki temu mogę „wyczuć” go w jeszcze większej ilości sytuacji ;)

Nad odpowiedzią na to pytanie zastanawiałam się już w swoim życiu wielokrotnie, słysząc slogany o jedynym i niepowtarzalnym zapachu własnego domu, o którym tylu ludzi wspomina, potrafiąc go z dokładnością opisać. I dawno już doszłam do wniosku, że mój dom nie pachnie dla mnie niczym – lub też inaczej – mój dom pachnie różnie, w zależności od okoliczności.
Bywa, że pachnie...