Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapis rozmów i myśli czworga stałych bywalców rzymskiej trattorii, dobranych przypadkiem, prawie się nie znających, których losy zostaną przypieczętowane właśnie wskutek tego przypadkowego spotkania i stolikowego sąsiedztwa. Profesor Poletti - w rzeczywistosci Eduardo Bello, Argentyńczyk i brat prześladowanego przez juntę działacza opozycji antyfaszystowskiej - znakomity gawëdziarz i erudyta, Carmen Attegas - znudzona i podstarzała rebeliantka z dobrego domu, Minitrilli - emerytowany, ubogi urzędnik oraz Cranach - pół-Niemiec i szpicel. Każdy z nich gra, z różnych powodów, lecz nikt nie jest tym, za kogo chce uchodzić, ani takim, za jakiego się podaje. Są to jednak czasy Czerwonych Brygad, we Włoszech lewica ma złą prasę i sporo prawicowych przeciwników, także w policji i sądach. Uciekinierzy z Argentyny nie mają swobody, muszą korzystac z pomocy miejscowej lewicy. W takiej sytuacji ton nadają szpicle i fanatyczni, młodzi, faszystowscy terroryści, którzy ślepo ścigają uciekinierów i za granicą. Tytułowa 'poziomkowa ręka' - Mano da Fragola - pojawia się na różne sposoby - jako ręka mordercy ale także jako odniesienie do surrealistycznych obrazów Magritta, który we Włoszech spędzał każde wakacje. Pojawia się także sporo odniesień do literatury, polityki, życia społecznego Włoch, wiele nietłumaczonych wtrętów w języku hiszpańskim i francuskim. Wartością tej powieści jest bez wątpienia ciekawa, nowoczesna narracja, drobiazgowość obserwacji i bogaty język. A nad wszystkim unosi się wspomniane w tekście, nostalgiczne, argentyńskie tango "Puente Alsina" Benjamina Tagle Lary, mówiące o przemijającej postaci świata i młodości.