Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik243
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Damir Miloš
1
7,2/10
Pisze książki: literatura dziecięca
Urodzony: 01.01.1954
Chorwacki pisarz. Jego pierwszą książką przetłumaczoną na język polski jest "Biały klaun", który ukaże się w 2013 roku nakładem wydawnictwa Media Rodzina.
7,2/10średnia ocena książek autora
51 przeczytało książki autora
38 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Biały klaun Damir Miloš
7,2
Są takie książki, które wynajduje przypadkowo. Krążąc po zakurzonych półkach bibliotecznych lubię wynajdywać książki zapomniane, niewypożyczane i zalegające od dawna na półce. Właśnie ostatnio mam nosa do takich pozycji. Jedną z nich jest książka chorwackiego autora Damira Milosa „Biały klaun”. Jest to powieść dziecięca z okładką, która mnie zauroczyła od pierwszego wejrzenia.
Na owej okładce jest chłopak z niebieskimi włosami i uszami oraz z zamkniętymi oczami. Na jego policzku płynie łza, a wokół niego rozciąga się zielony smok. Bardzo intrygujące i przyciągające uwagę.
Głównym bohaterem i zarazem narratorem powieści jest chłopczyk, który na początku książki opowiada czytelnikowi historię o zwierzętach i korelacji ich barw i otaczającej przyrody. Chłopiec - jak sam często powtarza – nie ma domu. Jego rodzice są klaunami w cyrku, który podróżuje w różne miejsca i przez co chłopiec mieszka i funkcjonuje w namiocie cyrkowym. Często zmienia szkoły i powoli jest przygotowywany przez rodziców do pracy w cyrku. Jest jednak problem. Cyrk jest kolorowy, klauni są barwni, a chłopiec nie rozpoznaje kolorów. Jest daltonistą. Jest to wielka tajemnica, nawet jego przyjaciółka – córka pogromców tygrysów początkowo tego nie wie. Chłopiec intensywnie poszukuje tych kolorów, choć ciągle widzi wszystko w odcieniach szarości. (moment jak musi na lekcji plastyki wymieszać zielony i żółty żeby wyszedł niebieski – i jakimi sposobami sobie radzi – jest świetnie wymyślony). Pewnego dnia chłopiec spacerujący po lesie spotyka niewidomego starca, który skłaniając chłopca do poszukiwania i zadawania trudnych pytań, pomaga mu odkryć kolory życia. Starzec jest postacią skrytą, niewiele wiemy o jego życiu, jedynie jego wygląd i towarzysząca laska sugerują że ma ogromne doświadczenie i mądrość życiową. Spotkania te są tak pouczające, tak intensywne, tak mądre, że jestem niebywale zauroczona ich relacją, podejściem starca do chłopca i fascynacją chłopca niewidomym nieznajomym.
W tej historii ciekawym wątkiem jest też pojawiający się cyklicznie sen chłopca, gdzie główną rolę odgrywa smok chcący się bić z chłopcem. Ten zaś zadaje różne pytania smokowi i czeka na każdą noc, w której będzie śnić. Ponadto jest też minimalny wątek szkoły i przyjaźni z dziewczynką, dzięki której główny bohater nieświadomie poznaje i odczuwa różne kolory.
W książce ukazany jest też cyrk jako dom, praca, miejsce spotkań, miejsce uczenia się zawodu, ale też smutku objawiającym się w śmiechu (trzeba przeczytać do końca, aby zrozumieć metaforę). Chłopiec ma też swój pierwszy występ na scenie cyrkowej w białym stroju, ale jak sobie poradził, o co chodzi z białym strojem i łzą (która pojawia się też na okładce),to czytelnik musi się dowiedzieć sam. Dodam tylko, że jest tutaj tak wiele wątków, kwestii, problemów społecznych, odniesień i metafor, które łączą całą historię w całość, że każdy czytelnik musi sam je powoli odkrywać i dla każdego inne tematy będą ważne i intrygujące. W tej książce znajdziemy multum motywów społecznych, które można wykorzystać do lekcji bibliotecznych czy wychowawczych, do wspólnych dyskusji ze starszym dzieckiem. To coś co szukam w książkach dla dzieci. Motywów, odnośników, problemów wieku nastoletniego. Jestem pod wrażeniem ile ważnych kwestii zawarł autor w tak krótkiej książce.
Oczywiście można w tej książce dojrzeć kilka błędów w literkach, dla niektórych może pewne kwestie będą za mało opisane i rozwinięte, ale moim zdaniem biorąc pod uwagę do jakiego czytelnika jest ona skierowana, jest pozycją godną uwagi i skłaniającą do uśmiechu, wzruszenia i do głębokiej refleksji (choć literacko i językowo napisana jest w bardzo prosty i łatwy sposób ).
Jestem jeszcze emocjonalnie zahipnotyzowana tą pozycją i uważam ją nie tylko za bardzo dobrą rozrywkę, ale przede wszystkim jako godne polecenia źródło dające podstawy do dyskutowania, zastanawiania się nad życiem i głębokiej refleksji.
Podsumowując „Biały klaun” to niesamowita historia chłopca mieszkającego w cyrku, który spotyka w lesie starca, który pomaga mu zrozumieć świat i odnaleźć kolory. Bardzo pozytywna, wartościowa lektura pokazująca rodzinę, dzieciństwo, problemy wieku dziecięcego i relacje chłopca z różnymi ludźmi. Wzruszająca i pouczająca lektura z bardzo ciekawymi bohaterami i równie interesującą fabułą ze smokiem, snami, lasem, kolorami i cyrkiem w tle.
Biały klaun Damir Miloš
7,2
Książka dla całej rodziny. Zaskoczyła mnie jej prostota, w tym krótkie zdania. Przedstawiona relacja chłopca ze staruszkiem ma w sobie coś ze "Świata Zofii". Właściwe stawianie pytań i czas na poszukiwanie odpowiedzi- to właśnie łączy "Białego klauna" i "Świat Zofii". W trakcie tych poszukiwań jest czas na zdziwienie, smutek, na miłość. Uważam ją za bezpretensjonalną, uroczo nieskomplikowaną, a jednocześnie, zawierającą gorzkie prawdy.