-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Cytaty z tagiem "ogień" [233]
[ + Dodaj cytat]Odważni podkładają ogień pod to, co stare – choćby za cenę ogromnego cierpienia – i porzucają wszystko, nawet Boga, i ruszają naprzód.
Człowiek skłania się do nadmiernego apetytu w miłości. Musi się wypalić, żeby można było na nowo rozdmuchać żar. A choć uwielbiam ogień, znam także jego niszczącą siłę.
Mam w sobie ogień, który żąda swobody, i jego uwolnienie nakręca mój sukces. Nie mógłbym mieć ognia, bez akceptacji tego, że czasem, gdy go uwalniam, rani. To bolesne. Sam zadaje sobie ból. Mam świadomość samookaleczenia i sprawiania bólu innym.
Nie ma, nie może być słynniejszej muzyki od tej, kiedy w piecu huczy ogień, a za oknem duje wiatr.
Przy ognisku Junko zawsze stawała się milcząca. Trwała praktycznie w bezruchu, tylko od czasu do czasu lekko zmieniała pozycję. Wydawało jej się, że płomienie wszystko w milczeniu przyjmują, rozumieją i wybaczają. Pomyślała, że prawdziwa rodzina to musi być właśnie coś takiego.
Idź przez ogień i wodę, nie ustawaj , wstecz się nie oglądaj. A gdy już zedrą się chodaki, gdy zetrze się kostur żelazny, gdy już od wiatru i żalu wyschną twe oczy tak, że już ni jedna łza z nich wypłynąć nie zdoła, wówczas na końcu świata odnajdziesz to, czego szukasz i to, co kochasz. Być może.
Chmury tak intensywnie rozgorzały barwami zachodzącego słońca, że niemal ogarnia mnie lęk, że i my, przyczajeni poniżej, zajmiemy się ogniem.
Wszystko płonie! Co płonie? Oko płonie. Forma płonie. Świadomość wzroku płonie. Postrzeganie form płonie. I cokolwiek jest, co powstaje w zależności od kontaktu wzrokowego - doświadczane jako przyjemność, ból lub ani przyjemność, ani ból - to także płonie. Czym płonie? Płonie ogniem namiętności(...)płonie, mówię wam, narodzinami, starością i śmiercią, smutkiem, lamentem, bólem, zmartwieniem i rozpaczą. Ucho płonie. Dźwięk płonie.(...)Nos płonie. Zapach płonie (...)język płonie. Smak płonie(...)ciało płonie. Dotyk płonie(...)Umysł płonie. Myśl płonie(...) Oto, co rzekł Błogosławiony. Uradowani mnisi rozkoszowali się słowami Błogosławionego. I kiedy dano im to wyjaśnienie, serca tysiąca mnichów przez wyzbycie się przywiązania zostały w pełni oczyszczone ze skalań. - Wielkie mowy historii
Postaw na moim sercu szeroką jak liść stopę, która je zasłoni od słońca namiętności, gdyż nie mogę znieść jego ognia.
Jak wszystkie dobre królowe, na pierwszym miejscu stawiała interes swego ludu - w przeciwnym razie z pewnością nie wyszłaby za Hizdahra zo Loraqa - ale jej dziewczęca cząstka nadal pragnęła poezji, namiętności i śmiechu. Pożąda ognia, a Dorne przysłało jej błoto. Z błota można zrobić okład łagodzący gorączkę. Można w nim zasiać ziarno, by wyrosło z niego zboże, które wykarmi dzieci. Błoto żywi, a ogień jedynie trawi, ale głupcy, dzieci i młode dziewczęta zawsze wybiorą ogień.