Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może po prostu lubię być w drodze. Podobno wędrowne ptaki tak mają. Odnajdują wewnętrzny spokój i są szczęśliwe tylko wtedy, kiedy są w ruchu. Latać nie mogę, więc jeżdżę rowerem. A reszta to tylko dodatki. Do szczęścia.

Mężczyzna mówił, ja słuchałem. Nic więcej. Znajdowałem się w bezpiecznym, nacechowanym tymczasowością miejscu i bardzo możliwe, że to właśnie ta ulotność, świadomość niepowtarzalności naszego zaistnienia w jednej przestrzeni, miejscu i czasie, stworzyła pewną intymną, niewidzialną więź i nadbudowała uważność w stosunku do wszystkiego, co działo się wokół mnie i co odczuwałem w sobie.

Żyj każdą chwilą, uśmiechaj się co dzień, kochaj ponad słowa. Czy to naprawdę jest aż takie proste?

Będę dziękował za otrzymaną w nadmiarze gościnność, za ciepło, za życzliwość i być może znowu usłyszę zdanie, które zapadło mi w pamięć podczas poprzedniej wizyty: Si no naciste para servir, no te sirves para vivir (Jeśli nie urodziłeś się, aby spełniać dobre uczynki, nie zasługujesz, by żyć).