Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można uciec od swojego życia i swojej przeszłości, ale nie od własnego serca.

Niektóre wspomnienia są jak azbest; niewidoczne, ale zabójcze.

Uśmiecham się. Czuję, że to, co tu i teraz przeżywam, jest najlepszym prezentem, jaki kiedykolwiek w życiu otrzymałam.

Bajka przenosi nas w takie miejsce, gdzie talerze i świeczniki stają się najlepszymi przyjaciółmi chłopca, a bestia przemienia się w księcia. Zatracam się w tej bajce i odnajduję na nowo.

Jestem teraz wystarczająco silna, żeby odważyć się na realizację marzenia... a także dość silna, by poradzić sobie, gdyby miało mnie spotkać rozczarowanie.

- Nie należy dosłownie rozumieć słowa "zbrodnia" - wyjaśniam. - Chodzi po prostu o potępienie wyrąbywania starych drzew, bo to grzech przeciw przyrodzie.

Czuję w piersiach jakieś trzepotanie, jakiego przedtem nie miałam. Jadę dalej, ale robię to jakby wbrew własnej woli, jakby coś mnie ciągnęło do przodu.