Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tradycyjny język obrazowy nie ogarnie złożoności kryzysów, widzialnie i niewidzialnie kształtujących perspektywę eksplozji – informacyjnej, gospodarczej, naukowej, ekologicznej, demograficznej, obyczajowej etc., etc. – która już stoi w progu. Sztuka już nie potrafi, jak to się dawniej zdarzało w obliczu kryzysów, stworzyć syntetycznego oglądu spraw. U końca – i u początku – wieku, w najlepszym razie można się w niej schronić. I to cała wizja. Reszta to tylko próba ogólnoludzkiej odporności na zgiełk, hałas i tętent kopyt czterech jeźdźców, którzy właśnie docierają do celu.

Wbrew usiłowaniom André Bretona, by artystycznie wpływać na stan polityczny Europy, głos decydujący należał do ludzi bez kultury i wyobraźni, a za to z kapitałem, oraz do ludzi bez kapitału, ale za to z wyobraźnią kryminalną.