Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Robert Southey jest zupełnie inną indywidualnością twórczą niż Wordsworth, czy Coleridge. Stanisław Kryński, badacz twórczości poetów jezior napisał o nim: talent niewątpliwy, ale nieposiężnego geniuszu szukalibyśmy na próżno. Southey był poetą bardzo pracowitym i zostawił po sobie duży dorobek literacki, ale w zgodnej opinii większości historyków literatury ilość w przypadku Southeya bardzo rzadko przechodziła w jakość. Pracował on, inaczej niż dwaj pozostali artyści z Krainy Jezior, jako zawodowy pisarz, żył z tego i często zmuszony był pisać na zamówienie, co bardzo odbiło się na jakości jego utworów.

Najbardziej cenione w dorobku Southeya pozostają ballady (powstałe w latach 1798-1803),przy czym Kryński dodaje, że naprawdę ciekawe są tylko dwie z nich – Po bitwie pod Blenheim (jeden z pierwszych w historii utworów pacyfistycznych) oraz Uczony. Southey jest także autorem historii uznanej dziś za klasykę literatury dziecięcej – Opowieści o trzech niedźwiadkach. Napisał również kilka książek biograficznych, najbardziej znaną i cenioną jest Żywot Nelsona (1813),życiorys najsławniejszego marynarza w dziejach Anglii, do dziś mającej opinię wzorowej biografii, w której autor ujawnił duży talent opisowy. Przyglądając się twórczości tego pisarza daje się zauważyć, że poezja, za którą był najbardziej ceniony za życia, jest obecnie jedną z najbardziej krytykowanych (lub zapomnianych) elementów w jego dorobku.

Jest również Southey autorem aż pięciu eposów – Joanna d'Arc (1796),Madoc (1805),Thalaba Niszczyciel (1801),Klątwa Kehamy (1810) oraz Roderyk, ostatni z Gotów (1814). Wszystkie bez wyjątków uznane są za literackie buble. W opinii większości historyków Southey przejawiał duży zapał epicki, nie odpowiadający talentowi. Jack Simmons, biograf poety, epos Madoc nazwał najdłuższym, najmniej udanym i najżmudniejszym ze wszystkich pięciu.http://