Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż z pani za dziwna dziewczyna.
Jak to?
Jakby wyjęto panią z ram czasu i przestrzeni.

Czuję, że jestem zakochana w tobie i dlatego niech się stanie wiosna. Chciałabym,
żeby promienie słońca uderzały w moją głowę niczym akordy muzyczne. Myślę o słońcu,
które jest jak Beethoven, o wietrze jak Debussy i krzykach ptaków jak Strawinsky. Ale tempo
nadaję ja sama.

Każdy dorosły człowiek ma swoje tajemnice".

Jak staje się poetą?"
"Chyba wtedy, kiedy wszystko odczuwa się zbyt mocno.".

,,Nie ma nic nudniejszego od historii z przeszłości”, powiedziała Teresa.
„Chyba, że przyszłość, która nigdy nie stanie się historią.”.