Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawniej, w czasach dworskich, było w zwyczaju, że człowiek się usprawiedliwiał, gdy liczbę istniejących książek powiększał o jedną. Ale zaraz potem spieszył z uzasadnieniem, dlaczego właściwie wcale nie musi się usprawiedliwiać. Nowe dzieło miało zapełnić lukę. Wynajdowało sobie lukę, wskakiwało na nią i za każdym razem powtarzał się cud: luka się zapełniała. Pustka doznawała kolejnej znacznej straty.

Kot każdego dnia sprawdza, na ile zdoła zbliżyć się do naszego gatunku. Ciągle znajdujemy się w okresie próbnym i to naprawdę cud, że nasz kot wciąż na nas patrzy.

Słowa są obosieczne. Wieje ostry wiatr, który z obu stron ostrzy je jak noże. Gdzie ich dotkniesz, tam się zatniesz.