cytaty z książek autora "Marc Levy"
-Można kochać i nie być z tym kimś. Wystarczy, że uczucie nie jest odwzajemnione albo że ta druga strona nie jest wolna.
-I można być wiernym takiej osobie przez dłuższy czas?
-Jeżeli to ta jedyna, to chyba warto czekać, prawda?
-Czyli nie jest pan sam?
-Nie w sercu.
Wyobraź sobie, że chcesz zrozumieć, czym jest rok życia; zapytaj o to studenta, który oblał roczny egzamin. A miesiąc życia? Porozmawiaj o tym z matką, która urodziła wcześniaka i czeka, aby go wyjęto z inkubatora. A tydzień? Zapytaj człowieka, który pracuje w fabryce czy kopalni, żeby wyżywić rodzinę. Dzień? O tym powiedzą ci zakochani, rozdzieleni przez los i czekający na następne spotkanie. Czym jest godzina? O to trzeba zapytać osobę cierpiącą na klaustrofobię, którą awaria uwięziła na godzinę w windzie. Sekunda: popatrz w oczy człowiekowi, któremu udało się uniknąć wypadku samochodowego.
Chcesz zrozumieć, czym jest rok życia? Zapytaj o to studenta, który oblał roczny egzamin. Czym jest miesiąc życia, powie ci matka, która wydała na świat wcześniaka, i czeka, by wyjęto go z inkubatora, bo dopiero wówczas będzie mogła przytulić swoje maleństwo. Zapytaj, co znaczy tydzień, robotnika pracującego na utrzymanie rodziny w fabryce albo kopalni. Czym jest dzień, powiedzą ci rozdzieleni kochankowie, czekający na kolejne spotkanie. Co znaczy godzina, wie człowiek cierpiący na klaustrofobię, kiedy utknie w zepsutej windzie. Wagę sekundy poznasz, patrząc w oczy człowieka, który uniknął wypadku samochodowego, o ułamek sekundy pytaj biegacza, który zdobył na igrzyskach olimpijskich srebrny medal, a nie ten złoty, o którym marzył przez całe życie. Życie to magia [...].
Nie można dotykać szczęścia koniuszkami palców. Albo dajesz, albo bierzesz.
Co rano, budząc się, otrzymujemy na kredyt 86 400 sekund życia na ten dzień, a kiedy wieczorem zasypiamy, niewykorzystana reszta nie przechodzi na konto dnia następnego, to, czego nie przeżyliśmy w ciągu dnia, przepada, pochłania je wczoraj.Każdego ranka wydarza się nowy cud, zyskujemy kredyt na nowych 86 400 sekund życia i gramy, poddając się tej uświęconej regule - bank może w każdej chwili zlikwidować nasze konto, nie uprzedzając nas o tym - w każdej chwili życie może ustać. Co zatem uczynimy z dzienną porcją 86 400 sekund? Czy sekundy życia nie są cenniejsze od dolarów?
Naucz się z pogodą ducha przyjmować to, czego nie możesz zmienić, odważnie zmieniać to, co możesz, a przede wszystkim naucz się mądrze odróżniać te dwa stany.
Nie ma rzeczy niemożliwych, tylko nasz ograniczony umysł uznaje pewne zjawiska za niepojęte i nierealne. Często trzeba rozwiązać wiele równań, by przyjąć nowy sposób rozumowania. To kwestia czasu i możliwości ludzkiego mózgu.
Nie ma gorszej samotności niż ta, którą przeżywa się we dwoje.
Skoro nie można przeżyć wszystkiego, ważne jest, aby przeżyć to, co najistotniejsze, a każdy z nas za najistotniejsze uważa coś innego.
Zdarza się, że dwie gwiazdy się spotykają, aby stać się jednością, i na zawsze pozostają od siebie zależne. Są nierozłączne i nigdy nie przestaną się odnajdywać, od życia do życia. Jeżeli w ciągu jakiejś ziemskiej egzystencji jedna połowa oddzieli się od drugiej, łamiąc przysięgę, która je połączyła, obie dusze natychmiast gasną. Nie mogą osobno kontynuować swojej podróży
Rozpoznać szczęście, które ma się u stóp, mieć determinację i odwagę, by się po nie schylić, wziąć je w ramiona... i zatrzymać. To mądrość serca. Bez mądrości serca pozostaje tylko logika, czyli bardzo niewiele.
Najlepiej byłoby, gdybym zamienił się teraz w tabliczkę czekolady. W sreberku czas płynąłby mi szybciej i na pewno nie denerwowałbym się tak bardzo.
najbardziej szalone z marzeń rodzą się z potęgi serca.
Nikomu z nas szczęście nie jest dane na własność, czasami udaje się je zbyć, być jego najemcą czy może lokatorem. Ale trzeba bardzo regularnie wnosić opłaty, bo opieszałym grozi natychmiastowa eksmisja.
Są takie dni wypełnione drobiazgami, dni, które zapamiętujemy na długo, choć właściwie nie wiemy dlaczego.
Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.
Miłość ma cudowny smak, ale pamiętaj, że trzeba dawać, by zostać obdarowanym, pamiętaj, że trzeba być sobą, żeby móc kochać.
Nie wyobrażałem sobie, że można kochać tak, jak ją pokochałem. Wierzyłem w nią, jak wierzy się w sen. Myślałem, że znajdę w sobie dość siły albo abnegacji, a jednak skłonny byłem ogłuchnąć na słowa wszystkich, którzy zakazywali mi ją widywać.
Są dni, kiedy lada drobiazg wywołuje falę bólu, a ta zalewa dusze. Są chwile samotności, które zapamiętujemy na bardzo, bardzo długo.
Kochać, to znaczy przede wszystkim podejmować ryzyko. Oddawać się komuś, otwierać przed kimś serce, to rzecz niebezpieczna. Może wywołać nieopisane cierpienie. I może wręcz przybrać formę obsesji.
Nie ma spraw z góry przegranych, trzeba tylko pragnąć zwycięstwa, żeby zyskać szansę" s. 46
Kiedy ludzie spotykają się każdego dnia, dostrzegają siebie coraz mniej, aż w końcu, któregoś dnia, w ogóle przestają siebie zauważać.
Na spotkanie dwojga ludzi czasami trzeba po prostu zaczekać. We właściwej chwili oboje się dostrzegają i wreszcie odnajdują.
Sztuka życia polega po części na tym, by przezwyciężać własną bezradność. Jest to trudne, bo z bezradności często rodzi się strach. A strach osłabia nasze reakcje, inteligencję, pozbawia rozsądku, torując drogę słabości. Poznasz wiele odmian strachu. Walcz z nim, ale nie zastępuj zbyt długimi okresami wahania. Myśl, decyduj i działaj! Odrzucaj wątpliwości, niezdolność dokonania wyboru powoduje, że ciężko jest żyć. Każde pytanie może stać się grą, każda podjęta decyzja może pomóc w poznaniu i rozumieniu samego siebie. Spraw, żeby świat, twój świat, trwał w ruchu!
Ryzyko, jakie podejmujemy, kochając, polega na tym, że kochamy nie tylko zalety, ale i wady. Nie da się tego rozdzielić.
Trzeba zatem, by ludzie oddalili się od nas, byśmy zdali sobie sprawę, ile dla nas znaczą?
Jedynie ludzka odwaga i nieprawdopodobna wprost nadzieja pozwala odrodzić się życiu z popiołów.