-
ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant5
-
ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński37
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać422
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Cytaty z tagiem "żal" [542]
[ + Dodaj cytat]Łatwo patrzeć na to w ten sposób, obwiniać się, albo zastanawiać, co by było gdyby, ale dokonujemy wyborów, które uważamy za najlepsze w konkretnym momencie. Wszyscy czegoś żałujemy.
Jestem pełnoletnia. Wobec prawa. Wobec siebie jestem niczym.
Życie to chwila, która zbyt szybko przemija. Warto więc czerpać z niego pełnymi garściami i nie żałować niczego.
Człowiek ma do siebie żal tylko wtedy, gdy niczego nie zrobił. Jak mógłbym sobie wyrzucać, że się nim zaopiekowałem?
Był żonaty z kobietą, która uważała go za ekstytującego i zabawnego; całymi latami oboje byli ogłupieni przez to jej przeświadczenie. Kiedy minęło płakała i obwiniała go o wszystko - o wykorzystanie jej zapału, a potem na pozwolenie na jego wygaśnięcie. Wiedzieli, że to nie była prawda, ale i tak ta sytuacja była lepsza od konieczności przyznania się przed samymi sobą, iż w gruncie rzeczy są nieciekawymi ludźmi.
Kochała to z powodu pewnej osobliwości w niej samej, a nie dla jego tajemnej siły czy specjalnych zalet. Od tak dawna miał nadzieję, że byłaby zdolna nauczyć to tego, co sama potrafiła tak dobrze robić: żyć wielkodusznie, być cierpliwą i ostatecznie pokazać mu, co jest w nim niezwykłego. Ale nic takiego się nie zdarzyło. I to był ten moment milczenia pomiędzy nimi, kiedy z przygnębiającą ostatecznością zrozumiał, kim właściwie był w jej universum - nigdy nauczycielem, nigdy gawędziarzem, tylko na zawsze publicznością.
Żałowałyby mnie, a jak się jest winnym, to nie ma nic gorszego niż litość. Bo wtedy człowiek się czuje winny jeszcze bardziej.
Nasze lęki są ulotne. Pojawiają się i znikają podczas trwania naszego życia. Żal jednak jest trwały, nosimy go w sobie na zawsze.
Nędzny ród krótko żyjący, którego synowie nawzajem sobie skracają życie! Nieszczęsny ród, zewsząd w ciele swym i w duchu swym zagrożony, którego synowie nawzajem ciałom i duchom swoim grożą! O! Kiedyż będzie inaczej? Czy kiedykolwiek będzie inaczej?
Szkoda tylko, że nie żyjemy intensywnie, kiedy jesteśmy w miarę zdrowi, myślał ze smutkiem.