Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z racji, że jestem z Polski środkowo-wschodniej, o Ziemiach Odzyskanych wiem niewiele. Dlatego sięgnąłem po tę pozycję, żeby dowiedzieć się trochę więcej o tym co się działo w moim kraju, choć na tyle daleko, że zupełnie nie dotknęło to mnie ani mojej rodziny. I książka jest, w moim odczuciu, bardzo nowatorska. Autorka nie skupiała się na oficjalnych dokumanetach, państwowych kronikach i umowach, a na relacjach samych ludzi - tych, których wygnano i tych, których tu (do Nadodrza) przywieziono. Tragedie przesiedlonych Polaków, Ukraińców, Żydów i innych narodów, którzy w ciągu kilku godzin musieli opuścić swoje domy na Wschodzie i tragedie Niemców, którzy najpierw pracowali u Polaków na (do niedawna) swoich własnych gospodarstwach, oczekując dnia, kiedy i ich zbiorą na placu i wsadzą w pociąg. No i okres pionierski - porównanie z perspektywy oczekiwań z rzeczywistością. Nowe życie czy walka o przetrwanie na Dzikim Zachodzie, dosłownie i w przenośni. Budowa nowej i tęsknota za starą ojczyzną. Koflikty etniczne i między Polakami z Kresów, centralnej Polski, Poznania. Spotkania z ludźmi i rzeczami, które do niedawna były zupełnie nie znane. Szabrownicy i organizowana przestępczość Armii Czerwonej. To wszystko złożyło się na tę trudną i zmieniającą się z dnia na dzień historię Nadodrza w pierwszych latach powojennych. Polecam wszystkim, książka, choć naukowa, napisana niezwykle inkluzywnym językiem i stylem!