-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel10
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant10
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Cytaty z tagiem "przesyt" [10]
[ + Dodaj cytat]Zakochiwanie się jest jak zjedzenie naraz pudełka czekoladek - na początku wydaje się,że to dobry pomysł...
Wiem bardzo dobrze, że nie chcę nic robić: czynić cokolwiek to stwarzać istnienie – a jest i tak za wiele istnienia.
Ludzie wypatrywali niecodziennych wydarzeń, czegokolwiek, co mogłoby nadać kolorytu szarej codzienności. Wszak jak długo można było czerpać satysfakcję z wiecznie urodzajnych plonów, tanich artykułów na bazarze, pięknej pogody, sprawiedliwych rządów czy zawsze chętnych małżonek.
s.22.
Wszystko robi się nudne, jeśli odczuwa się przesyt.
Nieustanne starania obliczone na usunięcie cierpienia nie dają nic poza zmianą jego postaci. Pierwotnie jest nią brak, nędza, troska o zachowanie życia. Jeśli udało się wyrugować ból w tej postaci, co bardzo trudne, to natychmiast pojawia się on w tysiącu innych (…). Jeśli nie może pojawić się w żadnej innej postaci, to przychodzi wreszcie w smutnej, szarej szacie przesytu i nudy (…). Jeśli wreszcie uda się tę spłoszyć, to trudno będzie nie wpuścić znowu cierpienia w jednej z poprzednich postaci i w ten sposób taniec zaczyna się od początku.
Świat nie jest szczególnie obojętny. Świat ma po prostu ograniczoną pamięć. Zapchaną kartę. Nie daje sobie rady z przetwarzaniem danych.
Moje pokolenie obżerało się do nieprzytomności w Restauracji Ziemskich Zasobów, wiedząc – choć temu zaprzeczało – że zwiejemy od stołu i zostawimy wnukom otwarty rachunek, jak dług, którego nigdy nie będą w stanie spłacić.
Jeżeli człowiek ma wszystkiego tyle, ile potrzebuje, to zaczyna mu się wydawać, że potrzebuje więcej, potem jeszcze więcej,a potem jeszcze, i to się nigdy nie kończy.
Samotność we dwoje, o ile nie jest przeciągana aż do przesytu i znudzenia pozwala na powolne wznoszenie się uczuć i zaufanie, zbliżające bardzo tych, którzy rozkoszują się tą samotnością razem.