-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik253
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Cytaty z tagiem "przeprosiny" [64]
[ + Dodaj cytat]Prośba o wybaczenie wymaga dużo więcej odwagi niż strzelanie z broni czy podkładanie bomb. To każdy potrafi - wystarczy być młodym, łatwowiernym, krewkim. Nie wystarczy być chojrakiem, żeby szczerze przeprosić, chociaż tylko słowami, za popełnione okrucieństwa.
- Tamten [sweter] to ja pocięłam i chcę powiedzieć przepraszam, ale nie mogę.
- A jeżeli ja też powiem przepraszam? - spytała mama. Jeżeli powiem tak: przepraszam cię kochana Lotto, za wszystkie te razy kiedy to ja byłam niedobra dla ciebie.
- To wtedy będę mogła powiedzieć przepraszam - powiedziała Lotta.
- Przepraszam.
Wpatrywałam się w niego. Seth nigdy nie przepraszał. Nigdy.
Stało się niemożliwe. Spadła maska, którą nosił. Nagle wyglądał bardzo młodo i niepewnie.
To nie będzie łatwe i zdaję sobie sprawę, że powinienem zacząć od przeprosin. Przez te wszystkie lata twierdziłem, że nie ma się czego bać. Próbowałem ci wmówić, że nie istnieją żadne potwory. Wybacz, ale kłamałem.
Wyrażenie uroczystych przeprosin załatwia mnóstwo problemów, jakie cudzoziemiec może napotykać w Japonii. Przepraszamy zatem celnika, gdy nas złapie na granicy z kontrabandą; urzędnika wydziału imigracji - za nieprzedłużenie wizy na czas; przechodnia, którego potrąciliśmy; lekarza za trud wypisywania recepty; kolegę z pracy, zanim zadamy mu jakiekolwiek pytanie; sprzedawcę na ulicy za podanie nam owoców. Nie przepraszamy natomiast nigdy żony za pojawienie się w domu dopiero nad ranem, ponieważ żona zajmuje w hierarchii rodzinnej pozycję niższą niż my sami.
Nie rozumiał, dlaczego wszystkim było przykro. Nic mu nie zrobili. Kiedy powiedział o tym ojcu, ten wyjaśnił mu, że ludzie przepraszają, kiedy nie mają pojęcia, co powiedzieć, co było o tyle ironiczne, że to ojciec najczęściej powtarzał, jak bardzo mu przykro.
Człowiek powinien przepraszać i przebaczać nie siedem, a siedemdziesiąt siedem razy. Bo nawet, jeśli to się nie działo, to opinia poszła w świat i ucierpiał Kościół.
Przeprosiny powinny działać jak >>abrakadabra<< albo >>hokuspokus<<, ale to tylko słowa. Nie na tym polega prawdziwa magia.
(...)jak powiedzieć "przepraszam", gdy nie da się cofnąć zniszczeń, których się dokonało?
[słowa przeprosin w istocie dają przewagę]... Ludzie mają swoiste poczucie wyższości, kiedy czują, że jesteś im coś winny. Ale gdy ich przeprosisz, nic już nie mają. Bardzo ich to wkurza.