cytaty z książek autora "Krystyna Nepomucka"
- Gdy się kocha, myśli się i czuje jak ta druga osoba.
(...) bardzo nie lubię pakowania, bo wtedy wydaje mi się, że naruszam jakiś ład rzeczy - wynosi się z sobą jakąś cząstkę domu na zewnątrz i nigdy już ona nie powróci. A zatem każde pakowanie zubaża o coś dom. O co, tego nie wiem, bo przecież wszystkie zebrane przedmioty przywozi się z powrotem, a jednak za każdym razem, gdy wracam do domu z wakacji, wydaje mi się inny, czasem piękniejszy, czasem brzydszy, ale zawsze jakiś nowy i obcy.
Tato, dlaczego taka, zdawałoby się, nieistotna rzecz jak uroda przeszkadza kochać kogoś, kto na to w pełni zasługuje? [...]
- Bo widzisz... [...] nawet serce, gdy się je rysuje, ma poniekąd kształt dupy".
Człowiek z latami twardnieje niczym kora na drzewie i staje się coraz mniej wrażliwy
Nie wierz nigdy w powroty! - krzyknęła ostrzegawczo. - Są nieprawdziwe jak sny.
Nie jest łatwo kochać. Nie jest łatwo żyć. Nie jest łatwo umierać. Nie ma na świecie rzeczy łatwych.
Nie ma przyjaźni między kobietą a mężczyzną! [...] Jest tylko łóżko, a później przyzwyczajenie. Czasami, ale rzadko, bywa miłość. I tylko w młodości, gdy człowiek jest głupi jak but i nawet gówno posypane cukrem smakuje mu jak tort.
(...) bo człowieka kocha się nie za coś, a takim jakim jest, ze wszystkimi wadami.
- Miłość, Annemarie, wiąże się nierozerwalnie z cierpieniem, ale jak ktoś powiedział, warto cierpieć, żeby móc kochać...
Sama śmierć nie jest straszna, Alicjo.
Stokroć gorszy jest ból i rozpacz tych, którym zabrała kogoś najbliższego sercu.
...tak jak fala oceanu łączy ze sobą kawałki trzciny, aby je następnie rozdzielić, tak siła wiecznego czasu łączy ze sobą istoty żywe w tymczasowe związki...
(...) mężczyźni małego wzrostu są złośliwi, bo im się serce w gównie macza!
(...) uczucie tli się tak długo, jak długo nie znajdzie sobie ujścia. Jest rzeczą znaną w psychologii, że ludzie, którzy coś do siebie czują, pragną być razem, założyć rodzinę. To instynktowna chęć podtrzymania gatunku, utrzymania samca czy też samicy przy sobie. Jeśli tego brak, tym samym brak i miłości. Więc jak to jest?...
- Miłość to miłość! (...) Wszystkie podobne do siebie i podobnie się kończą! (...)
- Miłości są tylko zewnętrznie podobne do siebie. Tak naprawdę, to każda jest inna, żadna się nie da z drugą porównać. Może właśnie dlatego nikt nie może i nie powinien wydawać sądów o miłości, której sam nie przeżył...
Kocha się kogoś nie dlatego, że jest zdrów i atrakcyjny, ale kocha się takim, jakim jest. Z wadami, ułomnościami ciała i bez względu na wszystko...
- Bo widzisz, to jest tak... Gdy przestaje się już czegokolwiek pragnąć, nie czeka się na nic i na nikogo, gdy przychodzi rezygnacja i wszystko staje się obojętne, wtedy pojawia się to, co najważniejsze i tylko tobie przeznaczone...(...) Niczym nie wymuszone, nie wybłagane ani nie wymodlone. Przychodzi nieoczekiwanie, samo z siebie. Jest rzadkim podarunkiem od losu...
Tłumaczono mi w dzieciństwie, że jeżeli się coś robi, to należy mieć odwagę przyznać się. W przeciwnym razie to, co robimy, nie wypływa z przekonania, że postępujemy słusznie.
Zarosła rzęsą i nenufarami rzeka, błękitne niebo, bzykanie owadów, zapach nagrzanej słońcem mięty - wszystko to stało się dla mnie czymś wzruszająco pięknym i odkrytym na nowo. Zapragnęłam tę chwilę zatrzymać na zawsze, aby nie umknęła z pamięci, nie zapodziała się gdzieś w mojej powakacyjnej codzienności, jak tyle innych momentów, które wydawały mi się kiedyś godne zapamiętania. Ale ta chwila była szczególna.
(...) każda myśl, pragnienie, a nawet pomysły tkwią w naszej świadomości i niezależnie od tego, czy są dobre, czy złe, kiedyś doczekają się zrealizowania przez podświadomość.
Jest taka chwila w życiu, którą chce się zatrzymać na zawsze. I są takie obrazy...
- Życie jest jedno i krótkie, a płaci się za nie wiecznością...
- W przyrodzie nie istnieje pojęcie nagrody ani kary. Jest tylko żelazna konsekwencja i celowość...
- (...) Każdy człowiek ma do spełnienia pewną misję, określony cel swojej tu egzystencji. I w zależności od tego, jak tę misję wypełnia i czy ją w ogóle wypełnia tak, jak powinien, zależy długość jego życia na ziemi. W przyrodzie nie ma przypadkowości. Wszystko jest z precyzją zaplanowane. Każda rzecz czemuś służy, do czegoś prowadzi. Jeśli coś jest zbędne, musi zginąć, odejść. Jest w tym celowość i naturalna selekcja.
Pragnienie seksu jest naturalną potrzebą jak oddychanie, jednak mężczyźni sądzą, że dotyczy to wyłącznie ich, a nigdy płci przeciwnej. Niechętnie i podejrzliwie patrzą na kobiety zbyt swobodne i uświadomione w tej dziedzinie.
Nie należy powracać do miejsc, które znaliśmy w dzieciństwie, i do tych, które kiedyś kochaliśmy. Nie należy powracać do nikogo i do niczego, co pozostawiliśmy za sobą. Nic się z tamtego czasu nie odnajdzie, a zgubi się to najpiękniejsze, co uchroniliśmy w naszej pamięci i sercu.
Do nikogo i do niczego wrócić się nie da. Nawet do miejsc, w których było się szczęśliwym. Znajdują się już w innym wymiarze, a my czujemy się w nich obco. I nic nie pozostaje, oprócz bólu i gorzkiej zadumy nad przemijaniem.
Pomyślałam, że trudno jest czasem zrozumieć drugiego człowieka. Zwłaszcza gdy jest nim mężczyzna.
Pomyślałam, że my, kobiety, bez względu na pochodzenie społeczne, wykształcenie i pewien bagaż doświadczeń, zawsze pozostajemy głupie, jeśli opęta nas miłość lub seks.
(...) nigdy niczego nie należy czynić na siłę i za wszelką cenę. Nie wiadomo bowiem, czy to coś wyjdzie nam w rezultacie na dobre.
(...) ubieramy się dla gawiedzi, a prawdziwą żałobę nosi się w sercu, chociażby miało się na sobie różową sukienkę w białe kwiatki.