Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Byłeś kiedyś zakochany? To okropne, prawda? Sprawia, że robisz się taki wrażliwy. Otwiera twoją pierś i twoje serce, a to znaczy, że ktoś może wniknąć wgłąb ciebie i okropnie cię zranić. Budujesz wokół siebie ochronny krąg, latami tworzysz zbroję, by nic cię nie dosięgło, a potem jeden durny facet, nie różny od innych durnych facetów, wkracza w twoje durne życie... a ty dajesz mu część siebie. Nie prosi o to; któregoś dnia robi coś durnego, na przykład cię całuję albo uśmiecha się, i twoje życie przestaje należeć do ciebie. Miłość bierze zakładników, wnika w głąb ciebie, pożera cię i pozostawia zapłakaną w ciemności, w której zwykłe zdanie takie jak "może powinniśmy zostać przyjaciółmi" albo "bystra uwaga" zamienia się w szklaną drzazgę, wędrującą wprost do twego serca. To boli, nie tylko w wyobraźni, nie tylko w umyśle, to ból duszy, ból ciała, prawdziwy ból, który wdziera się w głąb ciebie i rozszarpuje cię na strzępy. Nic nie powinno tak ranić. Zwłaszcza miłość.
Nienawidzę jej.

Niektórzy z nas nie boją się nazwać szpadla cholerną łopatą.

Wszyscy dokonujemy wyborów.
Nikt inny nie może przeżyć za nas naszego życia. Musimy stawić czoło i przyjąć konsekwencje naszych działań.

Zasady i Obowiązki. Oto więzy ktore nas krępują. Robimy to, co robimy, bo tacy jesteśmy. Gdybyśmy postępowali inaczej, nie bylibyśmy sobą.

... dorastamy w chwili, gdy zapominamy o swoich snach.

Przywilejem dzieci i półgłówków zawsze pozostawało mówienie, że król jest nagi. Ale półgłówek nadal jest półgłówkiem, a król królem.

Jako Matki, budzimy w nich życie, wyrywając z nicości.
Jako Panny, budzimy w nich radość i nieszczęścia życia dorosłego. Bogactwo żądz i odpowiedzialności.
A gdy Ich czas dobiega końca, myjemy ich po raz ostatni i czuwamy u ich boku.

Dwójka to za mało. Dwójka cierpi i sypie się. Dwójka zamienia się w Jedynkę, a ta w proch, pył i nicość.

Życie Kobiet to ciągłe przebudzenia...

YOU ARE A STRANGE ONE, MY BROTHER. I DON'T KNOW ANYONE WHO CAN BE SO COMPLETELY STRAIGHTFORWARD, AND SO UTTERLY DEVIOUS AT THE SAME TIME.
...
I'VE KNOWN YOU LONGER THAN ANYBODY. YOU'VE BEEN DOWN MUCH FARTHER THAN THIS IN THE PAST, AND YOU'VE COME BACK. THEY TOOK THE DREAMING AWAY FROM YOU, ONCE, AND YOU REGAINED IT. REMEMBER? THE ONLY REASON YOU'VE GOT YOURSELF INTO THIS MESS IS BECAUSE THIS IS WHERE YOU WANTED TO BE.

WELL... WHAT ARE WE GOING TO DO WITH YOU?
They are destroying the Dreaming. What else can we do? I have made all the preparations necessary.
HMPH. YOU'VE BEEN MAKING THEM FOR AGES. YOU JUST DIDN'T LET YOURSELF KNOW THAT WAS WHAT YOU WERE DOING.
If you say so.

YOU? WHAT ARE YOU?
ME? LADY, I'M YOUR WORST NIGHTMARE--A PUMPKIN WITH A GUN.
...
WE ARE THE KINDLY ONES. WE ARE THE EUMENIDES.
YEAH? WELL, EUMENIDES THIS!

Sztuka to wszystko, co sprawia, że czujemy się dumni z bycia ludźmi.
- Frank McDonnell, Przedmowa do "Pań łaskawych".

SZTUKA jest pragnieniem powiedzenia lub ujrzenia czegoś, co przekona nas, że się liczymy, że nasze nieporządne życie mimo swej krótkości i ulotności ma jakiś sens, kierunek, wyraźny wektor.
- Frank McDonnell, Przedmowa do "Pań łaskawych".

Sztuka nie jest "porządkiem wywodzonym z chaosu", to problem Boga. Kimkolwiek on jest. Sztuka to sen o porządku. Zrodzony z poczucia chaosu."
- Frank McDonnell, Przedmowa do "Pań łaskawych".