Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Religia wyklucza naukę, nauka wyklucza religię – niestety, tak to już trwa od jakiegoś czasu i w przypadku większości ludzi nie zapowiada się na zmianę. Są jednak pojedyncze jednostki, które zauważają powiązania pomiędzy wiarą i nauką. Nie da się ukryć, że bardzo często powiązane jest to z fizyką kwantową, dzięki której tłumaczyć można wiele zależności i zjawisk zachodzących w przyrodzie. Jednak fizyka to takie „przerażające” słowo, a co dopiero, gdy się do niej doda hasło „kwantowa”… I błędne koło się zamyka. Książka ta faktycznie porusza sprawę religii jako wiary w istnienie istoty wyższej, która odpowiedzialna jest za to, co się dzieje na świecie. Kwestia tego, czy nazwiemy ją Bogiem, Buddą czy Allachem przestaje mieć znaczenie. Tego dotyczy właśnie rozdział pierwszy tej pozycji i podczas skupienia się na tych pierwszych stronach byłam przekonana, że będzie to pozycja łatwa w zrozumieniu i nie pojawi się nic skomplikowanego. Po czym pojawił się rozdział drugi… i tutaj mamy już do czynienia z czystą fizyką. Autorzy krok po kroku opisują różne eksperymenty prowadzone przez osobistości takie jak Einstein, Szypow czy Newton – ale także wielu innych sławnych naukowców – które doprowadziły do ostatecznego uformowania się fizyki kwantowej. Nie zaprzeczę, że rozdział drugi był czymś, co zrozumiałam od razu i ot tak. Wydaje mi się, że trzeba choć na podstawowym poziomie znać prawa fizyczne i zależności, aby wejść głębiej w tematykę, którą poruszają autorzy. Skupienie na lekturze to jedno, ale zrozumienie wszystkiego w odpowiedni sposób to drugie. Przychodzi nam tutaj z pomocą cisza, spokój, zaangażowanie i czytanie ze zrozumieniem. Trzeci i ostatni rozdział (tak, są długie ) skupia się na powiązaniu człowieka z tym, z czym zapoznać się należy w rozdziale poprzednim. Ale nadal polecam porzucenie myśli o niebieskich migdałach, przy tej książce odpada to całkowicie, niezależnie od rozdziału. I nie mogę obejść się bez napisania o tym, że autorzy urzekli mnie wzmianką o Atlantydzie – to po prostu moja pasja, więc gdy tylko pojawia się o niej chociażby kilka stron, jestem w niebo wzięta. Język autorów wydaje się być przyjemny i zrozumiały, ale nie okłamujmy się – fizyka naprawdę nie jest łatwą rzeczą, a i nie da się jej czasami opisać słowami innymi niż naukowe. Jednak uważam, że ta książka ma w sobie coś naprawdę godnego uwagi – już pomijam fakt, że możemy zwiększyć swoją wiedzę teoretyczną z zakresu dziedziny nauki, jakiej dotyczy, ale płynie z niej niesamowite przesłanie, które każdy powinien sobie przyswoić. Czy to między wierszami, czy też bezpośrednio, docierają do nas informacje, że wszystko jest ze sobą połączone, że każda cząsteczka działa na inną cząsteczkę, że to my sami jesteśmy odpowiedzialni za to, jak wygląda nasz świat i życie. Gdyby do każdego dotarła ta jedna, ale jakże znacząca informacja, i gdyby każdy faktycznie ją odpowiednio zrozumiał, ten świat byłby lepszy. „Fizyka wiary” to bardzo dopracowana książka, która będzie idealna dla osób mających ochotę na coś „cięższego”, przy czym można nieco poćwiczyć mózg i trochę go wysilić. To niepowtarzalne połączenie nauki z ezoteryką i wiarą, czego nie spotyka się za często. Autorzy spełnili w niej dwie istotne funkcje – zebrali ciekawą i intrygującą wiedzę, której być może nie da się przyswoić od razu, ale coś w głowie zostanie na pewno, a dodatkowo umieścili w niej poruszające przesłanie, o którym wspomniałam wyżej. Naprawdę warto tej książce poświęcić trochę czasu i uwagi, a na pewno wywrze ona na was pozytywny wpływ. Polecam!